Kaza Oranları Hesaplamalarıyla İş Kazası Analizi

Yıl 2017, Cilt: 17 Sayı: 1, 239 - 246, 24.04.2017

Ali Ekrem Arıtan Melike Ataman

Öz

Ülkemizde son yıllarda meydana gelen kazalar, iş sağlığı ve güvenliğinin önemini yeniden gündeme

taşımaktadır. Yaşanılan iş kazalarının nedenleri analiz edilerek bu kazaların azaltılması

gerekmektedir. Madencilik sektöründe yeraltı maden işletmelerinde olduğu gibi, açık maden

işletmelerinde de iş kazaları yaşanmaktadır. Bu çalışmada ETİ Maden, Kırka Bor Açık İşletmesinde

2008–2014 yılları arasında meydana gelen iş kazaları incelenmiştir. İşletmede meydana gelen

kazalar; kaza nedeni, kazanın aylara ve yıllara göre dağılımı, yaralanan uzuv ve tecrübeye göre

değerlendirilmiştir. İncelemeler sonucunda işletmede en sık karşılaşılan kazaların sonuçlarının;

yanma, sıkışma, çarpma, burkulma olduğu tespit edilmiştir. Gövde, el ve ayağın en sık yaralanan

uzuvlar olduğu görülmüştür. İşçilerin çalışma yılları ile yaralanan uzuvlarının arasındaki ilişkiler

belirlenmiştir. Kazalar ay ve yıllara göre incelenip, grafikler üzerinde yorumlanmıştır. Yapılan

çalışmalar ve işletmeden alınan bilgilere göre kaza sıklık, kaza ağırlık ve kaza olabilirlik oranları

hesaplanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kaza Oranları, İş Kazası, İş Sağlığı ve Güvenliği, Madencilik

Kaynakça

• Arıbaş, N., 2015. Kişisel Görüşme, Eti Maden Kırka Bor İşletmesi Faaliyet Raporu 2014-2015 Yılı, Eskişehir.
• Balcı, B., Balcı, Ö., Taçkın, E. ve Yerden, E. A., 2013. İş Kazalarında Mali Kayıplar, İstanbul Sosyal Bilimler Dergisi, 72-74.
• Bilir, N., 2004. İş Sağlığı ve Güvenliği, Ankara, Hacettepe Üniversitesi Yayınları, 247-262.
• Ceylan, H., 2011. Türkiye‘deki İş Kazalarının Genel Görünümü ve Gelişmiş Ülkelerle Kıyaslanması, International Journal of Engineering Research and Development, 3(2), 23.
• Çetiner, C., 2014. Kırka Bor İşletme Müdürlüğü İş Kazası Analizi, Lisans Tezi, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi, Eskişehir, 23.
• Er, Ü., 2011. Sağlıkta Dönüşümün Aracı Genel Sağlık Sigortası, Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara, 428.
• Erkan, N., 1984 Çalışma Hayatında Fizyolojik Stresler ve Ergonomi, 2. Ulusal Ergonomi Kongresi, MPM Yayını, Ankara, 30-31.
• Güyagüler, T., Bozkurt, R. ve Önder, Ü.Y., 1993. Kömür Madenciliğinde İş Kazalarının İstatistiksel ve Ekonomik Analizi, 13. Madencilik Kongresi Bildiriler Kitabı, İstanbul, 102-113.
• HSE, 1999. Glossary of HSE Terms, LOGP, Londra,
• Kılkış, Ş., 2014. İş Sağlığı ve Güvenliği, Dora Basım-Yayın Ltd. Şti, Bursa, 215.
• OHSAS, 18001, 2007, Occupational Health and Safety Management Systems, British Standarts Institute. Özalp, T. ve Özalp, F., 2014. Hekimin Cezai Sorumluluğu, Adalet Yayınevi, Ankara, 448.
• Topuzoğlu, İ. ve Orhun, H., 1993. Türk Tabipleri Birliği, İş Hekimliği Ders Notları, Türk Tabipleri Birliği Yayını, Üçüncü Basım, Maya Matbaacılık, Ankara, 3.
• Vergragt, P. J., 2006. How Technology Could Contribute to a Sustainable World. Great Transition Initiative Paper Series, 1-29.
• WHO, 1950. Annual Report Of The Director -General To The World Health Assembly And To The United Nations, WHO Publications, 25.
• WHO, 1995. Global Strategy in Occupational Health for All: The Way to Health at Work, WHO Publications, 57-59.
• 6331 Sayılı Kanun, 2012. İş Sağlığı ve Güvenliği Kanunu, 28339 Sayılı Resmi Gazete, Ankara.
• 1- https://www.knoll.com (26.01.2017)