İlköğretim ve Ortaöğretim Okullarında Sosyal Etkinlik ve Yönetimi

Yıl 2013, Cilt: 12 Sayı: 3, 527 - 544, 01.12.2013

İzzet Döş Elif Kır

Öz

Okulda gerçekleştirilen sosyal etkinlikler öğrencilerin gelişimi, kendilerini ifade etmeleri ve öğrenmelerini kolaylaştırması açısından çok önemlidir. Bu çalışma,mevzuatta “sosyal etkinlik” olarak ifade edilen, öğrencilerin ders dışı aktivitelerin, önemine vurgu yapmak, okullarda daha verimli uygulanmasına ve yönetilmesine ilişkin öğretmen görüşlerini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Çalışma, Kahramanmaraş iline bağlı merkez bir lise ve bir ilköğretim okulunda görevli yirmi üç öğretmenin katılımıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırma nitel bir çalışma olup, veriler görüşme yöntemiyle, açık uçlu altı sorudan oluşan bir formla toplanmıştır. Verilerin analizinde nitel araştırma yöntemlerinden betimsel analiz tekniğinden faydalanılmıştır. Çalışma sonunda, sosyal etkinliklerin etkili bir biçimde nasıl planlanması ve yönetilmesi gerektiği, mevcut problemlerinin ve çözümünün neler olduğu bunun yanısıra okul yönetimine düşen görevlerin neler olduğuna ilişkin bulgulara ulaşılmıştır

Anahtar Kelimeler

Sosyal etkinlik, yönetici ve sosyal etkinlik, sosyal etkinlik yönetimi

Social Activity at The Primary and Secondary Schools and Its Management

Öz

Social activities presented at the schools are important for the development of the students, to support students’ learning and to make it possible for the learners to express themselves. The main aim of this study is to emphasize the importance of the studies related to extracurricular activities and to determine the duties of the school administrators to make these activities more effective. The study was conducted with twenty three teachers working at High School and Primary School in the city of Kahramanmaraş. The data was gotten with the help of semi structural interview form   *Yrd. Doç. Dr. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, email:[e-mail] **Yrd.Doç.Dr. İstanbul Medeniyet Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, e-mail: [e-mail] including six open-ended questions. Descriptive analysis method which is one of the qualitative research methods was used for the analysis. In the study, findings on how social activities should be planned and managed, current problems and solutions and duties for school administrators were provided

Anahtar Kelimeler

Social activity, administrator and social activity, social activity management

Kaynakça

• Adem, M. (1981). Eğitim planlaması kavramlar yöntemler teknikler. Ankara: Eğitim Araştırmaları Merkezi Yayınları
• Altınkurt, Y. (2008). Öğrenci devamsızlıklarının nedenleri ve devamsızlığın akademik başarıya olan etkisi. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, S.20, ss: 129-142.
• Aslanargun, E. (2007). Okul - Aile işbirliği ve öğrenci başarısı üzerine bir tarama çalışma, Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, S.18, ss:119-135.
• Aslanargun, E. (2008). Eğitim planlamasının önemli bir unsuru olarak mikro planlama (Bilecik İli Pazaryeri İlçesi Örneği). Selçuk Üniversitesi Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 25, 69 -88.
• Bal, M. S. (2011). Tarih, sosyal bilgiler ve sınıf öğretmenlerinin etkinlik algılarının incelenmesi. KSÜ Sosyal Bilimler Dergisi, C.8, S.1, ss:163-179
• Başaran, İ.E. (1996). Eğitim Yönetimi. Ankara. Yargıcı Matbaası.
• Broh, A. B. (2002). Linking Extracurricular Programming to Academic Achievement: Who Benefits and Why?. Sociology of Education, 25 (January), ss:69-91.
• Çalık, T. (2003). Eğitimde stratejik planlama ve okulların stratejik planlama açısından nitel değerlendirilmesi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 11 (2), 251- 268.
• Can, N. (2013). Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi. Ankara:Pegema yayıncılık.
• Çelenk, S. (2003). Okul Başarısının Ön Koşulu: Okul Aile Dayanışması. İlköğretim Online E-Dergi, C.2, S.2, ss:28-34.
• Çelik, V. (2003). Eğitimsel liderlik(3. baskı). Ankara. Pegema yayıncılık.
• Darling, N. (2005). Participation in Extracurricular Activities and Adoloscent Adjustment: Cross-Sectional and Longitudinal Findings. 34/5, October, ss: 493-505.
• Demiralp, N. (2007). Coğrafya Eğitiminde Materyaller ve 2005 Coğrafya Dersi ÖğretimProgramı. Kastamonu Eğitim Dergisi,C.15,S.1, ss:373-384.
• Demirel, Ö. Ve Altun, E. (2010). Öğretim teknolojileri ve materyal tasarımı (4. baskı). Ankara. Pegem akademi yayınları.
• Döş, İ. (2011). Ortaöğretim öğrencilerinin başarısızlık nedenlerine ilişkin öğretmen görüşleri. Milli Eğitim. S.190, ss:71-91.
• Dumais, S. (2006). Elementary School Students’ Extracurricular Activities: The Effects of Participation on Achievement and Teachers’ Evaluations. Sociological Spectrum, 26, ss:117-147.
• Genç, N. (2005). Yönetim ve organizasyon. Ankara: Seçkin yayınları.
• Gilman, R. (2001). The Relationship Between Life Satisfaction, Social Interest, and Frequency of Extracurricular Activities Among Adolescent Students. Journal of Youth and Adolescence, 30/6, December, ss:749-767.
• Gilman, R. Meyers, J. ve Perez, L. (2004). Structured Extracurricular Activities Among Adolescents: Findings and Implications for School Psyhologists, 41/1, ss: 31-41.
• Karagöz, F. (2005). Eğitim planlamasında coğrafi bilgi sistemleri kullanımı: Eskişehir ili örneği. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• Keskin, H. K. Ve Yapıcı, Ş. (2008). Başarılı ve başarısız öğrencilerin kişilik özellikleriile ilgili öğretmen ve veli görüşleri. Kocatepe Üniversitesi Kuramsal Eğitimbilim,C.1, S.1, ss:20-32.
• Mahoney, L. J. ve Stattin, H. (2000). Leisure Activities and Adoloscent Antisocial Behavior: The Role of Structure and Social Context.Journal of Adoloscence, 13, ss:113-127.
• McNeal, B.R. (1995). Extracurricular Activities and High School Dropouts. Sociology of Education. 68/1, ss:62-81.
• M.E.B. 222 sayılı İlköğretim ve Eğitim Kanunu
• M.E.B. 652 sayılı Milli Eğitim Bakanlığının Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname.
• M.E.B. İlköğretim ve Ortaöğretim Kurumları Sosyal Etkinlikler Yönetmeliği.
• Özdemir, S. (2012). Türk Eğitim Sistemi ve Okul Yönetimi. Ankara:Pegema Yayıncılık.
• Özden, Y. (Editör) (2005). Eğitim ve Okul Yöneticiliği El Kitabı. Ankara. Pegema Yayıncılık.
• Özen, Y., Gül, A. ve Gülaçtı, F. (2007). Demokratik eğitim politikası (eleştirel bir yaklaşım). Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, C.9, S.2,ss:111-130.
• Robson, C. (2002). Real World Research: A Resource for Social Scientists and Practitioner Researchers. Oxford. Blackwell Publishing.
• Rossman, G. B. ve Rallis, S. F. (2003). (2.basım). Learning in the Field: An Introduction to Qualitative Research. California: Sage Publications.
• Stevens, G. N. Ve Peltier, l. G. (1994). A Review of Research on Small-School Student Participation in Extracurricular Activities. Journal of Research in Rural Education, 10/2, ss:116-120.
• Şeker, R., Çınar, D. ve Özkaya, A. (2004).Çevresel faktörlerin üniversite öğrencilerinin başarı düzeyine etkileri. ,XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kongresi. İnönüÜniversitesi, Eğitimi Fakültesi, Malatya.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. Baskı). Ankara. Seçkin yayıncılık.