Investigation of The Relationship Between Hockey Players’ Communication Skills and Aggression Levels

Yıl 2015, Cilt: 2 Sayı: 1, 17 - 28, 17.02.2015

Ali Yıldırım Uğur Abakay

Öz

The goal of this descriptive study is to explore the relationship between communication skills and aggression of the sportsmen dealing with hockey. The target population of the current study consisted of males and females, who are currently playing in Turkey Hockey Federation. As to the sample, 261 (129 males, 132 females) hockey players, who participated in open field hockey Champions League Competition 2013 organized by the Hockey Federation of Turkey in Ankara, voluntarily participated in this study. Communication skills scale developed by Korkut (1996) and aggression inventory developed by Kiper (1984) were used as data collection tools. The collected data was analyzed through the use of SPSS 16.0 program. As a result, the communication skills of the male and female hockey players who participated in our study were high in general. However, their destructive aggression and passive aggression scores were below the average. Besides, their communication skills increased as well as their assertiveness behavior. In fact, while their communication skills increased their aggression and passive behaviour decreased. In conclusion the study showed that the destructive aggression increased, as a consequence of the increase of passive behaviour

Anahtar Kelimeler

Sports, Hockey players, Communication skills, Aggression

HOKEYCİLERİN İLETİŞİM BECERİLERİ VE SALDIRGANLIK DÜZEYLERİ ARASINDAKİ İLİŞKİNİN İNCELENMESİ

Öz

Bu çalışma, hokey sporu ile uğraşan bireylerin iletişim becerileri ve saldırganlık düzeyleri arasındaki ilişkinin belirlenmesi amacıyla yapılan betimsel bir çalışmadır. Çalışma evreni, Türkiye Hokey Federasyonuna bağlı spor kulüplerinde oynayan kız ve erkek hokeycilerden belirlenmiştir. Örneklem olarak ise Türkiye Hokey Federasyonunun Ankara ilinde düzenlediği 2013 yılı açık alan Hokey Süper Ligi Müsabakalarına katılan 261 (129 erkek, 132 kız ) hokeyci gönüllü olarak katılmıştır. Araştırmada veri toplama araçları olarak Korkut (1996) tarafından geliştirilen “İletişim Becerilerini Değerlendirme Ölçeği” (İBDÖ) ile Kiper (1984) tarafından geliştirilen “Saldırganlık Ölçeği” kullanılmıştır. Ölçeklerden elde edilen veriler SPSS 16.0 programında yararlanılarak analiz edilmiştir. Sonuç olarak, çalışmamıza katılan kadın ve erkek hokeycilerin iletişim becerilerinin genel olarak yüksek olduğu, yıkıcı saldırganlık ve edilgen saldırganlık puanlarının ortalamanın altında olduğu, hokeycilerin iletişim becerileri artarken atılganlık davranışlarının da arttığı, iletişim becerileri artarken yıkıcı ve edilgen saldırganlık davranışlarının azaldığı,Yıkıcı saldırganlık arttıkça edilgen saldırganlığında arttığı sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Spor, Hokey oyuncuları, İletişim becerileri, Saldırganlık

Kaynakça

• Aracı, H. (1999).Okullarda beden eğitimi, Ankara: Bağırgan Yayınevi, , 2. Bıçakçı, İ. (1998). İletişim ve halkla ilişkiler, Ankara: Mediacat Yayınları.
• Bingöl, G., Demir A. (2011). Amasya Sağlık Yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerileri. Göztepe Tıp Dergisi, 26(4), 152-159.
• Björkqvist, K., Lagerspetz, K.M.J., Kaukiainen, A. (1992). Do girls manipulate and boys fight? Developmental trends in regard to direct and indirect aggression. Aggressive Behavior, 18, 117-127.
• Erşan, E., Doğan O. (2002). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu öğrencilerinde atılganlık ve saldırganlık düzeylerinin sosyo demografik özelliklerle ilişkisi. 7. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi: 27-29 Ekim, 241.
• Karaca, M. (2007). Organizasyonlarda saldırgan davranışlara maruz kalma ve mağdurların kişiliğiyle ilişkisi, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme Anabilim Dalı. Kayseri.
• Kaufmann, H. (1970). Agression and altruism. New York: Holt, Rinehart and Winston.
• Kiper, İ. (1984). Saldırganlık türlerinin çeşitli ekonomik, sosyal ve akademik değişkenlerle ilişkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Korkut, F. (1996). İletişim becerilerini değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi: güvenirlik ve geçerlik çalışmaları, Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2(7), 18- 23.
• Korkut, F. (1997). Üniversite öğrencilerinin iletişim becerilerinin değerlendirilmesi. IV. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi Bildirileri. Anadolu Üniversitesi, 208-218, Eskişehir.
• Kurtiç, N. (2006) Futbol seyircisini saldırganlığa iten psiko-sosyal nedenler (Sakarya ili Örneği). Yüksek Lisans Tezi. Sakarya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü. Sakarya.
• Kurtyılmaz, Y. (2005). Öğretmen adaylarının saldırganlık düzeyleri ile akademik başarıları, iletişim ve problem çözme becerileri arasındaki ilişkiler. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi. Eskişehir.
• Nerdrum, P. (1997). Maintenance of the effect of training in communication skills: A controlled follow-up study of level of communicated empathy. British Journal of Social Work. 27(5), 705-722.
• Oskay, Ü. (1993). XIX. Yüzyıldan günümüze kitle iletişiminin kültürel işlevleri kuramsal bir yaklaşım. İstanbul: Der Yayınları.
• Özdemir, N. (2014). Kadın voleybol ve futbolcularda iletişim becerileri ve saldırganlık düzeylerinin incelenmesi. Yayımlanmış Yüksek Lisans Tezi. Gaziantep Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor Ana Bilim Dalı, Gaziantep.
• Özdoğan, B. (2000). Çocuk ve oyun ( 3. Baskı). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Pehlivan, BK. (2005). Öğretmen adaylarının iletişim becerisi algıları üzerine bir çalışma. İlköğretim-Online, (4),17-23.
• Rutherford, R.B., Jr. Mathur, S.R., Quinn, M.M. (1998). Promoting social communication skills through cooperative learning and direct instruction. education and treatment of children. 21(3), 354-369.
• Schneider, B.H. (1991). A comparison of skill-building and desensitization strategies for intervention with aggressive children. Aggressive Behavior, 17(6), 301-311.
• Suveren, S. (1991). Sporu teşvik eden ekonomik ve sosyal faktörler. G.Ü. Eğitim Fakültesi Dergisi, Beden Eğitimi ve Spor Özel Sayısı, 7(1), 191-199.
• Tepeköylü, Ö., Soytürk, M., Çamlıyer, H. (2009). Beden eğitimi ve spor yüksekokulu (BESYO) öğrencilerinin iletişim becerisi algılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, 7(3), 115-124.
• Tiryaki, S. (1996). Spor yapan bireylerin saldırganlık düzeylerinin belirlenmesi: takım ve bireysel sporlar açısından bir inceleme. Mersin: Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, Mersin.
• Tutuk, A., Al, D., Doğan, S. (2002). Hemşirelik öğrencilerinin iletişim becerisi ve empati düzeylerinin belirlenmesi. C. Ü. Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 6(2), 36-41.
• Türk Dil Kurumu. (1983). Türkçe Sözlük (7. Basım). Ankara,
• Ulukan, H. (2012). İletişim becerilerinin takım ve bireysel sporculara olan etkisi. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi. Karaman.
• Webster-Stratton, C., Reid J., Hammond, M. (2001). “Social skills and problem- solving training for children with early-onset conduct problems: Who benefits?”, Journal of Child Psychology and Psychiatry. 42(7): 943-952.
• Yıldız, S. (2009). Spor yapan ve spor yapmayan orta öğretim öğrencilerinin saldırganlık düzeylerinin incelenmesi. Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Beden Eğitimi ve Spor Eğitimi Ana Bilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi. Konya.