YUNUS EMRE’NİN ŞİİRLERİNDE İNSAN VE DOĞA

Yıl 2018, Cilt: 11 Sayı: 1, 155 - 166, 15.06.2018

Kadir Kaplan

Öz

Bu çalışmada büyük Türk düşünürü Yunus Emre’nin
hayatı, manevi yönü ve eserleri; tasavvuf düşüncesi etrafında yorumlanarak
açıklanmıştır. Eserlerinde işlediği konular ve bu konuların sembolik değerleri
belirtilmiştir. Onun şiirlerinde yer alan insana ve doğaya dair kavramlar, bu
kavramları karakteristik bir şekilde yansıtan bazı şiirleri seçilerek
incelenmiştir. Yunus Emre’yi ve onun manevi dünyasını insanlarımıza tanıtmak
için yapılması gerekenler “sonuç ve öneriler” bölümünde belirtilmiştir.   

Anahtar Kelimeler

Yunus Emre, tasavvuf, insan ve doğa

Kaynakça

• Aksakal, A. A. (2005). Yunus Emre'den Altın Öğütler. İstanbul: Kozmik Kitaplar. Banarlı, N. S. (1987). Resimli Türk Edebiyatı Tarihi. İstanbul: Millî Eğitim Basımevi. Bars, M. E. (2017). Yunus Emre'de Ahiret İnancı. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 244-259. Başbay, M., Aydın, F. ve Aydın, M. (2008). Yunus Emre Dîvanı'ndan Seçmeler. İstanbul: Müjde Yayınevi. Büyüköztürk, Ş. (2012, 5 14). Örnekleme Yöntemleri. 2 8, 2018 tarihinde http://w3.balikesir.edu.tr/~msackes/wp/wp-content/uploads/2012/03/BAY-Final-Konulari.pdf: http://w3.balikesir.edu.tr adresinden alındı Cin, A. ve Babacan, V. (2013). Yunus Emre’nin Risaletün Nushiyye’si ve Divan’ı Üzerine Yeni Bir İnceleme. Mediterranen Journal of Humanities, 57-69. Çakıroğlu, T. O. (2015). Yunus Emre Divanı'nda Gönül. Karadeniz Sosyal Bilimler Dergisi, 1-7. Çelik, H. (2014). Alevilik ve Bektaşilik'te Gönül Eğitimi. Hünkâr Alevilik Bektaşilik Akademik Araştırmalar Dergisi, 83-100. Demirci, M. (2008). Yûnus'ta Hak ve Halk Sevgisi. İstanbul: H Yayınları. Develi, H. (2011). Yunus Emre Divanı'ndan Seçmeler. İstanbul: Kesit Yayınları. Erşahin, İ. (2012). Yunus Bir Söz Söylemiş Hiçbir Söze Benzemez. İstanbul: Ötüken Yayınevi. Gölpınarlı, A. (2014). Yunus Emre Hayatı ve Bütün Şiirleri Hasan Âli Yücel Klasikler Dizisi. İstanbul: Türkiye İş Bankası Yayınları. Ilgınlar, E. S. (2005). Yunus Emre'den Seçmeler. İstanbul: Timaş Yayınları. Kaplan, M. (1955). Yunus Emre ve Nebatlar. Türkiyat Mecmuası, 45-56. Karahan, A. (1998). Türk Kültürü ve Edebiyatı. İstanbul: Millî Eğitim Bakanlığı Yayınevi. Karataş, T. (2004). Edebiyat Terimleri Sözlüğü. Ankara: Akçağ Yayınları. Merriam, S. B. (2013). Nitel Araştırma Desen ve Uygulama İçin Bir Rehber. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. Müftüoğlu, Ö. (2011). Yunus Emre'nin İnsanla İlgili Dizelerine Yansıyan Kur'an Kültürü. Atatürk Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 201-216. Özçelik, M. (2010). Bizim Yunus. Ankara: Sistem Ofset. Sâlih, M. (1997). Türkistan Şuuru. İstanbul: Ötüken Neşriyat. Sevgi, A. (2012). Yunus Emre'de İnsan Sevgisinin Evrensel Niteliği Üzerine. Turkish Studies, 99-103. Şahin, H. (2012). Yunus Emre'nin Şeyhi Tapduk Emre. A. Y. Ocak içinde, Yunus Emre. Ankara: T.C. Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları. Tatcı, M. (2008). Yûnus Emre Külliyâtı Yûnus Emre Dîvânı İnceleme. İstanbul: H Yayınları. Tatcı, M. (2009). Yine Geldi Aşk Elçisi. İstanbul: H Yayınları. Turan, Ş. (2011). Moğolların Anadolu'yu İstilası Sonrası Batı Anadolu'da Türkmen Tarzı Şekillenme. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 185-194. Uludağ, S. (1999). Tasavvuf Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Marifet Yayınları. Yıldırım, A. (2004). İslamın Tabiat Anlayışı ve Divan Şiirine Yansımaları. İlmî Araştırmalar: Dil, Edebiyat, Tarih İncelemeleri, 155-173. Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları. Yılmaz, F. (2011). Yunus Emre ve Tasavvuf Felsefesi. Ankara: Berikan Yayınevi. Yılmaz, Ö. (2013). Zaman ve Mekânı Aşan Söylemleriyle Yunus Emre’de İnsan Anlayışı. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 153-168.