The Effect of the Decision Making Skills Education Programme on the Preschool Children’s Decision Making Skills

Yıl 2018, Cilt: 19 Sayı: 1, 230 - 244, 30.04.2018

Serpil Pekdoğan İlkay Ulutaş

https://doi.org/10.17679/inuefd.325966

Cited By: 2

Öz

Childhood is the
period when the individual searches his environment, is eager to communicate,
and gains behaviors suitable for the structure of the society. The education
provided in this period allows the child to form right habits, gain freedom
and courage to apply what he learns, and acquire the behaviors he needs.
Pre-school education is important for children to have developed
problem-solving skills and a developed feeling of confidence, to be capable of
easily adapting to different situations, expressing themselves, and making
right decisions, and to be highly inquisitive and enterprising.  During the pre-school period, the child
acquires a lot of knowledge and skills such as reasoning, inference, and
questioning in order to solve the problems they encounter.  These skills enable the child to seek
solutions against the difficulties he encounters, use his knowledge and
skills, and therefore make his own decisions. The rapidly changing nature of
societies makes it necessary for individuals to think quickly, problem solving
and make right decisions, and to raise individuals who can take responsibility
for their decisions. For this reason, in this study it is planned that the
decision-making skills of the children aged between 5 and 6 who are continuing
preschool education should be supported with the "Decision Making Skills
Training Program". The study involving pre-test and post-test was
constructed in a semi-experimental model. A total of 40 children were included
in the study group, 20 of which were experimental and 20 were control groups.
The children in the experimental group were supported by the "Decision
Making Skills Training Program" with two sessions per week for ten weeks.
The data were collected by the "Decision Making Skills Assessment Tool-Child
Form" developed by the researcher, "Decision Making Skills
Assessment Tool-Parent Form" and "Personal Information Form".
As a result of the study, there was a significant difference (p<,001)
between the scores of decision-making ability of the children in the experimental
and control groups. The children in the experimental group were tested with
the permanency test after four weeks, and it was seen that the difference
between the post-test and permanency test point averages was not significant
(p>,05) and the effect of the training program continued. Based on these
findings, some suggestions are offered to researchers, educators and parents
to develop the decision making skills of preschool children.

Anahtar Kelimeler

Preschool education, decision making skills, child training programme

Karar Verme Becerileri Eğitim Programının Okul Öncesi Dönem Çocuklarının Karar Verme Becerileri Üzerindeki Etkisi*

Öz

Çocukluk dönemi bireyin çevresini araştırdığı, iletişim kurmaya istekli
olduğu ve toplumun yapısına uygun davranışları kazandığı yıllardır. Okul öncesi
eğitim, çocukların problem çözme becerisini geliştirici, farklı durumlara kolay
uyum sağlayabilen, araştırmacı yönü ve güven duygusu gelişmiş, kendini ifade
edebilen, doğru kararlar alabilen girişimci bireyler olarak
yetiştirilebilmeleri açısından önemlidir. Okul öncesi dönemde çocuk
karşılaştığı problemleri çözmek için akıl yürütme, çıkarım yapma, sorgulama
gibi birçok bilgi ve beceri kazanmaktadır. Bu beceriler çocuğun karşılaştığı
güçlükler üzerinde çözüm yollarını aramasını, bilgi ve becerilerini
kullanmasını dolayısıyla kendi başına karar vermesini sağlamaktadır. Toplumların
hızlı değişen yapısı bireylerin hızlı düşünen, problem çözebilen  ve doğru kararlar verebilen, kararlarının
sorumluluğunu alabilen bireyler yetiştirmeyi gerekli kılmaktadır. Bu nedenle
çalışmada,  okul öncesi eğitime devam
eden beş-altı yaşındaki çocukların karar verme becerilerinin “Karar Verme
Becerileri Eğitimi Programı” ile desteklenmesi amacı ile planlanmıştır. Çalışma
Öntest-sontest-izleme testi içeren çalışma yarı deneysel modelde
yapılandırılmıştır. Araştırmanın Çalışma grubuna 20 deney, 20 kontrol grubu
olmak üzere toplam 40 çocuk alınmıştır. Deney grubundaki çocuklar on hafta
süresince haftada iki oturum olmak üzere “Karar Verme Becerileri Eğitim
Programı ile desteklenmiştir. Veriler araştırmacı tarafından geliştirilen "Karar Verme Becerileri Değerlendirme
Aracı-Çocuk Formu", "Karar Verme Becerileri Değerlendirme
Aracı-Ebeveyn Formu" ve "Kişisel Bilgi Formu" ile veriler
toplanmıştır. Çalışmanın sonucunda deney ve kontrol grubundaki çocukların karar
verme becerileri puanları arasında anlamlı fark olduğu (p<,001)
belirlenmiştir. Deney grubundaki çocuklara dört hafta sonra kalıcılık testi
uygulanmış, son test ile kalıcılık testi puan ortalamaları arasında farkın
anlamlı olmadığı (p>,05) ve eğitim programının etkisinin devam ettiği
görülmüştür. Bu bulgulara dayalı olarak, okul öncesi dönem çocuklarının karar
verme becerilerini geliştirmek amacıyla araştırmacılara, eğitimcilere ve
ebeveynlere yönelik öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Okul öncesi eğitim, karar verme becerileri, çocuk, eğitim programı

Kaynakça

• Aydoğan, Y. (2012). Problem çözme ve problem çözme becerilerinin desteklenmesi (Ed. Esra Ömeroğlu). Ankara: Özgün Kök Yayıncılık.
• Bacanlı, F. (2012). Karar verme stratejileri ve ego kimlik statüleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Eğitim ve Bilim (Education and Science) , 37(163), 17-28.
• Bağlıkol, Y. (2010). İlköğretim 8. Sınıf öğrencilerinin kendine saygı ile karar verme stratejileri arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi, Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Barkley, E. F, Cross P. K & Major C. H. (2005). Collaborative Learning Techniques. San Francisco, Jossey-Bass. Bogumill, S. (2007). Child-inclusive decision making. 21.12.2013 tarihinde http://compasshouseservices.org/press/article_chid_inclusive_parenting.pdf sayfasından erişilmiştir.
• Byrnes, J. P. (2002). The development of decision-making. Journal of Adolescent Health, 31, 208-215.
• Büyüköztürk, Ş. (2009). Sosyal bilimler için veri analiz kitabı. (10. Baskı). Ankara:Pegema Yayıncılık.
• Case, R. (1995). Capacity-based explanations of working memory growth: Abrief history and revaluation. Mahwah: Erlbaum.
• Çakmakcı, E. (2009). Karar verme becerilerinin kazandırılmasında drama dersinin ilköğretim 4. Sınıf öğrencileri üzerindeki etkilerinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Osmangazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Demirtaş, V. Y., & Sucuoğlu, H. (2009). In the early childhood period children's decision-making processes. Procedia-Social and Behavioral Sciences, 1(1), 2317-2326.
• Develioğlu, M. (2006). Problem çözme becerileri yüksek ve düşük olan üniversite öğrencilerinin karar verme stratejilerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara
• Ellis, A. K. (2007). Teaching and Learning Elementary Social Studies. USA: Pearson Eduction Inc.
• Evans, P. W., Brown, R. & Killian, E. (2002). Desicion making and perceived postdetention success among ıncarcerated youth. Crime Delinquency, 548-553.
• Halpern-Felsher, B. L., & Cauffman, E. (2001). Costs and benefits of a decision—decision-making competence in adolescents and adults. Journal of Applied Developmental Psychology, 22, 257–273.
• Huber, G. L. (2003). Processes of decision-making in small learning groups. Learning and instruction, 13(3), 255-269. Jacobs, J. E. & Klaczynski, P. A. (2005). The Development of Judgment and Decision Making During Childhood and Adolescence. Current Directions in Psychological Science, 11, 145-149.
• Kaptan, S. (1998). Bilimsel araştırma ve istatistik teknikleri.Ankara: Tekışık Web Ofset.
• Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Kuru Turaşlı, N. (2012). Okul Öncesi Eğitime Giriş. Gelengül Haktanır (Ed.), Okul öncesi eğitimi tanımı kapsamı ve önemi içinde (s.1-26). Ankara: Anı.
• Kuzgun, Y. (2006). Meslek Gelişimi ve Danışmanlığı (2. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kotovsky, K., & Simon, H. A. (1990). What makes some problems really hard: Explorations in the problem space of difficulty, Cognitive Psychology, 22, 143-183.
• Levin I, Weller J, Pederson A, & Harshman L. (2007). Age-related differences in adaptive decision making: Sensitivity to expected value in risky choice. Judgment and Decision Making, 2, 225–233.
• Levin, I. P., & Hart, S. S. (2003). Risk preferences in young children: Early evidence of individual differences in reaction to potential gains and losses. Journal of Behavioral Decision Making, 16(5), 397-413
• Lundberg, S. & Romich, J. (2006). Decision-making by the Children of the NLSY http://www.iser.essex.ac.uk/seminars/mondays/2006
• Mata, F., Sallum, I., Moraes, P.H.D., Miranda, M.D. & Malloy Diniz, F. (2013). Development of a computerised version of the Children’s Gambling Task for the evaluation of affective decision-making in Brazilian preschool children. Estudos de Psicologia, 18(1), 151-157.
• Pekdoğan, S. (2015). Karar verme becerileri eğitim programının 5-6 Yaş çocuklarının karar verme becerileri üzerindeki etkisinin incelenmesi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara..
• Piaget, J. (1959). Çocukta dil ve düşünme (S.E. Siyavuşgil,Çev.). Ankara: Palme.
• Pringle, M.K. (1993). The needs of children. Routledge London and Newyork.
• Rudd, B., Djafarova.E. & Waring,T. (2012). Chinese students’ decision-making process: A case of a business school in the UK. The International Journal of Management Education 10, 129–138.
• Saaty, T. L. (2008). Desicion making with the analytic hierarchy process. Int J. Services Sciences, 1 (1), 84.
• Simons, P. R. J. (1997). Definitions and theories of active learning. Peter Lang: Frankfurt am Main.
• Yılmaz, N. (2003). Türkiye'de okul öncesi eğitimi. Müzeyyen Sevinç (Ed.), Erken çocuklukta gelişim ve yeni yaklaşımlar içinde (s.67-95). İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.