STRATEGY AND TACTICS ON NEGOTIATIONS FOR THE COLLECTIVE AGREEMENT

Yıl 2017, Cilt: 6 Sayı: 15, 280 - 302, 31.08.2017

Şerefettin Güler

Öz

The ultimate objective of the parties to the
collective agreement, namely trade unions and single employer or employer
association, is to conclude the agreement on negotiation table. A 60 day
negotiation period has been stipulated for this purpose. The parties make their
preparatory groundwork. The proposals submitted to the negotiation table are
not the final bids of the parties. Both parties set their proposals to a larger
extent in order to conclude the agreement with concessions. The language and
communication style on the collective bargaining table contribute to the
positive attitude within the negotiation phase. Hence, both parties must deploy
a win-win strategy. During the collective bargaining phase, parties target the
most profitable outcome by utilizing all kinds of strategies and methods such
as the negotiation on all provisions of the collective agreement. For these
purposes, it will be advantageous to parties, if they undertake a decent
preparation and planning phase. The attitudes of parties towards each other,
negotiation strategies and methods, language and environment of the negotiation
table were examined with details in scope of this study.

Anahtar Kelimeler

Collective Agreements, Negotiation, Negotiation Tactics, Negotiation Phase, Strategy and Tactics

TOPLU İŞ SÖZLEŞMESİ MÜZAKERELERİNDE STRATEJİ VE TAKTİKLER

Öz

Endüstri ilişkilerinin
tarafları olan işçi sendikası ile işveren veya işveren sendikalarının toplu iş
sözleşmesi müzakerelerindeki nihai hedefleri masada toplu iş sözleşmesini
imzalamaktır. Bunun için altmış   günlük   müzakere süreci öngörülmüştür. Toplu   müzakereye  
taraflar ön çalışmalar yaparak hazırlanırlar. Toplu müzakere masasına
getirilen teklifler tarafların nihai teklifi değildir. Her iki taraf da ödünler
vererek toplu iş sözleşmesini imzalayacakları için tekliflerini   oldukça  
geniş   tutarlar.   Toplu  
müzakere   masasında   kullanılan  
dil, hitap   şekli müzakere
sürecinin olumlu bir havada seyretmesine katkı sunar. Bundan dolayı her iki
tarafın kazan/kazan stratejisini uygulaması gerekir. Taraflar toplu müzakere
esnasında tüm maddeler üzerinde görüşme yaparak strateji ve taktiklerin tümünü
kullanarak en karlı sonuca ulaşmaya çalışırlar. Bu amaç için iyi bir hazırlık
ve planlama çalışması taraflara avantajlar sağlar. Bu çalışmada toplu
müzakere   masasında   tarafların  
birbirlerine   yaklaşımları,
müzakere   strateji   ve  
taktikleri, kullandıkları dil ve masadaki atmosfer ayrıntılı bir şekilde
irdelenmiştir.  

Anahtar Kelimeler

Toplu İş Sözleşmesi, Müzakere, Müzakere Teknikleri, Müzakere Süreci

Kaynakça

• Başbuğ, A. (2015). Toplu pazarlık, toplu sözleşme ve müzakere kültürü: Klasikten küresele endüstri ilişkileri. Ankara: Orion Yayınları.
• Baydur, R. (2000). Sendikalar ve uzlaşma. Prof. Dr. Nusret Ekin’e Armağan. Ankara, Tühis Yayınları.
• Demirbilek, T. (1998). Toplu pazarlık strateji ve taktikleri. Prof. Dr. Metin Kutal’a Armağan. Ankara, Tühis Yayınları.
• Demirbilek, T. (1996). Toplu pazarlığın davranışsal boyutu. İstanbul, Basisen Eğitim Ve Kültür Yayınları.
• Demirpolat, M. (2008). Müzakere ve müzakere teknikleri: orta kademe yöneticilerinin müzakere stilleri üzerine bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Dereli, T. (1986). Toplu pazarlık kriter ve taktikleri (batı'da ve memleketimizde başlıca uygulamalar ve öneriler). Sosyal Siyaset Konferansları, 35–36, 91- 103.
• Dereli, T. (1968). Toplu pazarlık stratejisi ve taktikleri. Sosyal Siyaset Konferansları 19. Kitap. 175-200.
• Işığıçok, Ö. (1997). Küreselleşme sürecinde sosyal diyalog. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Uludağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bursa.
• Kart, M. E. (2013). Toplu pazarlık ve uyuşmazlık çözümüne psikolojik yaklaşım. Sendikacılık Akademisi Ders Notları 2. Ankara, Türk-İş Yayınları. 491-523.
• Kılıç, C. (2015). Üretimde emeğin gücü yeniden keşfedilecek. Türk Metal Dergisi, 186, 28-31.
• Kocabaş, F. (2004). Endüstri ilişkilerindeki dönüşüm. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10, 33-53.
• Mollamahmutoğlu, H. (2000). Toplu iş sözleşmesi düzeninde “kazanılmış hak”, “kazanılmış avantaj” kavramları, Prof. Dr. Turhan Esener’e Armağan Sayısı, Kamu İş Yayını, Cilt 5.
• Özarallı, N. (2015). Müzakere sürecine bakış: Türk yöneticileriyle nitel bir çalışma. Uluslararası Yönetim İktisat Ve İşletme Dergisi, 11(24), 135-154.
• Pala, İ. (2016). Karun ve anarşist. İstanbul: Kapı Yayınları.
• Reisoğlu, S. (1986). 2822 sayılı toplu iş sözleşmesi grev ve lokavt kanunu şerhi. Ankara: Ayyıldız Matbaası.
• Selamoğlu, A. (1995). Işçi sendikacılığının gücündeki değişim. Ankara: Kamu- İş Yayını. Sülker, K. (2004). Türkiye sendikacılık tarihi. İstanbul: Tüstav Türkiye Sosyal Tarih Araştırma Vakfı Yayını.
• Topalhan, T. Bayat, B. Ve Güler Ş. (2016). Toplu İş Sözleşmesi Düzeninde Kazanılmış Hak Kavramı. Çalışma İlişkileri Dergisi. 7(2), 1-12.
• Topalhan, T. (2015). Endüstri İlişkileri, Ankara, Matser Yayın.
• Ünsal, E. (1997). Sendika yazıları: hedefini vurmayan ok: Türk sendikacılığı. İstanbul: Boyut Kitapları.
• Yazman, C. (1969). Toplu iş sözleşmeleri müzakere ve tatbikatında strateji ve taktikler. Ankara.