FRANSA’DAKİ ÜÇÜNCÜ KUŞAK TÜRKLERİN KÜLTÜREL UYUM DURUMLARININ İNCELENMESİ

Yıl 2018, Cilt: 11 Sayı: 1, 55 - 66, 15.06.2018

Sevinç Akdoğan Öztürk Yaprak Türkân Yücelsin Taş

Öz

Bu
çalışmanın amacı,  Türk kökenli göçmen
ailelerinin çocukları olan üçüncü kuşak gençlerin miras kültüre karşı tutum ve
farkındalıklarını belirlemektir. Bu çerçevede, gençlerin iki dilliliğe ve iki
kültürlülüğe bakış açılarını göz önünde bulundurularak, iki kültür arasında
kendilerini nasıl konumlandırdıkları ve miras kültürlerini koruyup
koruyamadıkları saptanmaya çalışılmıştır. Çalışmanın yöntemi iki aşamadan
oluşmaktadır. Birinci aşamada hazırlanan demografik bilgi formu aracılığıyla
katılımcılar hakkında genel bilgi toplanmış, ikinci aşamada ise, nitel araştırma
veri toplama yöntemlerinden biri olan görüşme yöntemi kullanılarak verilere
ulaşılmıştır. Böylece gençlerin duyguları, düşünceleri ve yaşam biçimleri
hakkında daha detaylı bilgi edinilmiştir. Katılımcılar, Paris’te yaşayan ve yaş
ortalamaları 23 olan üçüncü kuşak 30 Türk gencinden oluşmaktadır. Elde edilen
verilere göre, katılımcıların dilsel ve kültürel boyutta kökenlerini koruma
bilincine sahip olmalarının yanı sıra Fransız toplumuna uyum sağladıkları da
tespit edilmiştir. Bulundukları kültürel ortama uyum sağlamakla birlikte
Fransız kültürünün öne geçmesine izin vermeden, iki kültürü bir arada
yaşayabildikleri görülmüştür. Okul hayatı ve iş hayatından dolayı katılımcılar
büyük ölçüde Fransız dilinde kendilerini geliştirdikleri için, kültürel uyum
dolaylı olarak ana dil ve miras kültürü etkilemektedir. Bu bağlamda, kültürel
uyum karşısında göçmen dili olarak hâlâ direnen Türk dili ve Türk kültürü için
önlemler almak gerektiği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Kültürel uyum, Miras kültür, Fransa’da göçmen Türkler, üçüncü kuşak

Kaynakça

• Akıncı, M.A. (2009). Fransa’da Türkçenin Anadili ve Yabancı Dil Olarak Eğitimi, in Yabancılara Türkçe ögretimi: Politika, Yöntem ve Beceriler, Yaylı, D. & Bayyurt, Y. (eds), Istanbul, Anı yayınları, 204-222. Akıncı, M. A. (2014). Fransa’daki Türk Göçmenlerinin Etnik ve Dinî Kimlik Algıları. Bilig, Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi, 70, 22-58. Akıncı, M.A. (2018). Fransa’daki Türk Toplumun Türkçe ile İlişkisi. [Çevrim-içi: http://www.perspektif.eu/2018/04/01/fransadaki-turk-toplumunun-turkce-ile-iliskisi/], Erişim tarihi: 06.04.2018. Armagnague-Roucher, M. (2016). Une jeunesse Turque en France et en Allemagne. Ed.Le bord de l’eau. Arfaoui, H. (2004). L’immigration, métaphore de la diversité culturelle, In Barrak, A. & al. Diversité culturelle et mondialisation. Editions autrement-Collection Mutation no.233. Bastide, R. Acculturation. Encyclopædia Universalis. http://www.universalis.fr/encyclopedie/acculturation. Erişim tarihi: 09 / 06 / 2016 Berry, J.W. (1980). Social and cultural change. Dans Handbook of cross-cultural psychology, publié sous la direction de H.C. Triandis et R. Brislin, volume 5, p.211-279. Boston: Allyn & Bacon. Berry, J.W. (1997). Immigration, acculturation and adaptation. Applied Psychology: An international Review, 46 (1) : 5-34. Berry, J. W. (2006). Contexts of acculturation. Sam, D. L. ve Berry, J. W. (Ed.), The Cambridge handbook of acculturation psychology içinde (27-42). Cambridge University Press. Bogenç Demirel, E. & Bilir Ataseven, F. (2008). Intégration des immigrés turcs à travers les “médiateurs culturels. Synergie Turquie, No.1, 15-24. Cuche, D. (2016). La notion de culture dans les sciences sociales. La Découverte (5 ème Ed.), Paris. Cummins, J. (2001). La langue maternelle des enfants bilingues. Qu’est-ce qui est important dans leurs études? Sprogforum,19, 15-20. Demirkan, M. & Akgün, A. (2017). Kültür(süz)leşme ve dil erozyonu sorunsalı Fransa’daki Türklerin entegrasyon ve dilsel kimlik profilleri. Turkophone, 4 (1), 62-75. Grange, J. (2005). Que veut dire intégration? Histoire d’une notion. 20 ans de discours sur l’intégration, 41-47. Grosjean, F. (1993). Le bilinguisme et le biculturalisme: essai de définition. Travaux Neuchâtelois de Linguistique (TRANEL), 19, 13-42. Irtis-Dabbagh, Z.-V. (2001). Le processus de la socialisation des jeunes issus de l’immigration turque en France: Etat des lieux, Analyse et Perspectives. Thèse de doctorat. Université Paris V – René Descartes. Hamurcu, B. (2015). Développement du turc et du français en situation de bilinguisme précoce. Le cas d'enfants d'origine turque scolarisés en maternelle. Thèse de Doctorat. Université de Rouen. Navas, M., Garcia, M.C., Sanchez, J., Rojas, A.J., Pumares, P. and Fernandez, J.S. (2005). Relative acculturation extended model: new contributions with regard to the study of acculturation, International Journal of Intercultural Relations, Vol. 29, pp. 21-37. Nocus, I., Vernaudon, J. and Paia, M. (2014). L'école plurilingue en Outre-mer: Apprendre plusieurs langues, plusieurs langues pour apprendre, Presses universitaires de Rennes, Rennes. Lüdi, G., & Py, B. (2003). Être bilingue. 3e éd. Berne, Peter Lang. Sabatier, C., & Berry, J. W. (1994). Immigration et acculturation. In R. Bourhis & J. P. Leyens (Eds.), Stéréotypes, discrimination et relations intergroupes (pp. 261-291). Bruxelles: Mardaga. Thamin, N. (2007). Dynamique des répertoires langagiers et identités plurilingues de sujets en situation de mobilité. Thèse de Doctorat. Université Stendhal. Tribalat, M. (1996). De l’immigration à l’assimilation. Enquête sur les populations d’origine étrangère en France. Paris, Éditions La Découverte. Tribalat, M. (2002). Cultural assimilation of the immigrants and societal integration in France. The International Scope Review, 4(7), 134-140 Phinney, J. (1990). Ethnic identity in adolescents and adults : Review of research. Psychological Bulletin, 108 (3) : 4999-514. Ward, C. (2013). Probing identity, integration and adaptation : Big questions, little answers. International Journal of Intercultural Relations, 37 (4) : 391-404. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.