BİREYSEL EMEKLİLİK SİSTEMİ ALGISI

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 2, 117 - 135, 21.12.2018

Hasan Uzun Bekir Arslan

Öz

Biliyoruz ki bir ülkelerin sigortacılık sektörünün boyutu ile sosyal ve ekonomik gelişmişlik düzeyi arasında yakın bir ilişki bulunmaktadır.

Bireysel emeklilik sistemi, rahat bir emeklilik süreci ve vergi avantajı ile gündeme gelmiş bir devlet politikasıdır. Ancak 2017 yılında gerçekleştirilen oto-matik katılım düzenlemesi beklentiyi karşılamamıştır. Öyle ki, BES'e otomatik dahil edilen çalışanların yüzde 60’ı sistemden kendi isteği ile çıkmıştır. Bu nedenle konunun irdelenmesi her açıdan önemli ve gereklidir. Amacımız kişilerin BES'den bilgi eksikliğinden mi yoksa sosyo-ekonomik nedenlerden dolayımı ayrıldıklarını tespit etmek ve elde edilen sonuçlar üzerinden çözümler üretmektir.

Anahtar Kelimeler

Emeklilik, Sigorta

Perception of Individual Pension System (Elazığ Example)

Öz

We know that there is a close relationship between the size of the insurance sector in a country and the level of social and economic development.

The private pension system is a state policy with a comfortable retirement process and tax advantage. However, the automatic participation arrangement in 2017 did not meet the expectations. As a matter of fact, 60 percent of the employees, who are automatically included in the PPS, have come out of the system voluntarily. Therefore, it is important and necessary to examine the subject in every respect. Our aim is to determine whether people are lacking information from the PPS or because of socio-economic reasons and to produce solutions through the results obtained.

Anahtar Kelimeler

Pension, Insurance

Kaynakça

• Atchley, R.C., (1989). A Continuity Theory of Normal Aging. The Ge-rontologist, 29, ss.183-190.
• bireyselemeklilik.gov.tr/tarihce.htm,21.03.2015
• Elkatmış M. A., (2012). “Bireysel Emeklilik Sistemiˮ, Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, s. 82.
• Hararı, Y.N., (2017). Hayvanlardan Tanrılara, Sapıens, (Çev. Ertuğrul Genç), 28. Baskı, Kolektif Kitap, İstanbul.
• http://www.tcmb.gov.tr/yeni/evds/yayin/finist/bolumIV-13.pdf, Mayıs, 2013.
• İncidüzen M. A., (2008). “Özel Emeklilik Sistemleri ve Türkiye’de Ha-yat Sigortalarından Bireysel Emeklilik Sistemine Aktarım Süreciˮ, Marmara Üniver-sitesi, Bankacılık ve Sigortacılık Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, s.3.
• İpek, C., (2017). Emeklilik Hayatında Uyum Sorunu ve Emeklilik Eğitimi, Ahi Evran Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (AEÜSBED), Cilt 3, Sayı 1, ss. 60-72.
• Karaman, D. vd., (2010). Sigortacılık, 1.Baskı, Beta Yayınları, İstanbul.
• Marşap, B., (2007). Sigorta İşletmelerinin Sigorta Muhasebe Sistemi ve Muhasebe Standartları Açısından Değerlendirilmesi, MÖDAV Dergisi, Cilt: 9, Sayı: 1.
• Önder, F., (2010). Bireysel Emeklilik Ekonomik Bir Analizi, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Kahraman Maraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, s.39.
• Özbek, N., (2006). 'Cumhuriyet Türkiye’sinde Sosyal Güvenlik ve Sosyal Politikalar’, İstanbul Tarih Vakfı/Emeklilik Gözetim Merkezi, s.77.
• Sevim, Y. ve Şahin, J., (2007). Toplumun yeni yoksulları: Emekliler (Şanlıurfa İli Örneği). Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 1, ss.195-207.
• Şahin Baltacı, H. ve Selvitopu, A., (2012). Öğretmenlerin Emeklilik Dönemine ve Emekliliğe Hazırlık Eğitimine İlişkin Görüşleri, İlköğretim Online, 11 (3), ss. 800-812.
• Şen, Y. F., (2015). Emeklilik Döneminde Yaşanan Sorunlara Yönelik Bir Çözüm Önerisi: İkinci İşe Hazırlık Eğitimi ve Emeklilik Kulüpleri, EKEV Akademi Dergisi, 19(64), ss.313-334.
• Tortop, N., (1994). Personel Yönetimi, Yargı Yayınları, Ankara.
• Ünal,Ç., (2015). Türkiye Nüfusunun Yaşlanma Endeksi ve Potansiyel Destek Oranlarının Dağılımı, Hasan Ali Yücel Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 12-1, Sayı 23, ss.235-249.
• Ünan, A. S. ve Karayazgan A., (2009). Bireysel Emeklilik Hukuk (1.baskı), Scala Yayıncılık, İstanbul.