ÇEVRE HUKUKUNUN ULUSAL VE ULUSLARARASI BOYUTLARI

Yıl 2012, Sayı: 10, 205 - 242, 01.12.2012

Şafak Kaypak

https://doi.org/10.14520/adyusbd.256

Cited By: 6

Öz

Bu çalışma, çevre hukukunun ulusal ve uluslararası boyutlarını inceleme amacını taşımaktadır. Günümüzde, çevre sorunları tüm canlıları tehdit etmektedir. Bunun nedeni, uygulanan sosyal ve ekonomik politikalardır. Çevre sorununun asıl çıkış yeri yerel olsa da, çözümü ancak ulusal ve uluslararası düzeyde olabilmektedir. Ulusal düzeyde ortaya çıkan bir çevre sorununun çözümü, sorunun başka ülkeleri etkilemesi durumunda yetersiz kalabilmektedir. Bu yüzden, ülkeler arasında çevre sorunlarına çözüm bulma girişimleri, çevre hukuku adında yeni bir hukuk dalının doğmasına yol açmıştır. Bu bağlamda, çalışma çevre hukukunun gelişimi, ulusal ve uluslararası boyutları üzerine odaklanmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Çevre, hukuk, çevre hukuku, ulusal ve uluslararası çevre hukuku

NATİONAL AND INTERNATİONAL DIMENTIONS OF ENVIRONMENTAL LAW

Öz

This study is intended to examine the national and international dimensions of environmental law. Today environmental problems threaten all living things. The cause of the problems is the social and economic policies implemented. Despite the fact that the real problem is local, the solution seems national and international. Solution of an environmental problem that emerged at the national level, if the problem affects other countries may be insufficient. Therefore, efforts to find solutions for environmental problems between countries led to emergence of a new discipline named environmental law. In this context, study focuses on the national and international dimensions and development of environmental law.

Anahtar Kelimeler

Environment, law, environmental law, national and international environmental law.

Kaynakça

• Akıncı, M. (1996). Türk çevre hukuku, İzmit: Kocaeli Kitapevi Yayınları.
• Algan, N. ve Ayşe K. Dündar (2003). Türkiye’nin çevre konusunda verdiği sözler, Ankara: Türkiye Bilimler Akademisi.
• Aybay, A. (1997). Çevre ve Hukuk, İnsan, Çevre, Toplum, Der: Ruşen Keleş, İmge Yayınları, Ankara, 309–322.
• Brundtland, Gro H. (1987), Report of the World Commission on Environment and Development: Our Common Future, UN Documents Gathering a Body of Global Agreements, 20 March 1987, Oslo.
• Budak, S. (2000). Avrupa Birliği ve Türk Çevre Politikası, İstanbul: Büke Yayınları.
• Budak, S. (2004). Uluslararası Çevre Düzenlemeleri Bağlamında Politika, Adalet ve Katılım, Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar, Edit. Mehmet C.Marın, U. Yıldırım, İstanbul: Beta Basım.
• Çevre Bakanlığı (1995). Çevre Bakanlığı Mevzuatı 3. Cilt, Ankara: Çevre Bakanlığı Yayınları.
• Çevre Bakanlığı (2002). Sürdürülebilir Kalkınma Dünya Zirvesi Türkiye Ulusal Raporu, Çevre Bakanlığı Yayınları, Ankara, http://www.cevre.gov.tr/hukuk.html, 10.10.2011.
• Çevre ve Orman Bakanlığı (2006). Türkiye Cumhuriyeti AB Entegre Uyum Stratejisi (2007–2023), Ankara: Çevre ve Orman Bakanlığı Yayınları.
• DPT (2007). Dokuzuncu Kalkınma Planı (2007–2013), Çevre Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Yayın No. 2737, Ankara.
• Erdoğan, G. (2009). “Çevre Politikalarının Ulusal ve Uluslararası Hukuk Açısından Değerlendirilmesi ve Çevre Sorunları”, İzmir Barosu Dergisi, Nisan Yıl. 73, Sayı. 2, 2-49.
• Ertan, B. (2004). Çevre Hukuku, Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar, Edit. Mehmet C.Marın, U. Yıldırım, İstanbul: Beta Basım.
• Ertan, B. ve Kıvılcım A. E. (2006). “Avrupa Birliği, Çevre Hukuku ve KKTC”, Journal of Cyprus Studies, Kıbrıs.
• Ertürk, H. (1996). Çevre Bilimlerine Giriş, Bursa: Uludağ Üniversitesi Yayını.
• Görmez, K. (1997). Çevre Sorunları ve Türkiye, Ankara: Gazi Kitabevi.
• Güçlü, S. Berrin (2007). “Kyoto Protokolü ve Türkiye’nin Protokol Karşısında Durumu”, http://www.metalurji.org.tr/dergi/142/d142_4851.pdf, 08.12.2007,
• Hamamcı, C. (1983). Çevre ve Hukuk, Fehmi Yavuz’a Armağan, Ankara: AÜ. SBF. Yayınları, 239–250.
• Hamamcı, C. (1997). Çevrenin Uluslararası Boyutu, İnsan, Çevre, Toplum, Der: R. Keleş, Ankara: İmge Yayınları, 394–412.
• Jardıns, Joseph R. (2006). Çevre Etiği, Çev: Ruşen Keleş, Ankara: İmge Kitabevi.
• Kaboğlu, İ. (1996). Çevre Hakkı, Ankara: İmge Yayınları.
• Kaplan, A. (1997). Küresel Çevre Sorunları ve Politikaları, Ankara: Mülkiyeliler Birliği Vakfı Yayınları.
• Karaman, Z. Toprak (1998). Çevre Yönetimi ve Politikası, İzmir: Anadolu Matbaası Yayını.
• Kaya, Y. ve H. Ertürk (2008). “Uluslararası Çevre Suçlarıyla Mücadele ve Çok Taraflı Çevre Anlaşmalarının Etkinliği”, Uluslararası Hukuk ve Politika, Cilt 4, No: 15, 85-112.
• Kaypak, Ş. (2008). “Çevre Sorunlarının Çözümüne Hukukun Katkısı ve Çevre Hukuku” Çanakkale Kenti Çevre Sorunları Sempozyumu Bildiriler Kitabı 5–6 Haziran 2008, Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale, 187-204.
• Kaypak, Ş. (2009). Kent ve Çevre Sorunları, Basılmış Ders Notları, Mustafa Kemal Üniversitesi, Hatay. Keleş, R. (2006). “Çevrenin Uluslararası Boyutları”, http://www.kusatak.org/attachment.doc., 10.10.2011.
• Keleş, R. ve C. Hamamcı (1993). Çevrebilim, Ankara: İmge Yayınları.
• Keleş, R. ve B. Ertan (2002). Çevre Hukukuna Giriş, Ankara: İmge Yayınları.
• Kılıç, S. (2001). “Uluslararası Çevre Hukukunun Gelişimi Üzerine Bir İnceleme”, C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt 2, Sayı 2, 131–149.
• Kula, E. (1994). Economics of Natural Resources, the Environment and Policies, Chapman and Hall, London. Mert, H. (2009). “Türk Hukukunda Çevre Suçları”, http://www.yayin.adalet.gov.tr/15_sayi.htm, 14.10.2009.
• Özdek, Y. (1993). Çevre Hakkı, Ankara: TODAİE Yayını. Özlüer, F. (2007).
• “Sürdürülebilir Kalkınmanın Ekonomi Politiği”,
• http://www.ekolojistler.org, 24.11.2007.
• Pazarcı, H. (1983), Çevre Sorunlarının Uluslararası Boyutları ve Uluslararası Hukuk, Fehmi Yavuz’a Armağan, Ankara: AÜ. SBF. Yayınları, 201–237.
• Pazarcı, H. (1989). Uluslararası Hukuk Dersleri, Ankara: AÜ. SBF Yayınları.
• Pazarcı, H. (1991). Avrupa Topluluğu’nda ve Türkiye’de Çevre Mevzuatı, Çevre Üzerine, Ankara: Türk Çevre Vakfı Yayınları.
• Şahin, Y. (2004). Çevre, Yoksulluk ve Adalet, Çevre Sorunlarına Çağdaş Yaklaşımlar, Edit: Mehmet C.Marın, U. Yıldırım, İstanbul: Beta Basım.
• Turgut, N. (2001). Çevre Hukuku, 2. Baskı, Ankara: Savaş Yayınevi.
• Türkiye Çevre Vakfı (2001). Avrupa Birliğinde ve Türkiye’de Çevre Mevzuatı, Çevre Vakfı Yayını, Ankara: Önder Matbaası.
• Ulueren, M. (2001). “Küresel Isınma BM İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi ve Kyoto Protokolü”, Uluslararası Ekonomik Sorunlar Dergisi, Dış İşleri Bakanlığı Yayınları, 3, Eylül 2001, 38–48
• Ulusoy, D. Ali (Tarihsiz). “Çevre Kirlenmesinin Oluşmasından Sonraki Aşamada Medeni Hukuk, Ceza Hukuku ve İdare Hukuku Çözümlerine Genel Bir Bakış”, http://dergiler.ankara.edu.tr//38/299/2804.pdf, 126-142
• UNEP (2006). “Guidelines on Compliance With And Enforcement of Multilateral Environmental Agreements”, http://www.unep.org. 12.10.2011.
• Ünder, H. (1996). Çevre Felsefesi: Etik ve Metafizik Görüşler, Ankara: Doruk Yayıncılık. Ültanır, Mustafa Ö. (2005). “İklim Değişikliği Çerçeve Sözleşmesi”, http://www.ressiad.org.tr/makaleler.php?ID=300, 5.10.2008. Ürkmez, T. (2005). “Hukuk ve Çevre”, CEKÜD, E-Dergi, http://www.cekud.org/site/page.asp?dsy, 12.04.2008. Ürkmez, T. (2006). “Çevre Hakkı Kavramının Tarihsel Gelişimi”, http://www.cekud.org/site/page.asp?dsy_id=888, 12.04.2008.
• Yaşamış, F. D. (1995). Çevre Yönetiminin Temel Araçları, Ankara: İmge Yayınları.
• Yılmaz, Ş. (2009). “Çevre Suçları”, http://www.ceza-bb.adalet.gov.tr, 15.07.2009
• Yıkılmaz, N. (2003). Yeni Dünya Düzeni ve Çevre, İstanbul: Sosyal Araştırmalar Vakfı Yayınları.
• http://www.cevreorman.gov.tr/hukuk.html.
• http://www.cevrehukuk.org.
• http://www.tmmob.org.tr/genel/bizden_detay.php?kod=3210&tipi=16