BibTex RIS Kaynak Göster

Non-Governmental Organization and Autonomy: A Conceptual Approach

Yıl 2007, Cilt: 6 Sayı: 1, 53 - 58, 01.06.2007

Öz

Civil society in Turkey has in general fragile struckture. The structure sourcing from deep culturel polarization makes the autonomy of ‘civil’ problematic. Non-governmental organization takes sometimes closer sometimes nearer position to government in various periods. In this article, this situation has been analyzed in the conceptual framework of civil society

Kaynakça

  • Belge, M. (1989). Sosyalizm Türkiye ve Gelecek. 2.Baskı, Birikim Yayınları, İstanbul.
  • Benhabib, S. (1999). Demokrasi ve Farklılık. WALD, Demokrasi Kitaplığı, İstanbul.
  • Diamond, L. (1994) Rethinking civil society: tward democratic consolidation. Journal of Democracy, 5:4-17.
  • Gellner, E. (1991). Civil society in historical context. International Social Science Journal, 43:3.
  • Giddens, A. (2000). Üçüncü Yol, Sosyal Demokrasinin Yeniden Dirilişi. Özay, M. (Çev.), Birey Yayıncılık, İstanbul.
  • Habermas, J. (2001). İletişimsel Eylem Kuramı. Tüzel, M. (Çev.), Kabalcı Yayınevi, İstanbul.
  • Keane, J. (1994). Demokrasi ve Sivil Toplum: Avrupa’da Sosyalizmin Açmazları. Toplumsal ve Siyasal İktidarın Denetlenmesi Sorunu ve Demokrasi Beklentileri Üzerine, Erdoğan, N. (Çev.), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
  • Sarıbay, A.Y. (1994). Postmodernizm, Sivil Toplum ve İslam. İletişim Yayınları, İstanbul.
  • Shils, E. (1991). The virtue of civil society. Government and Opposition, 26:1.
  • Taylor, C. (1990). Modes of civil society. Public Culture, 3/1:95-132.
  • Walzer, M. (1995). Toward A Global Civil Society. Walzer, N. (Ed.), Berghahn Books, Oxford.

Sivil Toplum Örgütleri, ‘Özerklik’: Kavramsal Bir Açılım

Yıl 2007, Cilt: 6 Sayı: 1, 53 - 58, 01.06.2007

Öz

Türkiye’de sivil toplum kırılgan bir yapı arz etmektedir. Türk politik kültürüne özgü derin kültürel ayrışma/kutuplaşma (laik ve anti-laik gibi) sivil toplum sahasına da yansımaktadır. Sivil örgütler söz konusu ayrışmaya eklemlendikleri oranda özerkliklerini kaybetmektedir. Sivil örgütler, zamanın farklı noktalarında devlet/resmiyetle birlikte hareket edebilmektedir. Oysa bilinmektedir ki sivilliğin ön koşulu devlet ya da resmiyetten uzak olmaktır. Bu makalede sivil toplum örgütlerinin özerklik ilkesi/sorunu teorik tartışmalar ışığında analiz edilmektedir

Kaynakça

  • Belge, M. (1989). Sosyalizm Türkiye ve Gelecek. 2.Baskı, Birikim Yayınları, İstanbul.
  • Benhabib, S. (1999). Demokrasi ve Farklılık. WALD, Demokrasi Kitaplığı, İstanbul.
  • Diamond, L. (1994) Rethinking civil society: tward democratic consolidation. Journal of Democracy, 5:4-17.
  • Gellner, E. (1991). Civil society in historical context. International Social Science Journal, 43:3.
  • Giddens, A. (2000). Üçüncü Yol, Sosyal Demokrasinin Yeniden Dirilişi. Özay, M. (Çev.), Birey Yayıncılık, İstanbul.
  • Habermas, J. (2001). İletişimsel Eylem Kuramı. Tüzel, M. (Çev.), Kabalcı Yayınevi, İstanbul.
  • Keane, J. (1994). Demokrasi ve Sivil Toplum: Avrupa’da Sosyalizmin Açmazları. Toplumsal ve Siyasal İktidarın Denetlenmesi Sorunu ve Demokrasi Beklentileri Üzerine, Erdoğan, N. (Çev.), Ayrıntı Yayınları, İstanbul.
  • Sarıbay, A.Y. (1994). Postmodernizm, Sivil Toplum ve İslam. İletişim Yayınları, İstanbul.
  • Shils, E. (1991). The virtue of civil society. Government and Opposition, 26:1.
  • Taylor, C. (1990). Modes of civil society. Public Culture, 3/1:95-132.
  • Walzer, M. (1995). Toward A Global Civil Society. Walzer, N. (Ed.), Berghahn Books, Oxford.
Toplam 11 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Diğer ID JA32PV46UM
Bölüm Makale
Yazarlar

Özkan Yıldız Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Haziran 2007
Gönderilme Tarihi 1 Haziran 2007
Yayımlandığı Sayı Yıl 2007 Cilt: 6 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Yıldız, Ö. (2007). Non-Governmental Organization and Autonomy: A Conceptual Approach. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 6(1), 53-58.