Sporcu Öğrenciler ile Sedanter Öğrencilerin Sağlık-Egzersiz Fiziksel Aktivite Bilinç Düzeylerinin Karşılaştırılması

Yıl 2015, Cilt: 1, 34 - 41, 31.12.2015

Oğuzhan Dalkıran Cem Sinan Aslan

Öz

Çocukluk ve ergenlik sürecinde, düzenli fiziksel etkinlik, pek çok fizyolojik ve psikolojik değişkenlerin gelişimi ile ilişkilidir. Bu çalışmanın amacı, sporcu öğrenciler ile sedanter öğrencilerin, “sağlık-egzersiz/fiziksel aktivite” bilinç düzeylerinin karşılaştırılmasıdır. Çalışmada 35 erkek sporcu öğrenci ve 33 erkek sedanter öğrenci gönüllü olarak yer almıştır. Katılımcılara, Dolaşır Tuncel ve Tuncel (2009) tarafından geliştirilen, SağlıkEgzersiz/Fiziksel Aktivite Bilinç Düzeyi Anketi uygulanmıştır. Anketlerden elde edilen verilerin değerlendirilmesi SPSS (Ver. 22) paket programı kullanılarak betimsel istatistikler ve t test yardımı ile yapılmıştır. İstatistiksel anlamlılık düzeyi olarak α değeri 0,05 kabul edilmiştir. Sonuç olarak; grupların fiziksel aktivite bilinç düzeyi genel ortalamaları arasında anlamlı farklılık tespit edilmiştir. Bu sonuca göre, sporcu öğrencilerin fiziksel aktivite bilinç düzeylerinin sedanter öğrencilere göre daha yüksek olduğu söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Sporcu, Sedanter, Öğrenci, Fiziksel Aktivite, Bilinç Düzeyi

Comparison of Awareness Levels of Health-Exercise and Physical Activity between Athlete and Non-Athlete Students

Öz

Regular physical activity during childhood and adolescence period is associated with the development of many physiological and psychological variables. The aim of this study was to compare the consciousness level of health-exercise and physical activity between athletes and sedentary students. 35 male athlete students and 33 male sedentary students took part in the study voluntarily. “Health-Exercise/Physical Activity Consciousness Level Questionnaire" developed by Dolaşır Tuncel and Tuncel (2009) was applied to the participants. The evaluation of the data obtained from the survey was performed by using descriptive statistics in SPSS (Ver. 22) package program. The alpha value as the level of statistical significance was accepted as 0,05. As a result; there was a significant difference between the physical activity level of consciousness between the groups at the point of overall average. According to these result, it can be claimed that the athletes have higher level of “physical activity consciousness” than sedentary students'.

Anahtar Kelimeler

Athlete, Sedentary, Student, Physical Activity, Level of Consciousness

Kaynakça

• Ağbuğa B, Konukman F, Yılmaz İ, Köklü Y, Alemdaroğlu U (2007). 8-12 yaş arası çocukların aerobik kapasiteleri ile beden kitle indeksleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Spor Bilimleri Dergisi, 18(3), 137-146.
• Arabacı R. (2009). Attitudes toward physical education and preferences of secondary and high school students. Elementary Education Online Journal, 8(1), 2-8.
• Aracı H (1999). Okullarda Beden Eğitimi. Ankara: Bağırgan Yayınevi.
• Bouchard C, Shephard RJ, Stephens T (1994). Physical Activity, Fitness and Heath. USA: Campaign Human Kinetics.
• Bozkuş T, Türkmen M, Kul M, Özkan A, Öz Ü, Cengiz C (2013). Beden eğitimi ve spor yüksekokulunda öğrenim gören öğrencilerin fiziksel aktivite düzeyleri ile sağlıklı yaşam biçimi davranışlarının belirlenmesi ve ilişkilendirilmesi. International Journal of Science Culture and Sport (IntJSCS), 1(3), 49-65.
• Bulut S (2013). Sağlıkta sosyal bir belirleyici; fiziksel aktivite. Türk Hijyen ve Deneysel Biyoloji Dergisi, 70(4), 205-214.
• Devrilmez E, İnce ML (2014). Genel ve Özelleşmiş Alan Bilgisi Kavramlarının Beden Eğitimi Öğretmen Yetiştirmedeki Önemi: Alan Yazın Taraması. 7. Ulusal Spor Bilimleri Öğrenci Kongresi Bildiri Kitabı, 46-47.
• DiLorenzo TM, Stucky-Ropp RC, Wal JSV, Gotham HJ (1998). Determinants of exercise among children. Preventive Medicine, 27, 470-477.
• Doğan T (2006). Üniversite öğrencilerinin iyilik halinin incelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 120–129.
• Esin MNÖ (1997). Endüstriyel Alanda Çalışan İşçilerin Sağlık Davranışlarının Saptanması ve Geliştirilmesi. İstanbul Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Doktora Tezi.
• Hünük D, Demirhan G (2010). Turkish adolescents' attitude toward physical education. Perceptual and Motor Skills, 111(2), 324-332.
• Kotan Ç, Hergüner G, Yaman Ç (2009). İlköğretim okullarında okuyan öğrencilerin spor yapmalarında okul ve aile faktörünün etkisi (Sakarya il örneği). Niğde Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 3(1), 49-58.
• Malina RM (2001). Physical activity and fitness: Pathways from childhood to adulthood. American Journal of Human Biology. 13, 162-172.
• Monteye HJ (2000). Evaluation of some measurements of physical activity and energy expediture. Medicine & Science in Sports & Exercise, 31, 137-140.
• Muratlı S, Şahin G (2007). Çocuk ve Spor. 2. Baskı, Ankara: Bağırgan Yayımevi.
• Petray CK (1989). Organizing physical assessment (grades K-2): Strategies for the elementary physical education specialist. JOPERD, 60(6), 57-60.
• Sallis JF (1997). The effects of a 2-year physical education program (SPARK) on physical activity and fitness in elementary school students. American Journal of Public Health, 87(8), 1328–1334.
• Sözen H, Doğan E (2010). Seviye belirleme sınavının ilköğretim öğrencilerinin spor yapma alışkanlığı üzerine etkisi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5, 135-141.
• Tuncel Dolaşır S, Tuncel F (2009). Üniversite öğrencilerinin sağlık-egzersiz/fiziksel aktivite düzeylerinin belirlenmesi. Celal Bayar Üniv. BESBD, 4(1), 51–58.
• Ulu N (2014). Okul Öncesi Eğitimi Çocuklarının Fiziksel Aktivite Seviyelerinin Değerlendirilmesi. 7. Ulusal Spor Bilimleri Öğrenci Kongresi Bildiri Kitabı, s. 328.
• Umutlu G, Akkoyunlu Y (2014) Kent ve Taşra Okullarında Öğrenim Gören Öğrencilerin Fiziksel ve Fizyolojik Durumlarının Fitnessgram Test Bataryası ile Değerlendirilmesi. 7. Ulusal Spor Bilimleri Öğrenci Kongresi Bildiri Kitabı, 335-338.
• Yalçınkaya M, Özer FG, Kahramanoğlu AY (2007). Sağlık çalışanlarında sağlıklı yaşam biçimi davranışlarının değerlendirilmesi. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni: 6(6), 409-420.
• Yenal T, Çamlıyer H, Saracaloğlu A (1999). İlköğretim ikinci devre çocuklarında beden eğitimi ve spor etkinliklerinin motor beceri ve yetenekler üzerine etkisi. Gazi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 4(3), 15-16.
• Yorulmaz H (2005). Trakya Üniversitesi Kırkpınar Beden Eğitimi ve Spor Yüksek Okulunda Okuyan Öğrencilerin Bazı Fiziksel ve Biyomotorik Özelliklerinin Karşılaştırılması. Trakya Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.