İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİNDEKİ EĞİLİMLER, EĞİLİMLERİN İTİCİ GÜÇLERİ ve KAMU YÖNETİMİNDE UYGULANABİLİRLİĞİ

Yıl 2015, Cilt: 16 Sayı: 1, 187 - 204, 24.04.2015

Ayşegül Saylam Doğan Leblebici

Öz

Küreselleşme, teknolojik gelişmeler, işgücü çeşitliliği ve benzeri gelişmeler insan kaynakları yönetiminde yeni eğilimlerin ortaya çıkmasına yol açmıştır. Çalışmanın amacı insan kaynakları yönetiminde ortaya çıkan ve yaygınlaşması muhtemel eğilimleri açıklamak, eğilimlerin itici güçlerini belirtmek ve bu eğilimlerin kamu kesiminde uygulanabilirliğini değerlendirmektir. Genel olarak bakıldığında; teknoloji, rekabet, işgücü maliyetleri, küreselleşme, işgücü çeşitliliği, toplam kalite yönetimi uygulamaları, demografik yapıdaki değişiklikler insan kaynakları yönetimindeki yeni eğilimlerin arkasındaki temel dinamikler olarak ortaya çıkarken, yeni kamu işletmeciliği ve hükümet politikalarının kamu kesiminde insan kaynakları yönetiminde model arayışlarına ön ayak olduğu görülmektedir. Söz konusu yeni eğilimlerin özel sektör kuruluşları tarafından uygulamasının önünde fazla bir engel bulunmazken bu eğilimlerin kamu kesiminde uygulanabilmesi için insan kaynaklarına ilişkin yasal düzenlemelerin daha esnek hale getirilerek kamu kesiminde daha esnek bir istihdam anlayışının yaratılması ve bilgi teknolojilerinden daha yaygın biçimde yararlanılması gerekmektedir.

Anahtar Kelimeler

İnsan Kaynakları, İstihdam Modelleri, Kamu Yönetimi

Kaynakça

• 10. 2012 Tarihli 28445 Sayılı 4 Ekim 2012 Tarihli ve 2012/3839 Sayılı 2013 Yılı Programının Uygulanması, Koordinasyonu ve İzlenmesine Dair Bakanlar Kurulu Kararı Eki.
• AGARWALA, T. (2002), “Human Resource Management: The Emerging Trends” , Indian Journal of Industrial Relations, 37(3).
• AKÇAKAYA, M. (2010), “Örgütlerde Uygulanan Personel Güçlendirme Yöntemleri: Türk Kamu Yönetiminde Personel Güçlendirme”, Karadeniz Araştırmaları Dergisi, 25; 145- 174.
• AKÇAKAYA, M. (2012), “Kamu Sektöründe Performans Yönetimi ve Uygulamada Karşılaşılan Sorunlar” Karadeniz Araştırmaları, 32; 171-202.
• ALBU, O. and MOROŞAN- DANİLA, L. (2009), “Currents Trends in HRM”, The USV Annals of Economics and Public Administration, vol 9, 2(10); 134-139.
• ALTUNTUĞ, N. (2009), “Rekabet Üstünlüğünün Sürdürülmesinde Yeteneklerin Rolü: Yetenek Yönetim Yaklaşımı”, Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 14(3); 445-460.
• ATTARAN, M. and NGUYEN, T. T. (1999), “Design and Implementationof Self-Directed Process Teams”, Management Decisions, 37(7); 553-560.
• BOLAT, S. SEYMEN, O. A. , BOLAT, İ. (2006), “Örgütlerde Esnek Çalışma Uygulamaları ve Buna İlişkin Olarak 4857 Sayılı İş Kanununda Getirilen Düzenlemelerin İncelenmesi”, Gazi Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 8 (1); 1-30.
• BRUMMEHUİS, L. L. , BAKKER, A. B., HETLAND, J. , KEULEMANS, L. (2012), “Do New Ways of Working Foster Work Engagement?”, Psicothema, 24 (1); 113-120.
• ÇELİK, S. (2007), “Türkiye İşgücü Piyasasının Esnekliği ve Esnek Çalışma Önündeki Engeller, Çalışma ve Sosyal Güvenlik Bakanlığı Türkiye İş Kurumu Genel Müdürlüğü. Yayınlanmış Tez.
• http://statik.iskur.gov.tr/tr/rapor_bulten/uzmanlik_tezleri/S%C3%9CMEYRA%20%C3%87EL%C4%B0K%20(T%C3%9CRK%C4%B0YE%20%C4%B0%C5%9EG%C3%9CC%C3%9C%20P%C4%B0YASASININ%20ESNEKL%C4%B0%C4%9E%C4%B0%20VE%20ESNEK.pdf. Erişim: 01.09.2013.
• ÇUHADAR, M. T. (2005), “Türk Kamu Yönetiminde Personel Güçlendirme: Sorunlar ve Çözüm Önerileri”, Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 25.
• DEMİR, F. ve GERŞİL, G. (2008), “Çalışma Hayatında Esneklik ve Türk Hukukunda Esnek Çalışma”, Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(2); 68-89.
• DESSLER, G. (2000), Human Resource Management, Prentice Hall, New Jersey.
• DEVINE, M and POWELL, M. (2008), “Talent Management in Public Sector”, The Ashridge Journal, Autumn; 1-6.
• Devlet Personel Daire Başkanlığı - Üst Düzey Yöneticilerle Yapılan Görüşme, Görüşme Tarihi: 19.09.2013.
• Di MARTINO, V. and WIRTH, L. (1990), “Telework: A New Way of Working and Living”, International Labour Review, 129(5); 529-554.
• DOĞAN, A. (2011), “Elektronik İnsan kaynakları yönetimi ve Fonksiyonları”, IUYD, 2(2); 51-79.
• DOĞRUL, B. F. ve TEKELİ, S. (2010), “İş-Yaşam Dengesinin Sağlanmasında Esnek Çalışma, Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi”, 2(2); 11-18.
• ELIASSEN, K. A. and SITTER N. (2008) Understanding Public Management, Sage Publications, London.
• ERASLAN, M. T. ve TOZLU, A. (2011), “Kamu Yönetiminde Performansa Dayalı Ücret Sistemi”, Sayıştay Dergisi, 81; 33-61.
• ERCÜMENT, A.ve ÖKTEM, K. (2009), “Türk Kamu Yönetiminde İnsan Kaynakları Bilgi Sistemi Üzerine”, Sosyo Ekonomi, Ocak-Haziran; 123-147.
• ERICSON, K. (1986), “On Work and Alienation. American Sociological Review”, 51; 1-8.
• FIEDLER, F. F. (1965), “Engineer the Job to Fit Manager”, Harvard Business Review, Sept.-Oct; 115-122.
• GAMSEY, E. (1981), “The Rediscovery of the Division of Labor. Theory of Society”, 10; 337-358.
• GARG, P. ve RASTOGI, G. (2006), “New Model of Job Design : Motivating Employees’ Performance”, Journal of Management Development, 25(6); 572-587.
• GÜLER, E. Ç. (2006), “İşletmelerin E- İnsan kaynakları yönetimi ve E-İşe Alım Süreçlerinde Gelişmeler”, Ege Akademik Bakış Dergisi, 6(1); 17-23.
• HAY, M. (2002), “Strategies for Survival in the War of Talent. Career Development International”, 7(1); 52-55.
• HEINEN, J. S. and O’NEILL C. (2004), “Managing Talent to Maximize Profit”, Employment Relations Today, 31(2); 67-82.
• ILES, P., PREECE, D. and CHUAİ, X. (2010), “Talent Management as a Management Fashion in HRD. Towards a Research Agenda”, Human Resource Development International, 13(2); 125-145.
• JACKSON, S. E. and SCHULER, R. S. (1990), “Human Resource Planning: Challenges for Industrial/Organizational Psychologists”, American Psychologist, 45(2); 223-239.
• KELLEY, M. R. (1990), “New Process Technology, Job Design and Work Organization: A Contingency Model” American Sociological Review, 55(2); 191-208.
• KESTANE, D. (2003), “Performansa Dayalı Ücret Sistemi ve Kamu Kesiminde Uygulanabilirliği”, Maliye Dergisi, Ocak-Nisan 2003; 126- 144.
• KOCK, R. and BURKE, M. (2008), “Managing Talent in South African Public Service. Public Personnel Management”, 37(4); 457-469.
• KUTAL, G. (2005), “Türkiye’de Çalışma Hayatında Esneklik Uygulamaları”, İktisat Fakültesi Mecmuası, 55 (1), http://journals.istanbul.edu.tr/tr/index.php/iktisatmecmua/article/view/7230. Erişim: 01.08.2013.
• KÜÇÜK, F. (2008), “Kurumlarda Takım Çalışmasının Yenilik Üzerine Etkileri”, Kamu İş, 10(1); 161-182.
• LEAVITT, H. J. (1965), Applied Organizational Change in Industry: Structural, Technological and Humanistic Approach, Handbook of Organizations, Ed. J. G. March, Rand McNally, Chicago, 1144-1170.
• LENGNICK-HALL, M. L. and MORITZ, S. (2003), “The Impact of e-HR on the Human Resource Management Function”, Journal of Labour Research, 24(3); 365-379.
• LEWIS, R. E. and HECKMAN, R. J. (2006), “Talent Management: A Critical Review”, Human Resource Management Review, 16; 139-154.
• MAHİROĞULLARI, A. (2005), “Küreselleşmenin Türk Çalışma Hayatına Etkileri”, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi,
• http://www.arastirmax.com/bilimsel_yayin/sosyalsiyasetkonferanslar%C4%B1-dergisi/49/1/379 403_k%C3%BCreselle%C5%9Fmenin-t%C3%BCrk-%C3%A7ali%C5%9Fma-hayatina-etkileri. Erişim: 01.08.2013.
• MCADAM, R. and DONAGHY, J (1999), “Business Process Re-Engineering in the Public Sector”, Business Process Management, 5 (1); 33-49.
• MUMFORD, E. (2000), “A Socio-Technical Approach to Systems Design, Requirements Engineering, 5; 125-133.
• ÖLÇER, F. (2004a), “Uzaktan Yönetim Yeni Bir Yaklaşım Yaklaşımı”, Yönetim ve Ekonomi, 11(2); 53-69.
• ÖLÇER, F. (2004b), “Telework: 21. Yüzyılın Yeni Çalısma Biçimi”, Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Öneri Dergisi, Sayı:22, Haziran.
• ÖZDEN, M. C. (2003), “İnsan kaynakları yönetiminin Geleceği, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü”, Doktora Tezi, İstanbul.
• ÖZGEN, H. ve YALÇIN, A. (2010), İnsan kaynakları yönetimi: Stratejik Bir Yaklaşım, Nobel Yayınevi, Ankara.
• ÖZTÜRK, A. T. (2010), “İnsan kaynakları yönetiminde Performansa Dayalı Ücret ve Teşvik Sistemi”, Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, 2(2); 1-10.
• POLAT, N. (2007), “Yönetim Bilgi Sistemi ve Sayıştay’da Yürütülen Çalışmalar”, Sayıştay Dergisi, 65; 187-198.
• RICHBELL, S. (2001), “Trends and Emerging Values in Human Resource Management” International Journal of Manpower, 22(3); 261-268.
• ROTHWELL, W. J. (1994), “Effective Succession Planning: Ensuring Leadership Continuityand Building Talent from within, Amacom, Newyork.
• RUÉL, H. , Bondarouk, T. and LOOİSE, J. K. (2004), “E- HRM: Innovation or Irritation An Explorative Emprical Study in Five Large Companies on Web Based HRM, Management Revue”, 15(3); 364-380.
• RUONA, W. E. A., LYNHAM, S. A. and CHERMACK, T. J. (2003), “Insights on Emerging Trends and Future of Human Resource Development”, Advances in Developing Human Resources, 5(3); 272-282.
• STACE, D. A. (1987), “The Value Added Organizations: Trends in Human Resource Management”, Human Resource Management Australia, 25(3); 52-63.
• TATLIOĞLU, E. (2012), “Güvenceli Esneklik Çerçevesinde Esnek Çalışmanın Uygulanabilirliği”, Journal of Vocational Colleges, Aralık; 69-84.
• TREMBLAY, D. G. (2003), “New Ways of Working and New Types of Work? What Developments Lie Ahead?”, Research Note no 2003-3A, Canada Research Chair on the Socio-Organizational, Challenges of the Knowledge Economy.
• VAROL, E. S. (2001), Kariyer Yönetimi, Planlaması ve Yeni Gelişmeler, İstanbul Üniversitesi Teknik Bilimler Meslek Yüksek Okulu Yayını, İstanbul.
• VAYVAY, Ö ve Tatlısu, İ. T. (2006), “Değişim Mühendisliğinin Lojistik Mühendisliğine Uygulanması”, Havacılık ve Uzay Teknolojisi Dergisi, 2 (4); 43-53.
• VOERMANS, M. and VELHOVEN, M. V. (2007), “Attitude Towards E-HRM: An Emprical Study at Philips. Personnel Review”, 36(6); 887-902.