Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

Kamu Politikası Analizine Yönelik Kavramsal ve Kuramsal Bir Çerçeve

Yıl 2018, Cilt: 15 Sayı: 30, 511 - 532, 20.04.2018

Cenay Babaoğlu

Öz

Çalışmanın amacı öncelikle kamu politikası analizinin kavramsal ve kuramsal gelişimini tarihsel süreçte tartışmaktır. Özellikle kamu politikası analizi çalışmalarının gelişimi, kuramsal temelleri, analiz yaklaşımları ve öne çıkan kimi kamu politikası analizi modelleri irdelenmiştir. Ayrıca bu modellerin gelişmesi sürecindeki kuramsal tartışmalar incelenerek, kamu politikası analizi çalışmalarının kuramsal çerçevesi ortaya konmaya çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Kamu politikası kamu politikası analizi süreç analizi kamu politikaları yapım modelleri

Kaynakça

  • Akdoğan, A. A. (2012). “Aydınlanmadan Neo-Liberalizme Kamu Politikasının Sarsıl(a)mayan Egemenliği”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt. 45, Sayı 4, s. 1-24.
  • Akdoğan, A. A. (2011). “Türkiye’de Kamu Politikası Disiplinin Tarihsel İzleri”, Kartal, F. (Ed.) Türkiye’de Kamu Yönetimi ve Kamu Politikaları, TODAİE, Ankara, s. 75-98.
  • Anderson, J. E. (1994). Public Policymaking: An Introduction, Houghton Mifflin Company, Boston.
  • Anderson, J. E. (1975). Public Policy-making, Praeger, New York.
  • Auburn Scholls (ty) Policy Models, http://www.auburnschools.org/ahs/wbbusbin/ap%20resources/ policy_models.pdf, Erişim Tarihi: 30.05.2015
  • Babaoğlu, C. (2013). “Türk İdare Tarihinde Danışmanlık ve Orhun Abideleri”, Karabınar, S. (Ed.), Balkanlarda Riskler ve Fırsatlar, Sakarya Üniversitesi, Sakarya, s. 1-13.
  • Babaoğlu, C. ve Yıldız, M. (2016). “Kamu Politikası Bakış Açısından Selçuklu ve Osmanlı Devletlerinde Hükümdar-Danışman İlişkisi Üzerine”, Yasama Dergisi, Sayı 29, s. 37- 42.
  • Brewer, G. D. ve deLeon, P. (1983). The Foundations of Policy Analysis, Dorsey Press, Homewood.
  • Cooper, C. J.; Brady, L. P.; Hidalgo-Hardeman, O.; Hyde, A.; Naff, K. C.; Ott, J. S. ve White, H. (1998) Public Administration for the Twenty-First Century, Harcourt &Brace, Orlando.
  • Çelik, F. E. (2008). “Çalışma Alanı Olarak Kamu Politikası: Tarihsel ve Düşünsel Kökler Üzerine”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt: 43, Sayı: 3, s.41-72.
  • Çevik H. H. ve Demirci, S. (2009). “Kamu Politikası Aktörler ve Modeller”, Parlak, B. ve Sobacı, M. Z. (Ed.), Kamu Yönetiminde Yeni Vizyonlar, Alfa, Bursa, s. 17-59.
  • Çevik, H. H. (1998). «Kamu Politikaları Analizi Çalışmaları Üzerine Türkiye Açısından Bir Değerlendirme», Amme İdaresi Dergisi, Cilt 31, Sayı 2, s. 103-112.
  • Çiner, C. U. (2009). “Fransız Yönetim Düşüncesinin Gelişimi: Polis Biliminden Örgüt Bilimine”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 42, Sayı 1, s. 1-22.
  • Çoban, A. R. (2003). “Kamu Tercihi Teorisi”, Muhittin Acar ve Hüseyin Özgür (Ed.) Çağdaş Kamu Yönetimi I, Nobel, Ankara, s. 75-97.
  • Davis, A., O.; Dempster, M. A. H. ve Wildavsky, A. (1966). “A Theory of The Budgetary Process”, American Political Science Review, 60, s. 529-547.
  • DeLeon, P. (2006). “The Historical Roots of the Field”, Moran, M.; Rein, Martin. ve Goodin, R.E., (Ed.) The Oxford Handbook of Public Policy, Oxford University Press, Oxford, s. 39-57.
  • DeLeon, P. (1988). Advice and Consent: The Development of Policy Sciences, Russel Sage Foundation, New York.
  • Demir, F. (2011). “Kamu Politikası ve Politika Analizi Çalışmalarının Teorik Çerçevesi”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 30, s. 107-120.
  • Demirci S. ve Çevik, H. H. (2008). “Kamu Politikası: Temel Kavramlar ve Süreçte Rol Oynayan Aktörler”, Balcı, A.; Nohutçu, A.; Öztürk, N. K. ve Coşkun, B. (Ed.), Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar, Seçkin, Ankara, s. 203-222.
  • Dror, Y. (1967). “Policy Analysts: A New Professional Role in Government Service”, Public Administration Review, No. 2, s. 197- 203.
  • Dror, Y. (1983). Public Policymaking Reexamined, Transaction Publishers, New Jersey. Dunn, W. N. (2004). Public Policy Analysis: An Introduction, (3rd Edt.). Prentice Hall, New Jersey.
  • Dye, T. R. (1987). Understanding Public Policy, Englewood Cliffs, Prentice-Hall Inc. New Jersey.
  • Easton, D. (1965). “The Political System Under Stress”, Shafritz, J. M.; Karen, S. L. ve Borick, C. P., (Ed.) Classics of Public Policy (2005), Pearson, New York, s. 9-17.
  • Ergun, T. (2004). Kamu Yönetimi: Kuram, Siyasa, Uygulama, TODAİE Yayınları, Ankara.
  • Etzioni, A. (1967). “Mixed-scanning: A third approach to Decision-making”, Public Administration Review, Vol. 27, No: 5, s. 385-392. Friedman, B. L. (2006). Policy Analysis of Organizational Analysis Moran, M.; Rein, M. ve Goodin, R. (Ed.), The Oxford Handbook of Public Policy, Oxford University Press, Oxford, s. 482-496. Fred M. Frohock, Public Policy: Scope and Logic, (New Jersey: Prentice-Hall, 1979) Goldhamer H. (1978), The Adviser, Elsevier, New York. Goodin, R.; Rein, M. ve Moran, M. (2006). “The Public and Its Policies”, Moran, M.; Rein, M. ve Goodin, R. (Ed.), The Oxford Handbook of Public Policy, Oxford University Press, Oxford, s. 3-35. Hardin, R. (2008). “Are Homo Economicus and Homo Politicus Identical Twins”, Public Choice, 137, s. 463-468. Heclo, H. (1972). “Review Article: Policy Analysis”, British Journal of Political Science, 2, s. 83.108. Hill, M. ve Hupe, P. (2002). Implementing Public Policy, Sage, London. Hogwood, B. W. ve Gunn, L. A. (1984). Policy Analysis fort he Real World, Oxford University Press, Oxford. Howlett, M. ve Ramesh, M. ve Perl, A. (2009). Studying Public Policy: Policy Cycles & Policy Subsystems (3th Ed) Oxford University Press, Oxford. Hupe, P. ve Hill, M. (2006). “The Three Action Levels of Governance”, Peters, G. ve Pierre J. (Ed.), Handbook of Public Policy, Sage, London, s. 13-31. Jenkins, S. (1978). Policy Analysis: A Political and Organizational Perspective, Palgrave Macmillan, New York. Jones, B. D.; Boushey, G. ve Workman, S. (2006). “Behavioral Rationality and The Policy Processes: Toward A New Model of Organizational Information Processing”, Peters, G. ve Pierre J. (Ed.) Handbook of Public Policy, Sage, London, s. 49-75. Karkın, N. (2012). “Türkiye’nin E-Devlet Politikalarının Değerlendirilmesi”, Yıldız, M. ve M. Z. Sobacı (Ed.), Kamu Politikası: Kuram ve Uygulama, Adres, Ankara, s.692-717. Lasswell, H. D. (1956). The Decision Process: Seven Categories of Functional Analysis, University of Maryland Press, Maryland. Lasswell, H. (1951). “The Policy Orientation”, Lerner, D. ve Lasswell, H. (Ed.), The Policy Sciences: Recent Developments in Scope and Method, Stanford University Press, Stanford, s. 3-15. Leblebici, D. N. (2001) “Disiplin ve Uygulama Açısından Kamu Yönetiminin “Kimlik Krizine” Yeni Bir Bakış”, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 25, Sayı 1, s. 15-24. Lindblom, C. E. (1999). “El Yordamıyla” Amaçları Gerçekleştirme Bilimi”, Kemâli Sayıbaşılı (Ed.), Siyaset Biliminde Temel Yaklaşımlar, Doruk, Ankara, s. 217-247. Lowi, T. (1964). “American Business, Public Policy, Case-Studies, and Political Theory”, World Politics, Vol. 16, No. 4, s. 677-715 Moran, M, ve Rein M, ve Goodin R. (2006). The Oxford Handbook of Public Policy. Oxford University Press, Oxford.
  • Mack, R. P. (1971). Decision Making in Business and Government Admnistration, John Wiley & Sons, New York.
  • Mills, W. C. (1956). “The Power Elite”, New York: Oxford University Press.
  • Mosca, G. (1961). “On the Ruling Class”, Parsons, T.; Shils, E.; Naegele K. D. ve Pitts, J. R. (Ed.), Theories of Society: Foundations of Modern Sociological Theory The Free Press of Glencoe, New York, s. 598-603.
  • Ömürgönülşen, U. (2003). “Kamu Sektörünün Yönetimi Sorununa Yeni Bir Yaklaşım: Yeni Kamu İşletmeciliği”, Muhittin Acar ve Hüseyin Özgür (Ed.), Çağdaş Kamu Yönetimi-I, Nobel, Ankara, s. 3-43.
  • Översikter och meddelanden (1987) Policy Models, http://cts.lub.lu.se/ojs/index.php/st/article/ viewFile/3330/2903, Erişim Tarihi: 30/05/2015, s. 54-74. Pareto, V. (1961). “The Circulation of Elits”, Parsons, T.; Shils, E.; Naegele K. D. ve Pitts, J. R. (Ed.), Theories of Society: Foundations of Modern Sociological Theory The Free Press of Glencoe, New York, s. 551-557. Parsons, W. (1995). Public Policy: An Introduction to the Theory and Practice of Policy Analysis, Edward Elgar Publishing, Aldershot.
  • Radin, B. A. (2000). Beyond Machiavelli: Policy Analysis Comes of Age,: Georgetown University Press, Washington.
  • Ripley, R. B. (1972). The Politics of Economic and Human Resource Development, Bobbs-Merrill, Indianapolis.
  • Rose, R. (1973). “Comparin Public Policy: An Overview”, European Journal of Political Research, 1, s. 67-94.
  • Sabatier, P. A. ve Jenkins-Smith, H. C. (1993). Policy Change and Learning: An Advocacy Coalition Approach, Westview Press, Colorado.
  • Simon, H. A. (1947). Administrative Behavior, Macmillan, New York.
  • Smith, K. B. ve Larimer, C. W. (2009). The Public Policy Theory Primer, Westview Press, Philadelphia. Spicer, M. (1998), “Cameralist Thought and Public Administration”, Journal of Management History, Vol. 4, No. 3, s. 149-159.
  • Stone, Deborah ‘Policy Paradox: The Art of Political Decision-making’, Norton, New York, 2002.
  • Şaylan, G. (1978), “Yönetim Biliminin Evrenselliği ile İlgili Bazı Düşünceler”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 11, Sayı 2, s. 3-15.
  • Tiebout, C. M. (1956). “A Pure Theory of Local Expanditures”, The Journal of Political Economy, 64, s. 416-424.
  • Topbaş, H. (2010). “David Easton’un Siyasal Sistem Kuramı Bağlamında Siyasal Katılma: Erzurum Seçmeni Üzerine Bir Araştırma”, Gazi Üniversitesi İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, Bahar, 30, s. 81-112.
  • Usta, A. (2013). “Kamu Politikaları Analizine Kuramsal Bir Bakış”, Yasama Dergisi, 24 (2), s. 78-102.
  • Üstüner, Y. (2003). “Siyasa Oluşturma Sürecinde Ağ Yönetişimi Kuramı”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 36, Sayı 3, s. 49-65.
  • Wildavsky, A. B. (1987). Speaking Truth to Power: The Art and Craft of Policy Analysis, Transaction Books, New Brunswick.
  • Yıldız, M.; Babaoğlu, C. ve Şahin, B. (2016). “Kamu Politikası Analizini Türk İdare Tarihi Üzerinden Okuma”, Hacettepe Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt 34, Sayı 2, s. 133-158.
  • Yıldız, M. ve Sobacı M. Z. (2013), “Kamu Politikası ve Kamu Politikası Analizi”, Yıldız, M. ve Sobacı, M. Z. (Ed.), Kamu Politikası Kuram ve Uygulama, Adres, Ankara, s. 16-42.
  • Yıldız, M. ve Sobacı M. Z. (Ed.) (2013). Kamu Politikası Kuram ve Uygulama, Adres, Ankara. Yıldız, M. (2007). “Uluslararası Kuruluşların Türkiye’nin e-Devlet Siyasasına Etkisi”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 40, Sayı 2, s. 39-55.
  • Yıldız, M. (2006). “Kamu Siyasaları Açısından Cep Telefonu Teknolojisi ve Mobil Devlet”, Hacettepe Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt 24, Sayı 1, s. 241-263.
  • Zafirovski, M. (2001). “Administration and Society: Beyond Public Choice”, Public Administration, Vol. 79, No. 3, s. 665-688

Yıl 2018, Cilt: 15 Sayı: 30, 511 - 532, 20.04.2018

Cenay Babaoğlu

Öz

Kaynakça

  • Akdoğan, A. A. (2012). “Aydınlanmadan Neo-Liberalizme Kamu Politikasının Sarsıl(a)mayan Egemenliği”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt. 45, Sayı 4, s. 1-24.
  • Akdoğan, A. A. (2011). “Türkiye’de Kamu Politikası Disiplinin Tarihsel İzleri”, Kartal, F. (Ed.) Türkiye’de Kamu Yönetimi ve Kamu Politikaları, TODAİE, Ankara, s. 75-98.
  • Anderson, J. E. (1994). Public Policymaking: An Introduction, Houghton Mifflin Company, Boston.
  • Anderson, J. E. (1975). Public Policy-making, Praeger, New York.
  • Auburn Scholls (ty) Policy Models, http://www.auburnschools.org/ahs/wbbusbin/ap%20resources/ policy_models.pdf, Erişim Tarihi: 30.05.2015
  • Babaoğlu, C. (2013). “Türk İdare Tarihinde Danışmanlık ve Orhun Abideleri”, Karabınar, S. (Ed.), Balkanlarda Riskler ve Fırsatlar, Sakarya Üniversitesi, Sakarya, s. 1-13.
  • Babaoğlu, C. ve Yıldız, M. (2016). “Kamu Politikası Bakış Açısından Selçuklu ve Osmanlı Devletlerinde Hükümdar-Danışman İlişkisi Üzerine”, Yasama Dergisi, Sayı 29, s. 37- 42.
  • Brewer, G. D. ve deLeon, P. (1983). The Foundations of Policy Analysis, Dorsey Press, Homewood.
  • Cooper, C. J.; Brady, L. P.; Hidalgo-Hardeman, O.; Hyde, A.; Naff, K. C.; Ott, J. S. ve White, H. (1998) Public Administration for the Twenty-First Century, Harcourt &Brace, Orlando.
  • Çelik, F. E. (2008). “Çalışma Alanı Olarak Kamu Politikası: Tarihsel ve Düşünsel Kökler Üzerine”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt: 43, Sayı: 3, s.41-72.
  • Çevik H. H. ve Demirci, S. (2009). “Kamu Politikası Aktörler ve Modeller”, Parlak, B. ve Sobacı, M. Z. (Ed.), Kamu Yönetiminde Yeni Vizyonlar, Alfa, Bursa, s. 17-59.
  • Çevik, H. H. (1998). «Kamu Politikaları Analizi Çalışmaları Üzerine Türkiye Açısından Bir Değerlendirme», Amme İdaresi Dergisi, Cilt 31, Sayı 2, s. 103-112.
  • Çiner, C. U. (2009). “Fransız Yönetim Düşüncesinin Gelişimi: Polis Biliminden Örgüt Bilimine”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 42, Sayı 1, s. 1-22.
  • Çoban, A. R. (2003). “Kamu Tercihi Teorisi”, Muhittin Acar ve Hüseyin Özgür (Ed.) Çağdaş Kamu Yönetimi I, Nobel, Ankara, s. 75-97.
  • Davis, A., O.; Dempster, M. A. H. ve Wildavsky, A. (1966). “A Theory of The Budgetary Process”, American Political Science Review, 60, s. 529-547.
  • DeLeon, P. (2006). “The Historical Roots of the Field”, Moran, M.; Rein, Martin. ve Goodin, R.E., (Ed.) The Oxford Handbook of Public Policy, Oxford University Press, Oxford, s. 39-57.
  • DeLeon, P. (1988). Advice and Consent: The Development of Policy Sciences, Russel Sage Foundation, New York.
  • Demir, F. (2011). “Kamu Politikası ve Politika Analizi Çalışmalarının Teorik Çerçevesi”, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Sayı: 30, s. 107-120.
  • Demirci S. ve Çevik, H. H. (2008). “Kamu Politikası: Temel Kavramlar ve Süreçte Rol Oynayan Aktörler”, Balcı, A.; Nohutçu, A.; Öztürk, N. K. ve Coşkun, B. (Ed.), Kamu Yönetiminde Çağdaş Yaklaşımlar, Seçkin, Ankara, s. 203-222.
  • Dror, Y. (1967). “Policy Analysts: A New Professional Role in Government Service”, Public Administration Review, No. 2, s. 197- 203.
  • Dror, Y. (1983). Public Policymaking Reexamined, Transaction Publishers, New Jersey. Dunn, W. N. (2004). Public Policy Analysis: An Introduction, (3rd Edt.). Prentice Hall, New Jersey.
  • Dye, T. R. (1987). Understanding Public Policy, Englewood Cliffs, Prentice-Hall Inc. New Jersey.
  • Easton, D. (1965). “The Political System Under Stress”, Shafritz, J. M.; Karen, S. L. ve Borick, C. P., (Ed.) Classics of Public Policy (2005), Pearson, New York, s. 9-17.
  • Ergun, T. (2004). Kamu Yönetimi: Kuram, Siyasa, Uygulama, TODAİE Yayınları, Ankara.
  • Etzioni, A. (1967). “Mixed-scanning: A third approach to Decision-making”, Public Administration Review, Vol. 27, No: 5, s. 385-392. Friedman, B. L. (2006). Policy Analysis of Organizational Analysis Moran, M.; Rein, M. ve Goodin, R. (Ed.), The Oxford Handbook of Public Policy, Oxford University Press, Oxford, s. 482-496. Fred M. Frohock, Public Policy: Scope and Logic, (New Jersey: Prentice-Hall, 1979) Goldhamer H. (1978), The Adviser, Elsevier, New York. Goodin, R.; Rein, M. ve Moran, M. (2006). “The Public and Its Policies”, Moran, M.; Rein, M. ve Goodin, R. (Ed.), The Oxford Handbook of Public Policy, Oxford University Press, Oxford, s. 3-35. Hardin, R. (2008). “Are Homo Economicus and Homo Politicus Identical Twins”, Public Choice, 137, s. 463-468. Heclo, H. (1972). “Review Article: Policy Analysis”, British Journal of Political Science, 2, s. 83.108. Hill, M. ve Hupe, P. (2002). Implementing Public Policy, Sage, London. Hogwood, B. W. ve Gunn, L. A. (1984). Policy Analysis fort he Real World, Oxford University Press, Oxford. Howlett, M. ve Ramesh, M. ve Perl, A. (2009). Studying Public Policy: Policy Cycles & Policy Subsystems (3th Ed) Oxford University Press, Oxford. Hupe, P. ve Hill, M. (2006). “The Three Action Levels of Governance”, Peters, G. ve Pierre J. (Ed.), Handbook of Public Policy, Sage, London, s. 13-31. Jenkins, S. (1978). Policy Analysis: A Political and Organizational Perspective, Palgrave Macmillan, New York. Jones, B. D.; Boushey, G. ve Workman, S. (2006). “Behavioral Rationality and The Policy Processes: Toward A New Model of Organizational Information Processing”, Peters, G. ve Pierre J. (Ed.) Handbook of Public Policy, Sage, London, s. 49-75. Karkın, N. (2012). “Türkiye’nin E-Devlet Politikalarının Değerlendirilmesi”, Yıldız, M. ve M. Z. Sobacı (Ed.), Kamu Politikası: Kuram ve Uygulama, Adres, Ankara, s.692-717. Lasswell, H. D. (1956). The Decision Process: Seven Categories of Functional Analysis, University of Maryland Press, Maryland. Lasswell, H. (1951). “The Policy Orientation”, Lerner, D. ve Lasswell, H. (Ed.), The Policy Sciences: Recent Developments in Scope and Method, Stanford University Press, Stanford, s. 3-15. Leblebici, D. N. (2001) “Disiplin ve Uygulama Açısından Kamu Yönetiminin “Kimlik Krizine” Yeni Bir Bakış”, Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 25, Sayı 1, s. 15-24. Lindblom, C. E. (1999). “El Yordamıyla” Amaçları Gerçekleştirme Bilimi”, Kemâli Sayıbaşılı (Ed.), Siyaset Biliminde Temel Yaklaşımlar, Doruk, Ankara, s. 217-247. Lowi, T. (1964). “American Business, Public Policy, Case-Studies, and Political Theory”, World Politics, Vol. 16, No. 4, s. 677-715 Moran, M, ve Rein M, ve Goodin R. (2006). The Oxford Handbook of Public Policy. Oxford University Press, Oxford.
  • Mack, R. P. (1971). Decision Making in Business and Government Admnistration, John Wiley & Sons, New York.
  • Mills, W. C. (1956). “The Power Elite”, New York: Oxford University Press.
  • Mosca, G. (1961). “On the Ruling Class”, Parsons, T.; Shils, E.; Naegele K. D. ve Pitts, J. R. (Ed.), Theories of Society: Foundations of Modern Sociological Theory The Free Press of Glencoe, New York, s. 598-603.
  • Ömürgönülşen, U. (2003). “Kamu Sektörünün Yönetimi Sorununa Yeni Bir Yaklaşım: Yeni Kamu İşletmeciliği”, Muhittin Acar ve Hüseyin Özgür (Ed.), Çağdaş Kamu Yönetimi-I, Nobel, Ankara, s. 3-43.
  • Översikter och meddelanden (1987) Policy Models, http://cts.lub.lu.se/ojs/index.php/st/article/ viewFile/3330/2903, Erişim Tarihi: 30/05/2015, s. 54-74. Pareto, V. (1961). “The Circulation of Elits”, Parsons, T.; Shils, E.; Naegele K. D. ve Pitts, J. R. (Ed.), Theories of Society: Foundations of Modern Sociological Theory The Free Press of Glencoe, New York, s. 551-557. Parsons, W. (1995). Public Policy: An Introduction to the Theory and Practice of Policy Analysis, Edward Elgar Publishing, Aldershot.
  • Radin, B. A. (2000). Beyond Machiavelli: Policy Analysis Comes of Age,: Georgetown University Press, Washington.
  • Ripley, R. B. (1972). The Politics of Economic and Human Resource Development, Bobbs-Merrill, Indianapolis.
  • Rose, R. (1973). “Comparin Public Policy: An Overview”, European Journal of Political Research, 1, s. 67-94.
  • Sabatier, P. A. ve Jenkins-Smith, H. C. (1993). Policy Change and Learning: An Advocacy Coalition Approach, Westview Press, Colorado.
  • Simon, H. A. (1947). Administrative Behavior, Macmillan, New York.
  • Smith, K. B. ve Larimer, C. W. (2009). The Public Policy Theory Primer, Westview Press, Philadelphia. Spicer, M. (1998), “Cameralist Thought and Public Administration”, Journal of Management History, Vol. 4, No. 3, s. 149-159.
  • Stone, Deborah ‘Policy Paradox: The Art of Political Decision-making’, Norton, New York, 2002.
  • Şaylan, G. (1978), “Yönetim Biliminin Evrenselliği ile İlgili Bazı Düşünceler”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 11, Sayı 2, s. 3-15.
  • Tiebout, C. M. (1956). “A Pure Theory of Local Expanditures”, The Journal of Political Economy, 64, s. 416-424.
  • Topbaş, H. (2010). “David Easton’un Siyasal Sistem Kuramı Bağlamında Siyasal Katılma: Erzurum Seçmeni Üzerine Bir Araştırma”, Gazi Üniversitesi İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, Bahar, 30, s. 81-112.
  • Usta, A. (2013). “Kamu Politikaları Analizine Kuramsal Bir Bakış”, Yasama Dergisi, 24 (2), s. 78-102.
  • Üstüner, Y. (2003). “Siyasa Oluşturma Sürecinde Ağ Yönetişimi Kuramı”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 36, Sayı 3, s. 49-65.
  • Wildavsky, A. B. (1987). Speaking Truth to Power: The Art and Craft of Policy Analysis, Transaction Books, New Brunswick.
  • Yıldız, M.; Babaoğlu, C. ve Şahin, B. (2016). “Kamu Politikası Analizini Türk İdare Tarihi Üzerinden Okuma”, Hacettepe Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt 34, Sayı 2, s. 133-158.
  • Yıldız, M. ve Sobacı M. Z. (2013), “Kamu Politikası ve Kamu Politikası Analizi”, Yıldız, M. ve Sobacı, M. Z. (Ed.), Kamu Politikası Kuram ve Uygulama, Adres, Ankara, s. 16-42.
  • Yıldız, M. ve Sobacı M. Z. (Ed.) (2013). Kamu Politikası Kuram ve Uygulama, Adres, Ankara. Yıldız, M. (2007). “Uluslararası Kuruluşların Türkiye’nin e-Devlet Siyasasına Etkisi”, Amme İdaresi Dergisi, Cilt 40, Sayı 2, s. 39-55.
  • Yıldız, M. (2006). “Kamu Siyasaları Açısından Cep Telefonu Teknolojisi ve Mobil Devlet”, Hacettepe Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt 24, Sayı 1, s. 241-263.
  • Zafirovski, M. (2001). “Administration and Society: Beyond Public Choice”, Public Administration, Vol. 79, No. 3, s. 665-688
Toplam 48 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Cenay Babaoğlu

Yayımlanma Tarihi 20 Nisan 2018
Gönderilme Tarihi 5 Eylül 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 15 Sayı: 30

Kaynak Göster

APA Babaoğlu, C. (2018). Kamu Politikası Analizine Yönelik Kavramsal ve Kuramsal Bir Çerçeve. Yönetim Bilimleri Dergisi, 15(30), 511-532.

Sayın Araştırmacı;

Yönetim Bilimleri Dergimiz Mart 2024 sayısı için öngörülen kontenjanın dolması nedeniyle gönderilecek yeni makaleler Mart sayısı kapsamına alınmayacaktır. 2024'te yayınlanacak olan diğer sayılar için makale kabulümüz devam etmektedir. Bu hususa dikkat ederek yeni makale gönderimi yapmanızı rica ederiz.

Yönetim Bilimler Dergisi Özel Sayı Çağrısı
Yönetim Bilimleri Dergisi 2024 yılının Eylül ayında “Endüstri 4.0 ve Dijitalleşmenin Sosyal Bilimlerde Yansımaları” başlıklı bir özel sayı yayınlayacaktır.
Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Biga İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi tarafından 5-6 Temmuz 2024 tarihlerinde çevrimiçi olarak düzenlenecek olan 4. Uluslararası Sosyal Bilimler Konferansı’nda sunum gerçekleştiren yazarların dergi için ücret yatırmasına gerek olmayıp, dekont yerine Konferans Katılım Belgesini sisteme yüklemeleri yeterli olacaktır.
Gönderilen makalelerin derginin yazım kurallarına uygun olması ve DergiPark sistemi üzerinden sisteme yüklenmesi gerekmektedir. Özel sayı ana başlığı ile ilgisiz makaleler değerlendirmeye alınmayacaktır. Makalelerin Özel Sayı seçilerek sisteme yüklenmesi gerekmektedir. Özel sayı için gönderilmemiş makalelerin bu sayıya eklenmesi mümkün olmayacaktır.
Özel Sayı Çalışma Takvimi
Gönderim Başlangıcı: 15 Nisan 2024
Son Gönderim Tarihi: 15 Temmuz 2024
Özel Sayı Yayınlanma Tarihi: Eylül 2024

Dergimize göndereceğiniz çalışmalar linkte yer alan taslak dikkate alınarak hazırlanmalıdır. Çalışmanızı aktaracağınız taslak dergi yazım kurallarına göre düzenlenmiştir. Bu yüzden biçimlendirmeyi ve ana başlıkları değiştirmeden çalışmanızı bu taslağa aktarmanız gerekmektedir.
İngilizce Makale Şablonu için tıklayınız...

Saygılarımızla,