7. Sınıf Öğrencilerin Öyküleyici Metinlerinin Bağdaşıklık ve Tutarlılık Ölçütlerine Göre Değerlendirilmesi

Yıl 2015, Sayı: 19, 67 - 96, 29.04.2015

Abdullah Çoban Adnan Karadüz

https://doi.org/10.14520/adyusbd.51018

Cited By: 8

Öz

Bu araştırmanın amacı sosyo - ekonomik yönden farklı grupta yer alan okullarda öğrenim gören 83 ilköğretim 7. sınıf öğrencisinin oluşturduğu öyküleyici metinlerin bağdaşıklık ve tutarlılık ölçütlerine göre; cinsiyet ve sosyo - ekonomik değişkenler gözetilerek incelemektir. Araştırma verileri daha önce uzman görüşü alınarak belirlenen 10 tane hikâye konusu ile ilgili öğrencilere yazdırılan hikâye edici metinlerden elde edilmiştir. Elde edilen verilerin analizinde Coşkun (2005) tarafından geliştirilen ‘‘bağdaşıklık düzeyi değerlendirme ölçeği’’, ‘‘öyküleyici anlatım tutarlılık değerlendirme düzeyi’’ ölçekleri kullanılmıştır. Bu ölçekler sayesinde elde edilen verilerin analizi t-testi ve ANOVA istatistiki yöntemlerinden faydalanılarak yapılmıştır. Araştırmada elde edilen verilere göre öğrencilerin oluşturdukları metinlerde kâğıt başına bağdaşıklık ögelerinin kullanım ortalamaları şu şekildedir: Gönderim (13,43), eksiltili anlatım (23,22), değiştirim (0,45), bağdalama ögeleri (18,06), kelime bağdaşıklığı (17,09.

Anahtar Kelimeler

Metin, öyküleyici metin, bağdaşıklık, tutarlılık

Kaynakça

• KAYNAKÇA
• Arı, G. (2008). Öğrencilerin Hikâye Edici Metinlerinin Çözümleyici Puanlama Yönergesine Göre Değerlendirilmesi (6. ve 7. Sınıf Örneği). Yayınlanmamış doktora tezi, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Bozkurt, Ü. (2007). Hikâye Haritası Yönteminin Okuduğunu Anlama Düzeyine Etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Calp, M. (2005). Özel öğretim alanı olarak Türkçe öğretimi. Konya: Eğitim Kitabevi Yayınları.
• Çoban, A., Tabak, G. (2011) İlköğretim 6. sınıf türkçe ders kitaplarındaki hikâyelerin hikâye haritalama yöntemine göre incelenmesi, Journal of European Education, 1 (1), 43-50.
• Duman, N. ve Tekinarslan, İ. Ç. (2007). Hikâye haritası yönteminin hafif düzeyde zihinsel yetersizliği olan öğrencilerin okuduğunu anlama becerileri üzerindeki etkisi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim dergisi, 8 (1), 33-55.
• Gelbal, S. (2008). Sekizinci sınıf öğrencilerinin sosyoekonomik özelliklerinin türkçe başarısı üzerine etkisi, Eğitim ve Bilim Dergisi, 150 (33), 1-20.
• Girmen, P. (2007). İlköğretim öğrencilerinin konuşma ve yazma sürecinde metaforlardan yararlanma durumları. Yayımlanmamış doktora tezi ,Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Göçer, A. (2010). Türkçe öğretiminde yazma eğitimi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3 (12), 178-195.
• Günay, D. (2007). Metin bilgisi (3. Baskı). İstanbul: Multilingual Yayınları.
• Karadüz, A. (2008). Yazı ve yazım kavramlarının anlam ve ses ögeleriyle ilişkisi, Turkish Studies, 3 (6), 422-448.
• Karakaya, İ. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. A. Tanrıöğen (Ed.), Bilimsel araştırma yöntemleri içinde (ss. 57-83). Anı Yayıncılık.
• Karakuş Tayşi, E. (2007). İlköğretim beşinci ve sekizinci sınıf öğrencilerinin hikâye ve deneme türü metinlerindeki okuduğunu Anlama Becerilerinin Karşılaştırılması (Kütahya İl Örneği), Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Karasar, N. (1998). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Karatay, H. (2010). Bağdaşıklık araçlarını kullanma düzeyi ile tutarlı metin yazma arasındaki ilişki, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7 (13), 373-385.
• Karatay, H. (2011). Yazma eğitimi açısından metin bilgisi. M. Özbay (Ed.), Süreç temelli yazma modelleri: Planlı yazma ve değerlendirme (ss. 21-42). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Kıral, B., Kıral, E. (2011). “Karma araştırma yöntemi” “2nd. International conference on new trends in education and their Implications” sempozyumunda sunulan bildiri, 294-298.
• MEB (2006). İlköğretim türkçe dersi öğretim programı ve kılavuzu (6, 7, 8. Sınıflar). Ankara: Devlet Kitapları Genel Müdürlüğü.
• Onursal, İ. (2003). Türkçe metinlerde bağdaşıklık ve tutarlılık günümüz Dilbilim çalışmaları (Yayına Hazırlayanlar: Prof. Dr. Ayşe Kıran, Doç. Dr. Ece Korkut, Dr. Suna Ağıldere). İstanbul: Multilingual Yayınları. ss.121-132
• Sallabaş, M. E. (2007). İlköğretim beşinci sınıf öğrencilerinin kendini yazılı olarak ifade etme kazanımlarına ulaşma düzeyi, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• TDK (2005). Türkçe sözlük. Ankara: TDK Yayınları.
• Uçgun, D. (2011) İlköğretim programlarında yazma eğitimi. M. Özbay (Ed.), Yazma eğitimi içinde (ss. 1-20). Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Ülper, H. (2008). Bilişsel süreç modeline göre hazırlanan yazma öğretimi programının öğrenci başarısına etkisi, Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Ülper, H. (2011). Öğrenci metinlerinin tutarlılık ölçütleri bağlamında değerlendirilmesi, Turkish Studies, 6 (4), 849-863.
• Yılmaz, S. K. (2008). İlköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin öyküleyici metin yazma becerileri, Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.