Kadın Çalışanların Yaşam Doyumu İle Boş Zaman Engelleri Arasındaki İlişki: Akdeniz Üniversitesi Örneği

Yıl 2019, Cilt: 4 Sayı: 1, 104 - 114, 22.03.2019

Emine Bal Turan Doğukan Batur Alp Gülşen Mehmet Bilaloğlu

https://doi.org/10.31680/gaunjss.479340

Cited By: 3

Öz

Özet: Akdeniz Üniversitesi  işçi ve memur statüsünde çalışan kadınların yaşam doyumları ile boş zaman engelleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi çalışmanın amacını oluşturmaktadır. Araştırma grubunu Akdeniz Üniversitesinde memur ve işçi statüsünde çalışan toplam 190 (yaşortalaması 33 ± 5.8) kadından oluşmaktadır. Araştırma kapsamında araştırmacı tarafından oluşturmuş olan kişisel bilgi formu ayrıca yaşam doyumu ölçeği ve boş zaman engelleri ölçeği kullanılmıştır. Verilerin analizin de, pearson korelasyon ve frekans analizi uygulanmıştır. Yapılan analiz sonucunda katılımcıların boş zaman engelleri ile yaşam doyumu arasında negatif ilişki görülmüştür (r=-.24; p<0.05). Yaşam Doyumu ile Boş Zaman Engelleri arasındaki ilişkiye bakıldığında özellikle boş zaman engelleri alt boyutlarından; ilgi eksikliği alt boyutuyla (r=-.24; p<0.01), bilgi eksikliği alt boyutuyla (r=-.21; p<0.01),  ve birey psikolojisi (r=-.17; p<0.01), alt boyutlarında negatif ilişki görülmüştür. Bu ilişki doğrultusunda katılımcıların zaman, tesis ya da arkadaş eksikliği sebeplerinden kaynaklanmadığı serbest zamanının değerlendirmedeki unsurların bireyin kendi içsel motivasyonuna bağlı olduğu düşünülmektedir. 

Anahtar Kelimeler

Çalışma Hayatı, Kadın, Boş Zaman Engeller

Kaynakça

• 1. Acar, M. (2009). Zihinsel ve Fiziksel Özürlü Çocuğa Sahip Anne ve Babaların Yaşam Doyum ve Umutsuzluk Düzeylerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Konya: SÜ. Sağlık Bilimleri Enstitüsü.2. Alexandris, K., Carroll, B. (1999). Constranins On Recreational Sport Porticipation İn Adults İn Greece: Implications For Providing And Managing Sport Services, journal Of Sport management, 13 (4), 317-3323. Amin, T. T., Suleman, W. Ali, A., Gamal, A., Al, W.A. (2011). “Pattern, Prevalence, and Perceived Personal Barriers Toward Physical Activity Among Adult Saudis İn Al-Hassa, KSA”, Journal of Physical Activity and Health, 8(6), 775-84.4. Bradley, R. H., Corwyn, R. F. (2004). Life Satisfaction Among European American, African American, Chinese American, Mexican American, And Dominican American Adolescents. International Journal Of Behavioral Developmen. 28(5), 385-400.5. Brown, B., Frankel, G. (1993) Activity Trough the Years: Leisure. Leisure Satisfaction and Life Satisfaction. Sociology of Sports Journal. 10. 1-176. Çolakoğlu, T. (2005). Üniversite Öğretim Elemanlarının Boş Zaman Alışkanlıklarını Değerlendirmeleri Üzerine Bir Araştırma, Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25 (1), 247-258.7. Deniz, M.E., Yılmaz, E. (2004). Üniversite Öğrencilerinin Duygusal Zeka Yetenekleri ve Yaşam Doyumları Arasındaki İlişki. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. Malatya: İÜ. Eğitim Fakültesi.8. Diener, E. (2000). Subjective Well- Being: The Science Of Happiness And A Proposal Fornational İndex. American Psychologist. 55, 34- 43.9. Diener, E., Emmons, R., Larsen, R. J., Griffin, S. (1985). The Satisfaction With Life Scale. Journal of Personality Assessment. 49 (1), 71- 75.10. Emir, E. (2012). Rekreatif Etkinliklere Katılımın Önündeki Engellerin Belirlenmesi: Üniversite Öğrencileri Örneği, Yüksek Lisans Tezi, Trabzon 11. Gülcan, A. (2014) Genç Yetişkinlerde İyimserliğin Mutluluk ve Yaşam Doyumu Üzerindeki Etkisinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. İstanbul: FÜ. Sosyal Bilimler Enstitüsü12. Gürbüz, B. ve Karaküçük, S. (2007). Boş Zaman Engelleri Ölçeği, Gazi Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 8(12), 3-10.13. Gürbüz, B., Karaküçük, S. ve Sarol, H. (2010). Rekreasyonel Aktivitelere Katılımın Önündeki Algılanan Engel Farklılıklarının İncelenmesi: Ankara Örneği, 11. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi, Antalya.14. Karataş, S.Ç. (1988). Yaşlılarda Yaşam Doyumunu Etkileyen Etmenler. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: HÜ. Sosyal Bilimler Enstitüsü.15. Kaya, A. M. (2011). Üniversite Öğrencilerinin Rekreatif Faaliyetlere Yönelik Tutumları Ve Boş Zaman Motivasyonlarının Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Sivas16. Köker, S. (1991). Normal ve Sorunlu Ergenlerin Yaşam Doyum Düzeylerinin karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi. Ankara.17. Öztürk, H. (2013). Sanayi Çalışanlarının Rekreatif Aktivitelere Katılımlarının Örgütsel Bağlılık ve Tükenmişlik Düzeylerine Etkisi (Gaziantep Uygulaması), Doktora Tezi, Ankara.18. Öztürk, H. (2013). Sanayi Çalışanlarının Rekreatif Aktivitelere Katılımlarının Örgütsel Bağlılık ve Tükenmişlik Düzeylerine Etkisi (Gaziantep Uygulaması), Doktora Tezi, Ankara.19. Öztürk, H. (2016). The Obstacles Affecting Shopping Center Employees’ Participation in Recreational Activities, J Soc Sci, 47(1), 41-48.20. Pala, F., & Dinç, S. C. (2013). Kamu kurumlarında görev yapan personelin serbest zaman etkinliklerine katılımını engelleyen faktörlerin belirlenmesi, 2. Rekreasyon Araştırmaları Kongresi, Aydın, Turkey, 632-637.21. Veenhoven, R. (1996). The study of life satisfaction. In W. E. Saris, R. Veenhoven, A. C. Scherpenzeel, & B. Bunting (Eds.), A comparative study of satisfaction with life in Europe (pp. 11-48). Budapest: Eötvös University Press.22. Yetim, Ü. (1991). Kişisel Projelerin Organizasyonu ve Örüntüsü Açısından Yaşam Doyumu. Doktora Tezi. İzmir. EÜ. Sosyal Bilimler Enstitüsü.