Öz
Osmanlı kültürünü ve özellikle divan edebiyatını besleyen asıl merkez İstanbul’dur. İstanbul dışındaki şehir vasfı kazanmış diğer mekânlar genellikle taşra olarak nitelendirilmiştir. Doğal olarak taşrada yetişen divan şairleri, İstanbuldakiler kadar itibar görmemiştir. Bu yüzden olsa gerek söz konusu şairlerden bazıları tezkire ve bibliyografya kitaplarında kendilerine yer bulamamıştır. Bu şairlerden biri de Rûhî’dir.Sivaslı olan Rûhî; XIX. yüzyılda yaşamış, esnaflık yaparak geçimini sağlamış bir şairdir. Bilinen tek eseri Divan’ıdır. Rûhî, özellikle kaside ve tarihlerinde Sivas’ın sosyal hayatına dair önemli bilgiler vermiştir. Birçok gazelinde Nâbî ekolünün tesirinde olduğu görülmektedir. Ayrıca divan şiiri geleneğine uygun bir şekilde devamlı olarak bahtından ve felekten şikâyet eden şair, sevgiliye kavuşamayan bir âşığın terennümlerini de dile getirmiştir.
Kaynakça
- AKYÜZ, Kenan vd. (2000), Fuzûlî Divanı, Ankara: Akçağ Yay.
- BİLKAN, Ali Fuat (1997), Nâbî Dîvânı, C. I-II, Ankara: MEB Yay.
- CANIM, Rıdvan (2000), Latîfî Tezkiretü’ş-Şu’arâ ve Tabsıratü’n-Nuzamâ, Ankara: AKM Yay.
- İPEKTEN, Haluk (1996), Divan Edebiyatında Edebî Muhitler, İstanbul: MEB Yayınla- rı.
- İSEN, Mustafa (1994), Künhü’l-Ahbâr’ın Tezkire Kısmı, Ankara: AKM Yay.
- İSEN, Mustafa (2000), “Klasik Şiirin Merkezi Olarak İstanbul”, Bilig, Sayı: 13, s. 1-8.
- KURNAZ, Cemal, Mustafa Tatcı (2000), Osmanlı Müellifleri I-II-III, Ankara: Bizim Büro Basımevi.
- MACİT, Muhsin (2013). “Diyadin’de Bir Divan Şairi: Necmî”, Turkish Studies, Volu- me 8/13, s. 139-144.
- ÖZCAN, Abdülkadir (1989), Şakaik-ı Nu’maniye ve Zeyilleri Hadaiku’ş-Şakaik, C.1. İstanbul: Çağrı Yay.
- ÖZDEMİR, Mehmet (2010), II. Meşrutiyet’ten Cumhuriyet’e Divan Edebiyatı Tartış- maları, İstanbul: Timaş Yay.
- RÛHÎ-İ SİVASÎ, Dîvân-ı Rûhî-i Sivasî, AÜ DTCF Kütüphanesi, Mustafa Con A 570.
- ŞEMSETTİN SÂMÎ (1996), Kâmûsu’l-A’lâm, C.1, Ankara: Kaşgar Neşriyat
- TANPINAR, Ahmet Hamdi (1997), 19 uncu Asır Türk Edebiyatı Tarihi, İstanbul: Çağ- layan Kitabevi.
- YAZAR, İlyas (2010), Kânî Dîvânı Tenkidli Metin ve Tahlîl, İstanbul: Libra Yayıncı- lık.
Öz
Kaynakça
- AKYÜZ, Kenan vd. (2000), Fuzûlî Divanı, Ankara: Akçağ Yay.
- BİLKAN, Ali Fuat (1997), Nâbî Dîvânı, C. I-II, Ankara: MEB Yay.
- CANIM, Rıdvan (2000), Latîfî Tezkiretü’ş-Şu’arâ ve Tabsıratü’n-Nuzamâ, Ankara: AKM Yay.
- İPEKTEN, Haluk (1996), Divan Edebiyatında Edebî Muhitler, İstanbul: MEB Yayınla- rı.
- İSEN, Mustafa (1994), Künhü’l-Ahbâr’ın Tezkire Kısmı, Ankara: AKM Yay.
- İSEN, Mustafa (2000), “Klasik Şiirin Merkezi Olarak İstanbul”, Bilig, Sayı: 13, s. 1-8.
- KURNAZ, Cemal, Mustafa Tatcı (2000), Osmanlı Müellifleri I-II-III, Ankara: Bizim Büro Basımevi.
- MACİT, Muhsin (2013). “Diyadin’de Bir Divan Şairi: Necmî”, Turkish Studies, Volu- me 8/13, s. 139-144.
- ÖZCAN, Abdülkadir (1989), Şakaik-ı Nu’maniye ve Zeyilleri Hadaiku’ş-Şakaik, C.1. İstanbul: Çağrı Yay.
- ÖZDEMİR, Mehmet (2010), II. Meşrutiyet’ten Cumhuriyet’e Divan Edebiyatı Tartış- maları, İstanbul: Timaş Yay.
- RÛHÎ-İ SİVASÎ, Dîvân-ı Rûhî-i Sivasî, AÜ DTCF Kütüphanesi, Mustafa Con A 570.
- ŞEMSETTİN SÂMÎ (1996), Kâmûsu’l-A’lâm, C.1, Ankara: Kaşgar Neşriyat
- TANPINAR, Ahmet Hamdi (1997), 19 uncu Asır Türk Edebiyatı Tarihi, İstanbul: Çağ- layan Kitabevi.
- YAZAR, İlyas (2010), Kânî Dîvânı Tenkidli Metin ve Tahlîl, İstanbul: Libra Yayıncı- lık.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Articles |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 12 Kasım 2015 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2015Cilt: 39 Sayı: 2 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.