Need of Religious Education for Turks Who Live in Western Countries within the Context of Communication with Different Religious Groups

Yıl 2014, Cilt: 12 Sayı: 27, 135 - 164, 01.06.2014

Banu Gürer

Öz

Anahtar Kelimeler

Religious education, Immigration, Religious education policies, Religious education curriculum

Batı'da Yaşayan Türklerin Farklı Dini Gruplarla İletişimleri Bağlamında Din Eğitimi İhtiyaçları

Öz

Yurtdışında yaşama tecrübesi farklı kültürleri yakından tanıma imkânını beraberinde getirir. Bu imkân tek taraflı bir tanımadan ziyade "tanışma" anlamını da taşır. Çünkü kişiler hem farklılıkları tanır hem de bu farklılıklara mensup bireylere ve gruplara kendilerini tanıtır. Bu nedenle farklı kültüre ve dine mensup insanları tanıma sürecinde kişi hem onlar hakkında hem de kendi hakkında bilgi sahibi olma ihtiyacı hisseder. Çalışmamız Batı'da yaşayan Türkler arasında bu ihtiyacın ortaya çıkıp çıkmadığını, ortaya çıkan ihtiyacın hangi konuları içerdiğini, bu ihtiyacın karşılanmasında hangi faktörlerin etkili olduğunu farklı dini gruplarla iletişim bağlamında ele almaya çalışmaktadır. Buna bağlı olarak çalışmamızda yurtdışında yaşayan Türklere yönelik hazırlanacak din eğitimi müfredatlarının ihtiyaca binaen nelere dikkat edilerek düzenlenmesi gerektiği tartışılmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Din eğitimi, Göç, Din eğitimi politikaları, Din eğitimi müfredatı

Kaynakça

• Altaş, N. (2003). Çokkültürlülük ve Din Eğitimi. Ankara: Nobel Yayın ve Dağıtım.
• Aşıkoğlu, N. (1996). F. Almanya’daki Türk Çocuklarının Okul Öncesi ve Temel Eğitim Problemleri Üzerine. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 37, 321-354.
• Aydın, M. Z. (2003). Belçika’da İlk ve Orta Öğretimde Okutulan İslâm Din Dersi Programları. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 7(1), 85- 100.
• Baştürk, İ. (1995). Federal Almanya’da Din Eğitimi. İstanbul: Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Vakfı (İFAV).
• Bilgin, B. (1988). Almanya Federal Cumhuriyetinde Türk Çocuklarına İslami Din Dersi Program Geliştirme Çalışmaları. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 30, 143-154.
• Certel, H. (2008/2). Din-İletişim İlişkisi ve Dini İletişim Engelleri. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (21), 128-158.
• Cilacı, O. (1985). Yurtdışındaki İşçi Çocuklarının Dinî Problemleri Açısından Türkiye’ye Uyumları Meselesi. Diyanet İlmi Dergi, 21(3), 47-57.
• Coşkun, H. (Ed.). (2000). Türkiye ve Almanya’da İslam Din Dersi Tartışmaları: İslam Din Dersi İçin Çerçeve Şartları ve Deneyimler. Ankara: Konrad Adenauer Vakfı; Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi.
• Demirel, Ö. (2007). Eğitimde Program Geliştirme (10. bs.). Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Doğan, M. S. (2001). Batı Avrupa’da Türk Gençlerinin Din Algılaması ve Dini Davranışları: (Almanya, Hollanda ve Belçika Örnekleri). İstanbul: Değişim Yayınları.
• Doğan, R. (2005). Avrupa’da Kur’an-ı Kerim ve Dinî Bilgiler Kursları: Problemler ve Çözüm Önerileri (Almanya Örneği). III. Din Şûrası: Tebliğ ve Müzakereleri, 20-24 Eylül 2004, Ankara.
• Gürer, B. (2013). Din Eğitimi Politikaları Açısından Batı’da Yaşayan Türklerin Dini Çoğulculuk Algısı. Marmara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, (45), 191–296.
• Gürer, B. (2008). İspanya’nın Eğitim Sistemi ve Din Eğitiminin Sistem İçerisindeki Yeri. Din Eğitimi Araştırmaları Dergisi, (19), 56–88.
• Ev, H. (2003). Almanya’da Çocuklara Yönelik Kur’an ve Dini Bilgiler Kursları. İzmir: Tıbyan Yayınları.
• Hizmetli, S. (1995). Yurtdışına Yönelik Dini Yayınlar. I. Din Şûrası Tebliğ ve Müzakereleri (1-5 Kasım 1993). 2, 363-368.
• Jackson, R. (2005). Din Eğitimi:Yorumlayıcı Bir Yaklaşım. (R. Kaymakcan, Çev.). İstanbul: DEM Yayınları.
• Kaymakcan, R. (2012). Din Eğitiminde Çoğulculuk ve Yapılandırmacılık. M. Köylü (Ed.). Din Eğitiminde Çağdaş Konular. İstanbul: DEM Yayınları.
• Keser, U. Belçika’ya Türkiye’den Göç Etmiş Olan Türkler ile Belçikalılar Arasındaki Kültürel Uyum Sorununa Kesitsel Bir Bakış; Anvers ve Mol Örneklemesi. Erişim: 10 Mayıs 2014, http://acikarsiv.atilim.edu.tr/browse/294/382.pdf
• Köylü, M. (2012). Dini Çoğulculuk ve Din Eğitimi. M. Köylü (Ed.). Din Eğitiminde Çağdaş Konular. İstanbul: DEM Yayınları.
• Koç, M. (2013). Diasporada Dindarlık ve Umutsuzluk: Fransalı Müslüman-Türk Azınlık Grup Üzerine Ampirik Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi [Atatürk Üniversitesi İslâmi İlimler Fakültesi Dergisi] [İİFD] [EAÜİFD], ( 39), 415-444.
• Sağlam, İ. (2011). Batı Avrupa’da Yaşayan Türklere Göre Din Görevlileri ve Cami Etkinlikleri Yeterliliği (Fransa Örneği). Bursa : Emin Yayınları.
• Sarıkaya, Y. (2008). Almanya’da İslam’ın Din Dersi: Talepler, Uygulamalar, Tartışmalar. Diyanet İlmi Dergi, 47( 1), 127-144.
• Sofuoğlu, M. C. (1995). Yurtdışı İrşad Hizmetleri Hakkında Bazı Düşünceler. I. DinŞûrası Tebliğ ve Müzakereleri (1-5 Kasım 1993), 1, 378-384.
• Tavukçuoğlu, M. (2000). Belçika’da Türk Ailesi ve Din Eğitimi. Konya : Mehir Vakfı.
• Van der Ven, J. (2006). Eğitimde Çokkültürlülük: Tanınma Siyaseti. R. Kaymakcan (Ed.). Çokkültürlülük, Eğitim, Kültür ve Din Eğitimi. İstanbul: DEM Yayınları.
• Tosun, C. (2005). Din Eğitimi Bilimine Giriş. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Yiğit, T. I. (2010). Almanya’da İslam Din Dersinin Gelişimi ve Müfredat Sorunu. Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 19(2), 299-314.
• Zengin, H. K. (2010). Almanya’da İslam Din Öğretimi Vasıtasıyla Oluşturulmak İstenen/ Oluşturulan Müslüman Kimliği Üzerine. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 51(1), 249-272.