Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

A Journey From Place Branding 1.0 Towards Place Branding 3.0: Dialogical Communication (Homodialogical Approach)

Yıl 2018, Cilt: 3 Sayı: 4, 85 - 97, 03.01.2019
https://doi.org/10.23834/isrjournal.474286

Öz

Place branding is seen as a popular concept
with globalization, but studies on the subject are based on old ages. The
concept of place branding has already existed in different meanings, but the
intended role has changed over time. These roles have been marketing
activities, which have been carried out with the aim of attracting citizens and
attracting investors and employees at the economic level. In the end, these
roles have become meaningful as an interactive communication role that has
reached the size of both investor, citizens and tourist attraction with the
expansion of the Internet and the diversification of the target group. In this
study, the roles in place branding will be discussed in three periods, these
three periods are presented in general terms and analyzed in the context of
place branding 3.0. In this context, the study analyse the peoples shares in
Instagram with homeofturkey hashtags on places by using rhetorical analysis. As
a conclusion, It is seen that the individual’s shares with personal experiences
can shape the perceptions of target groups about the destination. 

Kaynakça

  • Ashworth, J. G., (2009), The Instrument of Place Branding: How Is It Done?. European Spatial Research and Policy, Volume 15, Number 1, p 9- 22.Avraham, E., (2004). Media strategies for improving an unfavorable city image”, Cities, Vol.21, No.6, 471- 479.Bianchini, F. & Ghilardi, L. (2007). Thinking Culturally About Place, Think Piece in: Place Branding and Public Diplomacy, Vol.3, Number 4, October, ISSN 1751-8040, Palgravejournals. P 1-9Briciu, G. A.,& Briciu, V. A. (2013). Theoretical aspects regarding the keyfactors in building a placebrandstrategy. Bulletin of the Transilvania University of Braşov Series VII: Social Sciences. Law.,Vol. 6 (55) No. 2, 271- 276.Carroll, M. C. & Nelson, S. (2017), Place Branding: Viable Development Strategy or Practitioner Placebo, Australasian Journal of Regional Studies, Vol. 23, No. 1, p 27- 46.Evans, B, R., (1987), Production and Creativity in Advertising, Pitman Publising, V.K.Florida, R., (2018), Yeni Kentsel Kriz, çev. Derya Nuket Özer, Doğan Kitap, İstanbulGreenberg, M. (2000). Branding Cities, A Social History of the Urban Lifestyle Magazine, Urban Affairs Review, 36 (2).Güz, H. (2010). Yer Markacılığı Bağlamında Türk Kültüründe İstanbul Markası ve İstanbul Algısı. 7. Uluslararası Türk Kültürü Kongresi, Atatürk Kültür Merkezi, 5-10 Ekim 2009, Ankara.Güz, H. (2016). Uluslararası Halkla İlişkiler Ve Ülke İmajı. in Uluslararası Halkla İlişkiler (Ed. E. Tanyeri Mazıcı) Türkiye Alim Kitapları, Saarbrücken, 173- 198. Güz, H. & Şahin, G. (2018 a), Yer Markası Sarmalından İstanbul Markası Oluşturmada Çağrışımsal Sermaye Alanlarına İlişkin Retoriksel Bir Analiz. Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, V 1, S 2, 360- 380.Güz, H. & Şahin, G. (2018 b). Sosyal Medya İletişiminin Yeni Aracı Olarak Bedenler Ve Benliklerin Dramaturjik Bir Analizi, Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, V 1, S 2, 235- 254.Kavaratzis, M. &Ashworth, G. (2015). Hijackingculture: the disconnection between place culture and place brands. Town Planning Review, 2 (86), 155- 176.Kent, M.L. & Taylor, M. (2016). From Homo Economicus to Homo dialogicus: Rethinking social mediause in CSR communication, Public Relations Review 42, pp 60-67.Lindstrom, M., (2016), Buy-ology, İstanbul: Optimist Yayınları.Ntounis, N.& Kavaratzis, M. (2017). Re-branding the High Street: the place branding process and reflections from three UK towns. Journal of Place Management and Development, Vol. 10 Issue:4, pp.392-403, https://doi.org/10.1108/JPMD-12-2015-0056.Papadopoulos, N., (2004). Place branding: Evolution, meaning and implications. Place Branding, Vol,1 , No. 1 .Smith, D. R., (2002). Strategic Planning for Public Relations, Lawrence, New Jersey.Şahin, G. (2010), Turizmde Marka Kent Olmanın Önemi: İstanbul Örneği. yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.Thomas N. & Mikael J., (2012) Towards a theory of placemarketing, Journal of PlaceManagement and Development, Vol. 5 Issue: 3, pp.223-230.Yarar, A. E., (2017). Sosyal Medya ve Şehirlerin Sosyal Medya Kullanımı., E. Taşdemir ve E.Ş. Aslan. (Editörler). Sosyal Medya İletişimi. Birinci Baskı. Ankara. Gece Kitaplığı, s. 55- 74.Zenker, S.& Martin, N., (2011), Measuring success in place marketing and branding, Place Branding and Public Diplomacy, Vol 7, 32- 41.

Yer Markalaşması 1,0’dan Yer Markalaşması 3,0’a Doğru Bir Yolculuk: Diyalojik İletişim (Homodiyalogicus Yaklaşımı)

Yıl 2018, Cilt: 3 Sayı: 4, 85 - 97, 03.01.2019
https://doi.org/10.23834/isrjournal.474286

Öz

Yer markalaşması küreselleşme ile beraber
popülerleşmiş bir kavram olarak görülmekle birlikte konu ile ilgili çalışmalar
çok eskilere dayanmaktadır. Yer markalaşma kavramı farklı anlamlarda önceden
var olmuş ancak amaçlanan rol zamanla değişmiştir. Bu roller, yerlerin vatandaş
çekmesi, sonrasında ekonomik düzeyde yatırımcı ve çalışan çekme çabasıyla
oluşan pazarlama faaliyetleri olmuştur. Nihayetinde bu roller teknolojinin
gelişip Internetin yaygınlaşması, hedef kitlelerin çeşitlenmesi ile hem
yatırımcı, hem sakin hem de turist çekme boyutuna ulaşan interaktif bir
iletişim rolü olarak anlam kazanmıştır. Çalışmada yer markalaşmasındaki roller
üç dönemde ele alınacak, bu üç dönem genel hatlarıyla ortaya konularak yer
markalaşması 3.0 bağlamında analiz edilecektir. Bu bağlamda bu amaca yönelik
olarak da Instagramda yerlerle ilgili yapılan paylaşımlardan “homeofturkey”
hashtagi ile yapılanlar seçilerek incelenmiş ve retoriksel çözümleme
yapılmıştır. Sonuç olarak, görülmüştür ki bireylerin kişisel deneyimleri ile
yapmış oldukları paylaşımlar hedef kitlenin destinasyon hakkındaki algısını
şekillendirebilmektedir.

Kaynakça

  • Ashworth, J. G., (2009), The Instrument of Place Branding: How Is It Done?. European Spatial Research and Policy, Volume 15, Number 1, p 9- 22.Avraham, E., (2004). Media strategies for improving an unfavorable city image”, Cities, Vol.21, No.6, 471- 479.Bianchini, F. & Ghilardi, L. (2007). Thinking Culturally About Place, Think Piece in: Place Branding and Public Diplomacy, Vol.3, Number 4, October, ISSN 1751-8040, Palgravejournals. P 1-9Briciu, G. A.,& Briciu, V. A. (2013). Theoretical aspects regarding the keyfactors in building a placebrandstrategy. Bulletin of the Transilvania University of Braşov Series VII: Social Sciences. Law.,Vol. 6 (55) No. 2, 271- 276.Carroll, M. C. & Nelson, S. (2017), Place Branding: Viable Development Strategy or Practitioner Placebo, Australasian Journal of Regional Studies, Vol. 23, No. 1, p 27- 46.Evans, B, R., (1987), Production and Creativity in Advertising, Pitman Publising, V.K.Florida, R., (2018), Yeni Kentsel Kriz, çev. Derya Nuket Özer, Doğan Kitap, İstanbulGreenberg, M. (2000). Branding Cities, A Social History of the Urban Lifestyle Magazine, Urban Affairs Review, 36 (2).Güz, H. (2010). Yer Markacılığı Bağlamında Türk Kültüründe İstanbul Markası ve İstanbul Algısı. 7. Uluslararası Türk Kültürü Kongresi, Atatürk Kültür Merkezi, 5-10 Ekim 2009, Ankara.Güz, H. (2016). Uluslararası Halkla İlişkiler Ve Ülke İmajı. in Uluslararası Halkla İlişkiler (Ed. E. Tanyeri Mazıcı) Türkiye Alim Kitapları, Saarbrücken, 173- 198. Güz, H. & Şahin, G. (2018 a), Yer Markası Sarmalından İstanbul Markası Oluşturmada Çağrışımsal Sermaye Alanlarına İlişkin Retoriksel Bir Analiz. Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, V 1, S 2, 360- 380.Güz, H. & Şahin, G. (2018 b). Sosyal Medya İletişiminin Yeni Aracı Olarak Bedenler Ve Benliklerin Dramaturjik Bir Analizi, Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, V 1, S 2, 235- 254.Kavaratzis, M. &Ashworth, G. (2015). Hijackingculture: the disconnection between place culture and place brands. Town Planning Review, 2 (86), 155- 176.Kent, M.L. & Taylor, M. (2016). From Homo Economicus to Homo dialogicus: Rethinking social mediause in CSR communication, Public Relations Review 42, pp 60-67.Lindstrom, M., (2016), Buy-ology, İstanbul: Optimist Yayınları.Ntounis, N.& Kavaratzis, M. (2017). Re-branding the High Street: the place branding process and reflections from three UK towns. Journal of Place Management and Development, Vol. 10 Issue:4, pp.392-403, https://doi.org/10.1108/JPMD-12-2015-0056.Papadopoulos, N., (2004). Place branding: Evolution, meaning and implications. Place Branding, Vol,1 , No. 1 .Smith, D. R., (2002). Strategic Planning for Public Relations, Lawrence, New Jersey.Şahin, G. (2010), Turizmde Marka Kent Olmanın Önemi: İstanbul Örneği. yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.Thomas N. & Mikael J., (2012) Towards a theory of placemarketing, Journal of PlaceManagement and Development, Vol. 5 Issue: 3, pp.223-230.Yarar, A. E., (2017). Sosyal Medya ve Şehirlerin Sosyal Medya Kullanımı., E. Taşdemir ve E.Ş. Aslan. (Editörler). Sosyal Medya İletişimi. Birinci Baskı. Ankara. Gece Kitaplığı, s. 55- 74.Zenker, S.& Martin, N., (2011), Measuring success in place marketing and branding, Place Branding and Public Diplomacy, Vol 7, 32- 41.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Hanife Güz 0000-0002-9162-7460

Gözde Şahin 0000-0001-9954-1525

Yayımlanma Tarihi 3 Ocak 2019
Gönderilme Tarihi 24 Ekim 2018
Yayımlandığı Sayı Yıl 2018 Cilt: 3 Sayı: 4

Kaynak Göster

APA Güz, H., & Şahin, G. (2019). Yer Markalaşması 1,0’dan Yer Markalaşması 3,0’a Doğru Bir Yolculuk: Diyalojik İletişim (Homodiyalogicus Yaklaşımı). The Journal of International Scientific Researches, 3(4), 85-97. https://doi.org/10.23834/isrjournal.474286