Kurumsal Sürdürülebilirlikte Kurum Kültürünün Önemi: Eğitim Sektörüne Yönelik Nitel Bir Araştırma

Year 2024, Issue: 13, 86 - 108, 30.04.2024

Sezen Ünüvar Zekiye Beril Akıncı Vural Gül Coşkun Değirmen

https://doi.org/10.32739/etkilesim.2024.7.13.242

Abstract

İnsan faaliyetlerinin yol açtığı iklim krizi, yoksulluk gibi sorunlar ve çözüm içeren atılımlar toplumlar kadar toplumun bir parçası olan kurumların da sorumluluklarını oluşturmaya başlamıştır. Sürdürülebilirliğin kurumun tümü tarafından içselleştirilmesini sağlayacak ana kavram kurum kültürüdür. Bu nitel araştırmada iki kavramın birbiri üzerindeki rolünü ortaya koyabilmek adına sürdürülebilirlik uygulamalarının ölçülebilmesinde kullanılan De Grosbois’in (2016) kurumsal sürdürülebilirlik temaları ile kurum kültürünün ölçülebilmesine olanak sağlayan Robbins’in (1990) kurum kültürü boyutlarından (Robbins, 1990:439’dan akt. Vural, 2016:60) yararlanarak hazırlanmış yarı yapılandırılmış görüşme formu ile derinlemesine görüşmeler yapılmıştır. Buna göre; kurum kültürünün kurumsal sürdürülebilirlik çalışmalarını desteklediğini ortaya çıkmış, eğitim kurumlarının, kültürlerini oluşturan vizyon ve misyonlarına sürdürülebilirlikle ilgili temalar ekledikleri belirlenmiştir. Okullarda çevresel sürdürülebilirlik ve toplumsal katkı konularında çalışmalar ağırlık kazanırken, sürdürülebilirlik ilkeleri oryantasyon ve çeşitli etkinlikler, kurum içi iletişim araçları ve sosyal medya aracılığıyla yerleştirilerek yeni gelen çalışanlara aktarılmaktadır.

Keywords

kurum kültürü, kurumsal sürdürülebilirlik, iletişim, eğitim, okul

The Role of Corporate Culture in Corporate Sustainability: A Qualitative Research on Education Sector

Abstract

Issues such as climate crisis and poverty caused by human activities and the breakthroughs that include solutions have started to form the responsibilities of corporations that are a part of society as well as societies. The main concept that will enable sustainability to be internalized by the entire organization is corporate culture. In this qualitative research, in-depth interviews were conducted with a semi-structured interview form prepared using the corporate sustainability themes developed by De Grosbois (2016), which is used to measure sustainability practices, and the corporate culture dimensions of Robbins (1990), which allows the measurement of corporate culture(Robbins, 1990:439 as cited in Vural, 2016:60), in order to reveal the role of the two concepts on each other. According to this; It has been revealed that corporate culture supports corporate sustainability efforts, and it has been determined that educational corporations have added sustainability-related themes to their vision and missions that form their corporate culture. While studies on environmental sustainability and social contribution gain importance in schools, sustainability principles are established and conveyed to new employees through orientation and various events, in-house communication tools and social media.

Keywords

corporate culture, corporate sustainability, communication, education, school

References

• Aksu, B. Ç., & Doğan, A. (2021). Çevresel sürdürülebilirlik ve insan kaynakları yönetimi fonksiyonlarının yeşil İKY bağlamında değerlendirilmesi. Aksaray Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(3), 137-148. https://doi.org/10.52791/aksarayiibd.947200
• Alvesson, M. (2012). Understanding organizational culture. Sage Publications Ltd.
• Baltacı, A. (2019). Nitel araştırma süreci: Nitel bir araştırma nasıl yapılır?. Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(2), 368-388.
• Eccles, R. G., Ioannou, I., & Serafeim, G. (2012). The impact of a corporate culture of sustainability on corporate behavior and performance (No. W17950). National Bureau of Economic Research.
• Canöz, K. (2010). Kurum kültürünün oluşumunda kurum içi motivasyonun rolü üzerine teorik bir çalışma. Humanities Sciences, 5(2), 341-353. https://doi.org/10.12739/10.12739
• Çelik, H., Baykal, N. B., & Memur, H. N. K. (2020). Nitel veri analizi ve temel ilkeleri. Eğitimde Nitel Araştırmalar Dergisi, 8(1), 379-406.
• Duygulu, E. & Eroğluer, K. (2016). Örgüt kültürünün çalışanların iş doyumuna etkisi: Bir firma uygulaması. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 21(2), 1-21.
• Dyllick, T., & Hockerts, K. (2002). Beyond the business case for corporate sustainability. Business strategy and the environment, 11(2), 130-141. https://doi.org/10.1002/bse.32
• Eroğlu, E., & Özkan, G. (2013). Örgüt kültürü ve iletişim doyumu ile bireysel özellikler arasındaki ilişkinin değerlendirilmesi: Bir uygulama örneği. Selçuk İletişim, 5(4), 50-61.
• Ertuğrul, A. (2013). İç kontrol ile kurum kültürü ilişkisi ve Anadolu Üniversitesi araştırması. Journal of Accounting and Taxation Studies, 6(1), 63-100.
• Hahn, T., & Scheermesser, M. (2006). Approaches to corporate sustainability among German companies. Corporate Social Responsibility and Environmental Management, 13(3), 150-165.  https://doi.org/10.1002/csr.100
• Hassan Ahmat, A. A. (2022). İnsan kaynakları yönetiminde istihdam aracısı kurumların rolü (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Karabük Üniversitesi.
• Grosbois D. (2016). Corporate social responsibility reporting in the cruise tourism industry: a performance evaluation using a new institutional theory based model. Journal of Sustainable Tourism, 24(2), 245-269, https://doi.org/10.1080/09669582.2015.1076827
• Güçlü, N. (2003). Örgüt kültürü. Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 23(2), 147-159. https://politikadergisi.com/sites/default/files/kutuphane/orgut_kulturu.pdf
• Kagan, S., & Kirchberg, V. (2016). Music and sustainability: organizational cultures towards creative resilience-a review. Journal of Cleaner Production, 135, 1487-1502. https://doi.org/10.1016/j.jclepro.2016.05.044
• Khorshtd, L. (2016). Yenileşim kültürü oluşturma. Ege Üniversitesi Hemşirelik Fakültesi Dergisi, 32(1), 141-155.
• Kwarteng, A., Dadzie, S. A., & Famiyeh, S. (2016). Sustainability and competitive advantage from a developing economy. Journal of Global Responsibility, 7(1), 110-125. https://doi.org/10.1108/JGR-02-2016-0003
• Linnenluecke, M. K., & Griffiths, A. (2010). Corporate sustainability and organizational culture. Journal of world business, 45(4), 357-366. https://doi.org/10.1016/j.jwb.2009.08.006
• Özcan, H. & Solmaz, B. (2019). Kurumiçi sosyal paydaşlar ve kurumsal itibar ilişkisi. Türkiye Mesleki ve Sosyal Bilimler Dergisi, 2, 75-96. https://doi.org/10.46236/jovosst.633218
• Peltekoğlu, F. B., & Tozlu, E. (2017). Halkla ilişkiler ve gönüllülük ekseninde Türkiye’de kurumsal sosyal sorumluluk projeleri ve bin yıl kalkınma hedefleri. Selçuk İletişim, 10(1), 5-31. https://doi.org/10.18094/josc.309841
• Sarı, A. D. (2015). Sürdürülebilir katma değer yaklaşımı ile sürdürülebilirlik ölçümü| Measure of sustainability with sustainable value added model. Uluslararası Akademik Yönetim Bilimleri Dergisi, 1(1).
• Şardağı, E., & Değirmen, G. C. (2020). A research on sustainability reports of business in terms of corporate social responsibility. Ege Academic Review, 20(4), 247-263.
• Vural, Z. B. A. (2016). Kurum kültürü. İletişim Yayınları.
• Vural, Z. B. A, & Coşkun, G. (2007). Örgüt kültürü, iletişim, liderlik, motivasyon, bağlılık, performans açısından değerlendirme. Nobel Yayınları.
• Yangil, F. M. (2015). Kurumsal sürdürülebilirlik kapsamında sürdürülebilirlik raporlarına yönelik içerik analizi: Türkiye’deki en büyük 100 sanayi işletmesi. İşletme Araştırmaları Dergisi, 7(3), 356-376. https://www.isarder.org/2015/vol.7_issue.3_full_issue.pdf#page=357 adresinden Erişim 18 Ağustos 2023 tarihinde erişilmiştir.
• Yıldırım, A., & Simsek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayıncılık.