The Importance of Technoparks in National Innovation Systems: A Case of Turkey

Yıl 2017, Cilt: 2 Sayı: 7, 52 - 66, 26.12.2017

Mustafa Zuhal

https://doi.org/10.23834/isrjournal.340218

Öz

At the present time, innovation has
become one of the fundamental elements in economic growth and social welfare.
At the same time, increasing international competition with globalization has
increased both production and use of high-tech products. In terms of countries,
the establishment of national innovation systems as technology policy and the
efficient operation of them constitute an important place. Technoparks, one of
the important actors of the national innovation system, have become a
fundamental technology policy instrument in the creation and diffusion of
technological knowledge. The examination of the economic effects of these
mechanisms aimed at university and industry cooperation is of great importance.
The aim of this study is to examine the techno parks in the national innovation
system in Turkey, whether they act in the direction of the establishment
objectives, investment, employment, IP rights and relations with the sectors.
It has been determined that the economic effects of the technoparks established
in Turkey are not yet at the expected level.

Anahtar Kelimeler

The National Innovation System, Innovation, Technopark, Investment, Employment

Ulusal Yenilik Sistemlerinde Teknoparkların Önemi: Türkiye Deneyimi

Öz

Günümüzde inovasyon, ekonomik büyümenin
ve toplumsal refahın artışını belirleyen temel unsurlardan biri haline
gelmiştir. İnovasyonun hem teorik hem de uygulamadaki artan önemi, ülkeleri
inovasyona yönelik teknoloji politikalarının oluşturulması ve uygulanması konusunda
teşvik edici unsur olmuştur. Aynı zamanda ülkeler açısından, teknoloji
politikası olarak ulusal inovasyon sistemlerinin kurulması ve etkin bir şekilde
işletilmesi önemli bir yer tutmaktadır. Ulusal inovasyon sisteminin önemli
aktörlerinden biri olan teknoparklar, teknolojik bilginin oluşturulmasında ve
yayılmasında temel bir teknoloji politikası aracı haline gelmiştir. Üniversite
ve sanayi işbirliğinin amaçlandığı bu mekanizmaların ekonomik etkilerinin
incelenmesi büyük önem arz etmektedir. Bu çalışmada amaç, Türkiye’de ulusal
yenilik sistemi içerisinde yer alan teknoparkların kuruluş amaçları
doğrultusunda hareket edip etmedikleri, yatırım, istihdam, fikri mülkiyet
hakları ve sektörlerle olan ilişkileri açısından incelenmiştir. Türkiye’de
kurulan teknoparkların ekonomik etkilerinin henüz beklenen düzeyde olmadığı
tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

İnovasyon, Ulusal İnovasyon Sistemi, Teknopark, Yatırım, İstihdam

Kaynakça

• KAYNAKÇA Açıkgöz, A. (2012). Bilgi-Teknoloji ve Yenilik Üretim Stratejisi(Ulusal Yenilik Sistemleri). İstanbul: Literatür Yayınları. Akyüz, Y. (2009). Sermaye Bölüşüm Büyüme. Ankara: Eflatun Yayınevi, 3.Basım. Altunbaşak, Y. (2011). Ulusal Yenilik ve Girişimcilik Sistemi, Bilim ve Teknoloji Yüksek Kurulu 23. Toplantısı, http://www.tubitak.gov.tr/tubitak_content_files/BTYPD/btyk/23/BTYK23_TUBITAK_Sunus.pdf, Erişim Tarihi: 03.09.2014. Ay, M. (2003). Bölgesel ve Ulusal Kalkınmada Etkili Bir Mekanizma: Teknoparklar. Stradigma E-Dergisi. Babacan, M. (1995). Dünyada ve Türkiye’de Teknoparklar. İzmir: Asil ofset. Cumhurbaşkanlığı Devlet Denetleme Kurulu. (2009). 4691 sayılı Teknoloji Geliştirme Bölgeleri Kanunu Uygulamalarının Değerlendirilmesi ile Uygulamada Ortaya Çıkan Sorunların Çözümüne İlişkin Öneri Geliştirilmesi Raporu. http://www.tccb.gov.tr/ddk/ddk26.pdf. Eğe, A. A. (2002). OECD Ülkelerinde Yenilik Sistemleri ve Türkiye İçin Durum Değerlendirmesi, DPT-Uzmanlık Tezleri. Ankara,. Freeman, C., & Soete, L. ( 2003). Yenilik İktisadı, Çev. Ergun Türkcan,. Ankara: TÜBİTAK. Göker, A. (10 Ekim 1998). Niçin Bilim ve Teknoloji Politikası Tarihsel Gelişim Dünya Örnekleri ve Türkiye, . Ankara: TÜBİTAK Bilim Kurulu Toplantısı Raporu. Göker, A. (1999). İnovasyonun Değişen Ortam ve Şartları Hükümetlerin/Devletin Yeni Rolü . ODTÜ Bilim ve Teknoloji Politikaları Yüksek Lisans Programı Seminer Notu. Ankara. Göker, A. (2000). Ulusal İnovasyon Sistemi ve Üniversite-Sanayi İşbirliği, . Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Geleneksel Bahar Paneli IV. Ankara. Göker, A. (2014). Geleceği Öngörebilmek... Bilimde, Teknolojide, Sanayide… 21. Yüzyıl için Planlama III. Göker, A. (2003). Onuncu Yılında Türk Bilim ve Teknoloji Politikası:1993-2003. 3 Şubat 1993 Günü Yapılan Bilim ve Teknoloji Yüksek Kurulu Toplantısı. Ankara. Gümüş, M., Yükseloğlu, S., & Binark, A. (2013). Ülkemizde Teknoparkların Gelişimi ve Mühendislik Eğitimindeki Rolleri. Süleyman Demirel Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, s. 24-31. Harmancı, M., & Önen, M. (1999). Dünyada ve Türkiye’de Teknopark ve Teknokent Uygulamaları. Ankara: Türkiye Kalkınma Bankası A.S. GA/99-2-4. İnternational Association of Science Park(IASP). (2007, January). IASP General Survey 2006 - 2007. Málaga. Işık, N., & Kılınç, E. (2012). İnovasyon Sistemi Yaklaşımı ve İnovasyonun Coğrafyası: Türkiye Örneği. Bilgi Ekonomisi ve Yönetimi Dergisi, 169-198. Kaymakçalan, Ö. (2012, Şubat 19). Teknopark ve Teknoloji Geliştirme Merkezleri. 02 11, 2014 tarihinde http://dabircan.blogspot.com/2012/02/teknopark-ve-teknoloji-gelistirme.html. Lenger, A. (2006). Bölgesel Yenilik Sistemleri ve Devletin Rolü: Türkiye’deki Kurumsal Yapı ve Devlet Üniversiteleri. Ege Akademik Bakış, s. 141-155. Lundvall, B. A. (2007). National İnnovation System Analytical Conceptand Development Tool. Industry and Innovation, 95-119. Lundvall, B.-Å. (2002). The University in the Learning Economy. DRUID Working Paper No 02-06. Parasız, İ. ( 2005). Kalkınma Ekonomisi. Bursa: Ezgi Kitabevi, 1.Baskı,. Soyak, A. (1996). Teknolojik Gelişme ve Özelleştirme: Telekomünikasyon Sektörü Üzerine Bir Deneme. İstanbul: Kavram Yayınları. Soyak, A. (2002). Teknoloji İktisadına Giriş. Ders Notu. Soyak, A. (2011). Teknoekonomi. İstanbul: Der yayınları, 2. Baskı, . Soyak, A. (2013). Ulusaldan Uluslarüstüne İktisadi Planlama ve Türkiye Deneyimi. İstanbul: Der Yayınları. Sungur, O. (2006). Bir Başarı Örneği Olarak Finlandiya Ulusal İnovasyon Sisteminin Analizi: Aktörler, Roller, Güçlü ve Zayıf Yönleri . Süleyman Demirel Üniveristesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 120-145. Taymaz, E. (1993). Sanayi ve Teknoloji Politikaları: Amaçlar ve Araçlar. ODTÜ Gelişme Dergisi, 20(4), s. 549-580. Töreli, M. (1991). Türkiye’de ve Dünyada Teknoparklar. http://arsiv.mmo.org.tr/pdf/10684.pdf. Yücel, İ. H. (1997). Bilim- Teknoloji Politikaları Ve 21. Yüzyılın Toplumu. DPT Yayınları.