Öz
Bu çalışmanın amacı, “Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen bireylerin konuşma becerisi ile ilgili görüşleri nelerdir?” sorusuna cevap aramaktır. Araştırmada Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen öğrencilerin konuşma becerisine ilişkin görüşlerini belirleyebilmek amacıyla odak grup görüşmesi tabanlı nitel bir yöntem kullanılmıştır. Araştırmanın verileri Gaziantep Üniversitesi TÖMER’de öğrenim görmekte olan C1 seviyesindeki 8 öğrenci ile yapılan odak grup görüşmesi ile toplanmıştır. Odak grup görüşmesinden elde edilen veriler betimsel analiz ile incelenerek araştırmanın yedi alt amacına yönelik bulgular elde edilmiştir. Araştırmadan elde edilen bulgularda; Türkçe konuşmanın, özellikle de bazı konularda konuşmanın zor olduğu, konuşma becerisinin gelişmesi için sınıf içi ve sınıf dışında öğretmen ve öğrencilerin farklı sorumlulukları olduğu, çevrenin konuşma becerisinde etkili olduğu, bazı seslerin sesletiminin zor olduğu ve anadillerinin Türkçe konuşmada etkili olduğu sonuçlarına ulaşılmıştır.
Bu sonuçlar doğrultusunda Türkçeyi yabancı dil olarak öğretenlere, ders
materyali (kitap,cd, film vb.) hazırlayan uzmanlara ve bu alanda hizmet veren kurum ve
kuruluşlara yönelik önerilerde bulunulmuştur
Anahtar Kelimeler
Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretimi Konuşma Becerisi Odak Grup Görüşmesi
Kaynakça
- Aktaş, T. (2004). Yabancı Dil Öğretiminde İletişimsel Yeti. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı:12, 45-59.
- Aydın, S. ve Zengin B. (2008). Yabancı Dil Öğreniminde Kaygı: Bir Literatür Özeti. The Journal of Language and Linguistic Studies, 4(1), 81-94.
- Banguoğlu, T.(2004). Türkçenin Grameri. Ankara: TDK.
- Demirel, Ö. (2004). Yabancı Dil Öğretimi, Dil Pasaportu, Dil Biyografisi, Dil Dosyası. Ankara: Pegem Yayıncılık.
- Ediskun, H. (2004). Türk Dilbilgisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Europass (2013). Avrupa Ortak Ölçüt Çerçevesi. http://europass.cedefop.europa.eu/tr/ resources/ european-language- levels-cefr internet adresinden 02.09.2013 tarihinde erişilmiştir.
- Günay, D. (2004). Dil ve İletişim. İstanbul: Multilingual.
- Güvenç, B.(1992). Dil Kültür Bağlantısı. Çağdaş Türk Dili (Kültür Eğitim Özel Sayısı). S.47 s.509-510.
- Hamzadayı, E. (2009). Bütünleştirilmiş Öğrenme-Öğretme Yaklaşımının Türkçe Eğitiminde Okuduğunu Anlama ve Yazılı Anlatım Becerilerine Etkisi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi.
- Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Aksoy, Ö. (2004). Yazılı ve Sözlü Anlatım. Ankara: Anı Yayıncılık.
- MEB (2009). Diller için Avrupa Ortak Başvuru Metni Öğrenme-Öğretme- Değerlendirme. Ankara: MEB Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı.
- Omaggio H., A. (1993). Teaching Language in Context. Boston: Heinle and Heinle.
- Özbay, M.(2006). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri I. Ankara: Öncü Kitap.
- Vardar, B. (2001). Dilbilim Yazıları. İstanbul. Multilingual Yayıncılık.
Öz
The purpose of this study is to answer this question: “What are the opinions of foreign learners about speaking skill?”. In this study, focus group interview-based qualitative methods were used to determine the opinion of Turkish learners as a foreign language about speaking skill. The data of the study was collected by focus group interview with eight students in the level of C1 in Gaziantep University Tömer. The data obtained from focus group interview has been examined by descriptive analysis. For the seven sub-objectives of the study, the findings were obtained. According to the findings of the study, Turkish speaking is hard,especially speaking in some subjects is very hard, the environment is effective in speaking skill, some sounds are difficult for pronunciation, mother tongue is effective for Turkish speaking and for the development of speaking skill, the teachers and the students have different responsibilities, Based on the results, suggestions have been given for Turkish learners as a foreign language, experts preparing course materials (books, CDs, movies, etc.) and the institutions and organizations providing services in this area
Anahtar Kelimeler
Turkish teaching as a foreign language Speaking Skill Focus Group Interview
Kaynakça
- Aktaş, T. (2004). Yabancı Dil Öğretiminde İletişimsel Yeti. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı:12, 45-59.
- Aydın, S. ve Zengin B. (2008). Yabancı Dil Öğreniminde Kaygı: Bir Literatür Özeti. The Journal of Language and Linguistic Studies, 4(1), 81-94.
- Banguoğlu, T.(2004). Türkçenin Grameri. Ankara: TDK.
- Demirel, Ö. (2004). Yabancı Dil Öğretimi, Dil Pasaportu, Dil Biyografisi, Dil Dosyası. Ankara: Pegem Yayıncılık.
- Ediskun, H. (2004). Türk Dilbilgisi. İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Europass (2013). Avrupa Ortak Ölçüt Çerçevesi. http://europass.cedefop.europa.eu/tr/ resources/ european-language- levels-cefr internet adresinden 02.09.2013 tarihinde erişilmiştir.
- Günay, D. (2004). Dil ve İletişim. İstanbul: Multilingual.
- Güvenç, B.(1992). Dil Kültür Bağlantısı. Çağdaş Türk Dili (Kültür Eğitim Özel Sayısı). S.47 s.509-510.
- Hamzadayı, E. (2009). Bütünleştirilmiş Öğrenme-Öğretme Yaklaşımının Türkçe Eğitiminde Okuduğunu Anlama ve Yazılı Anlatım Becerilerine Etkisi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayımlanmamış Doktora Tezi.
- Kavcar, C., Oğuzkan, F. ve Aksoy, Ö. (2004). Yazılı ve Sözlü Anlatım. Ankara: Anı Yayıncılık.
- MEB (2009). Diller için Avrupa Ortak Başvuru Metni Öğrenme-Öğretme- Değerlendirme. Ankara: MEB Talim ve Terbiye Kurulu Başkanlığı.
- Omaggio H., A. (1993). Teaching Language in Context. Boston: Heinle and Heinle.
- Özbay, M.(2006). Türkçe Özel Öğretim Yöntemleri I. Ankara: Öncü Kitap.
- Vardar, B. (2001). Dilbilim Yazıları. İstanbul. Multilingual Yayıncılık.
Ayrıntılar
| Diğer ID | JA33AN97YU |
|---|---|
| Bölüm | Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 1 Aralık 2013 |
| Gönderilme Tarihi | 1 Aralık 2013 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2013 Cilt: 12 Sayı: 4 |