THE PAST THE PRESENT AND THE FUTURE OF CIVIL SOCIETY IN 21ST CENTURY TURKEY

Yıl 2015, Cilt: 3 Sayı: 2, 23 - 28, 01.12.2015

Hanifi Yumuşak

Öz

We are experiencing a period of globalization increasing psychological, sociological and even physical borders.
Societies are hosting different people, different things. These differences diverge and increase individual and societal
demands. People want to express these needs not only in certain periods but also in a continuous manner. In this context, the
best answer to this quest is CIVIL SOCIETY. It is a long and complicated historical process that the needs of the civilian field
can be found in the regulations of the state. Civil society or non-governmental organizations have begun to gain more
importance in the world. What is the situation in Turkey that the Civil Society, which has provided great contributions to the
development of democracy in the past and today? In Turkey, civil society organizations have not been the level of activity in
developed societies. 

Anahtar Kelimeler

Democracy, Civil, society

21. YÜZYIL TÜRKİYE’SİNDE SİVİL TOPLUMUN DÜNÜ, BUGÜNÜ, YARINI

Öz

Küreselleşmenin gittikçe arttığı psikolojik, sosyolojik ve hatta fiziksel sınırların kalktığı bir dönemi yaşıyoruz.
Toplumlar, farklı insanları yani farklılıkları barındırıyorlar. Bu farklılıklar, bireysel ve toplumsal talepleri çeşitlendiriyor ve
arttırıyor. İnsanlar bu ihtiyaçlarını sadece belirli dönemlerde değil sürekli aktif olarak dile getirmek istiyorlar. Bu bağlamda
bu arayışa en iyi cevap: SİVİL TOPLUM’dur. Sivil alanda belirlenen ihtiyaçların devletin düzenlemelerinde kendini
bulabilmesi uzun ve karmaşık bir tarihsel sürecin ürünüdür. Dünaya da sivil toplum ya da hükümet dışı organizasyonlar
daha fazla önem kazanmaya başlamıştır. Geçmişte ve bugün demokrasinin gelişimine büyük katkılar sunan Sivil Toplum’un
Türkiye’deki durumu nedir? Türkiye’de sivil toplum kuruluşları gelişmiş toplumlardaki etkinlik düzeyine sahip değildir.

Anahtar Kelimeler

Demokrasi, Sivil, toplum

Kaynakça

• Aktan, C.C. (1997). “Yeni Sivil Toplum Sözleşmesi”. Yeni Türkiye,Yıl:3, Sayı:18,130-131.
• Aslan, S. (2010). “Türkiye'de Sivil Toplum”. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Kış, Cilt 9, Sayı 31, s. 260-283.
• Arslanel, M. N. (2006). “Sivil Toplum İslamiyet Ve Demokrasi”. Khuka, (2), (Yayın No: 411735).
• Çağlar, M. ve Reis, E. (2007). Çağdaş ve Kültürel Eğitim Planlaması. Ankara: Pegema Yayıncılık.
• Çaha, Ö.(1994). “Osmanlı’da Sivil Toplum”. A.Ü. Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, Vol,49No.3,ss.79-99.
• Çaha, Ö.(1997). “1980 Sonrası Türkiye’sinde Sivil Toplum Arayışları”. Yeni Türkiye, Yıl:3, Sayı:18,28-29.
• Çaha, Ö. (2005). “Araştırma: Kamu Yararına Statüsü İdeolojik Devletlerin Geliştirdiği Bir Lütuf Sistemidir”. Sivil Toplum, 3(10),s.128-129.
• Doğan, İ. (2002). Özgürlükçü ve Totaliter Düşünce Geleneğinde “SİVİL TOPLUM”, İstanbul: Alfa Yayınları.
• Eryılmaz, B. (1993). Osmanlılarda Millet Sistemi. (Gen.Yay.Yön. Bekir Şahin), Osmanlı Ansiklopedisi - Tarih, Medeniyet, Kültür, İstanbul: Ağaç Yayıncılık.
• Kaçmazoğlu, B. (2002).“Doğu-Batı Çatışması Açısından Globalleşme”. Eğitim Araştırmaları, 6, 44-55.
• Kalaycı, N. (2008). “Yüksek Öğretimde Uygulanan Toplam Kalite Sürecinde Göz Ardı Edilen Unsurlardan “TKY Merkezi” ve “Eğitim Programları.” Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 6, (2), 163-188.
• Keyman, F. (2004). “Türkiye’de ve Avrupa’da Sivil Toplum”. Sivil Toplum ve Demokrasi Konferans Yazıları, İstanbul Bilgi Üniversitesi: STK Eğitim ve Araştırma Birimi, No: 3.
• Koç, Y. (1998).”Sendikacılık Tarihi”. Türk-İş Eğitim Yay. No.1 Ankara, 1998
• Jean L. C. ve Andrew A. (2013). Sivil Toplum ve Siyasal Teori. Ankara: Efil Yayınevi.
• Somel, S. A. (2013). Gayri Müslim Okulları Nasıl Azınlık Okullarına Dönüştü, Geçmişten Günümüze Azınlık Okulları Projesi Raporu. Cilt 1, İstanbul: Tarih Vakfı.
• Tekeli, İ. (1999). Modernite Aşılırken Siyaset. Ankara: İmge Yayınevi.
• Tosun, E. K. (2008). “Avrupa Birliğine Üyelik Sürecinde Türkiye’de Yerel Yönetimler ve Sivil Toplum Kuruluşları”. Paradoks, Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, (e-dergi), ISSN 1305-7979, Yıl:3, Sayı:2, Temmuz-2007, http://www.paradoks.org, s. 3.
• Yıldırım, E. (2005). “Apolitik Politikaların İnşacısı Olarak Sivil Toplum”. Sivil Toplum, 3(10) ss.61- 77.
• Yada.ORG. (2014). “Verilerle Sivil Toplum Kuruluşları”.http://en.yada.org.tr/pdf/c9b3f2a6d1595bdet1124f6df6e830903.pdf adresinden erişildi. (E.T.20/10/2015)
• Zaim, S. (1997). “Türkiye’deki Gönüllü Kuruluşların Son Yirmibeş Yıldaki Gelişme Seyri”. Yeni Türkiye,Yıl:3, Sayı:18,296-302.