Sınıf Öğretmenlerinin Hikâye Yazma Becerilerinin İncelenmesi

Yıl 2015, USOS 2015 - ÖZEL SAYI, 306 - 318, 12.10.2015

Süleyman Sulak Arzu Çevik Yasemin Sönmez

Öz

Hikâye edici metinler öğrencilerin duyuşsal yönden gelişmesini sağlamakta ve okumaya olan ilgilerini artırmaktadır. Bu nedenle hem ders kitaplarında hem de diğer kaynaklarda yer alan hikâye edici metinlerin, yapısal unsurları içinde barındırması gerekmektedir. Metinlerin yapısal unsurlarının farkındalığını artırmak için yapılabilecek etkinliklerden biri de hikâye yazma çalışmalarıdır. Bu sayede öğrenciler hikâye yapısını daha iyi anlayabilirler. Öğrencilerin hikâye yazma becerilerinin geliştirilmesinde sınıf öğretmenlerinin önemli bir yeri vardır. Bu nedenle sınıf öğretmenleri hem hikâye edici metinler üretebilmeli hem de bu metinleri nasıl yazabilecekleri hakkında öğrencilere çeşitli hikâye yazma stratejilerini öğretmelidir. Bu çalışmanın amacı, sınıf öğretmenlerinin hikâye yazma becerilerini incelemektir. Bu amaç doğrultusunda çeşitli illerde görev yapan sınıf öğretmenlerine (n=23) ilkokul seviyesine uygun hikâyeler yazdırılmıştır. Elde edilen hikâyelerde Akyol (2006) tarafından belirtilen yapı unsurlarının (sahne, ana karakter, yardımcı karakterler, problemin başlangıcı, problem, problem çözme teşebbüsleri, sonuç, tepki, ana fikir) bulunup bulunmadığı incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yazma Becerisi, Hikâye Edici Metin, Metin Yapısı, Sınıf Öğretmeni

Kaynakça

• Andaç, F. (2008). Öyküyü Yazmak Öyküyü Düşünmek (1. Baskı). İstanbul: Doruk Yayımcılık
• Akyol, H. (2006). Türkçe Öğretim Yöntemleri (1. Baskı). Ankara: Kök Yayıncılık
• Akyol, H. (1999). Hikaye Haritası Yöntemiyle Metin Öğretimi. Milli Eğitim DergisiSayı 142,
• Nisan-Mayıs-Haziran, 1999
• Arslan, N. (2013). 2. Kısım, 2. Bölüm Öykü. (Ed. N. Demir, E. Yılmaz). Türk Dili Yazılı ve Sözlü Anlatım (4.Basım). 179-187. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık
• Çakır, U. (2011). 2. Bölüm Yazılı Anlatım. (Ed. S. Gülerer). Üniversiteler İçin Dil ve Anlatım (3. Basım). 209-340. Ankara: Gazi Kitapevi
• Gökçe, B., Sis, N. (2011). Gülten Dayıoğlu’nun Çocuk Öykülerinin “Hikâye Haritası” Yöntemine Göre İncelenmesi Ve Genel Bir Değerlendirme. Turkish Studies - International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 6/3 Summer 2011, p.1925-1949
• Gündüz, S. (2013). Öykü ve Roman Yazma Sanatı (3. Basım). İstanbul: Toroslu Kitaplığı
• Kavcar, C., Oğuzkan, F., Aksoy, Ö. (2012). Yazılı ve Sözlü Anlatım (9. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık
• Mert, N. (2006). Öykü Yazmak (1. Basım). Ankara: Hece Yayınları
• Safa, P. (1990). Sanat Edebiyat Tenkit (5. Basım). İstanbul: Ötüken Yayınları
• Yağcı, İ. (2009). 2. Bölüm Yazılı Anlatım. (Ed. S. Odacı). Üniversiteler İçin Dil ve Anlatım (2. Basım). 251-396. Konya: Palet Yayınları
• Yıldırım, Y. (2010). Türk Dili Anlatım Türleri (1. Basım). İstanbul: Der Yayınları
• Yıldırım, A., Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınevi. http://www.tdk.gov.tr/ (Erişim Tarihi: 2015, 25 Mart) http://tr.wikipedia.org/ (Eri