Karakter Gelişim İndeksi’nin Türk Ergenlerdeki Psikometrik Özellikleri

Yıl 2017, Cilt: 18 Sayı: 2, 476 - 500, 29.12.2017

Halil Ekşi İbrahim Demirci Çınar Kaya Füsun Ekşi

https://doi.org/10.12984/egeefd.284832

Cited By: 1

Öz

Bu çalışmanın amacı Karakter Gelişim İndeksi’ni (KGİ) Türkçe’ye
uyarlamak ve ölçeğin geçerlik ve güvenirliğini incelemektir. Çalışma grubu 604
ortaöğretim öğrencisinden oluşmaktadır. Doğrulayıcı faktör analizinde 11
boyutlu modelin kabul edilebilir uyum verdiği görülmüştür. Ölçekteki maddelerin
faktör yükleri .30 ile .80 arasında değişmektedir. Ölçeğin iç tutarlılık
güvenirlik katsayısı .92 olarak hesaplanmıştır. Ölçeğin alt boyutlarının iç
tutarlılık güvenirlik katsayıları .60 ile .83 arasında değişmektedir. Ölçeğin
madde toplam puan korelasyon katsayılarının .22 ile .68 arasında değiştiği
görülmüştür. Ölçüt bağıntılı geçerlik açısından, İnsani
Değerler Ölçeği alt ölçek skorları ile KGİ alt ölçek skorları arasındaki korelasyon
katsayıları .30 ila .65 arasında değişmektedir. Araştırmanın sonuçları Karakter
Gelişim İndeksi’nin Türkçe formunun geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı
olduğunu ve Türkiye’de yürütülecek bilimsel araştırmalarda kullanılabileceğini
ortaya koymuştur.

Anahtar Kelimeler

karakter gelişimi, karakter eğitimi, geçerlik, güvenirlik, doğrulayıcı faktör analizi

Kaynakça

• Brown, M. ve Cudeck, R. (1993). Alternative ways of assessing model fit. In: K. A. Bollen ve J. S. Long (Eds.), Testing structural equation models (s. 136-162). Beverly Hills, CA: Sage.
• Büyüköztürk, Ş. (2011). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı. Ankara: Pegem Akademi yayınları.
• Dilmaç, B. (2007). Fen Lisesi Öğrencilerine İnsani Değerler Eğitimin Verilmesi ve İnsani Değerler Ölçeği İle Sınanması. Yayınlanmamış doktora tezi. Selçuk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya
• Dilmaç. B. (1999). İlköğretim öğrencilerine insani değerler eğitimi verilmesi ve Ahlaki Olgunluk Ölçeği ile eğitimin sınanması. (Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul). https://tez.yok.gov.tr/UlusalTezMerkezi adresinden edinilmiştir.
• Ekşi, H. (2003) Temel insani değerlerin kazandırılmasında bir yaklaşım: Karakter eğitimi programları. Değerler Eğitimi Dergisi, 1(1), 79–96.
• Gillham, J. Adams-Deutsch, Z., Werner, J., Reivich, K., Coulter-Heindl, V., Linkins, M. ve diğerleri. (2011). Character strengths predict subjective well-being during adolescence. The Journal of Positive Psychology, 6(1), 31-44.
• Hu, L. T. ve Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structural analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling, 6, 1-55.
• Kabakçı, Ö. F. (2013). Karakter güçleri açısından pozitif gençlik gelişiminin incelenmesi. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara.
• Kline, P. (2000). Handbook of psychological testing (2. Bs.). London: Routledge.
• Lerner, J. V., Phelps, E., Forman, Y., & Bowers, E. P. (2009). Positive youth development. In R. M. Lerner & L. Steinberg (Eds.), Handbook of adolescent psychology: Vol. 1. Individual bases of adolescent development (3rd ed., pp. 524–585). Hoboken, NJ: Wiley.
• Lickona, T. (1996). Eleven principles of effective character education. Journal of Moral Education, 25(1), 93-100.
• Lickona, T. (2009). Educating for character: How our schools can teach respect and responsibility. New York: Bantam
• Liston, M. (2014). Conceptualizing and validating the Character Virtues Index (CVI). (Order No. 3633828, University of Missouri - Saint Louis). ProQuest Dissertations and Theses, 334. http://search.proquest.com/docview/1611144972?accountid=35915 adresinden erişilmiştir.
• McCullough, M. E., & Snyder, C. R. (2000). Classical source of human strength: Revisiting an old home and building a new one. Journal of Social and Clinical Psychology, 19, 1–10.
• Peterson, C., & Park, N. (2004). Classification and measurement of character strengths: Implications for practice. In P. Alex Linley ve S. Joseph (Eds.), Positive psychology in practice (pp. 433-446). Hoboken, New Jersey: John Wiley & Sons Inc.
• Peterson, C. ve Seligman, M. E. P. (2004). Character strengths and virtues a handbook and classification. New York: Oxford University Press.
• Ryan, R. M. ve Deci, E. L. (2001). On Happiness and Human Potentials: A Review of Research on Hedonic and Eudaimonic Well-Being. Annual Review of Psychology, 52, 141–166.
• Schermelleh-Engel, K. ve Moosbrugger, H., (2003). Evaluating the fit of structural equation models: Tests of significance and descriptive goodness-of-fit measures. Methods of Psychological Research Online, 8(2), 23-74.
• Seligman, M. E. P. (2002). Positive Psychology, Positive Prevention, and Positive Therapy. Snyder, C. R. ve Lopez, S.J. (Editörler). Handbook of Positive Psychology. Oxford University Press, s. 3-9.
• Seligman, M. E. P. ve Csikszentmihalyi, M. (2000). Positive Psychology: An Introduction. American Psychologist, 55(1), 5-14.
• Tabachnick, B. G. ve Fidell, L. S. (2007). Using multivariate statistics. Boston: Allyn and Bacon.
• Waters, L. (2011). A review of school-based positive psychology interventions. The Australian Educational and Developmental Psychologist, 28, 75-90.
• Waters, L. (2014). Balancing the curriculum: Teaching gratitude, hope and resilience. In H. Sykes (Ed.), A love of Ideas (pp. 117–124). Albert Park: Future Leaders Press.