Öz
Hanefî-Maturidî çevrelerin V/XI. yy’dan itibaren Eşarîlerle girmiş oldukları tekvîn sıfatı
tartışması, el-Akîdetü’t-Tahaviyye metninin gündeme gelişinin asıl bağlamını oluşturmaktadır.
Bu tartışmada Eşarîler, Hanefî çevrelerin savunduğu ezelî bir tekvin sıfatı görüşünün,
Ebû Hanîfe ve selefe dayanmadığını öne sürerek bu Hanefîleri bidatle suçlamaktaydılar.
Ebu’l-Muîn en-Nesefî bu suçlamaya Tabsıratu’l-Edille eserinde cevap vermiş ve
el-Akîdetü’t-Tahâviyye bağlamında, söz konusu görüşün Ebû Hanîfe’ye dayandığını ispatlamaya
çalışmıştır. Nesefî’nin eserindeki bu atıf, el-Akîde etrafında buna ilişkin bir tartışmanın
ve kapsamlı bir şerh literatürünün ortaya çıkmasına yol açmıştır.
Anahtar Kelimeler
Ebû Cafer et-Tahâvî el-Akîdetü’t-Tahâviyye Maturidilik Ebu’l-Muîn en-Nesefi Şerh
Kaynakça
- Aliyyü’l-Kârî, Ebu’l-Hasan Ali b. Sultân, İmam Azam Fıkh-ı Ekber Aliyyü’l-Kari Şerhi, çev. Yunus Vehbi Yavuz, (İstanbul: Çağrı Yayınları, 1979).
- Beyâzîzâde, Kemâlüddin Ahmed el-Hanefî, İşârâtu’l-Merâm min İbârâti’l-İmam, tah. Yusuf Abdürrezzak eş-Şafiî, (Karachi: Zam Zam Publishers, 1425/2004).
- Eyub Ali, K. M., “Tahâviyye”, İslam Düşüncesi Tarihi, ed. M. M. Şerif, İstanbul: İnsan Yay, 1990), I, 279-293.
- Hatîb el-Bağdâdî, Ebû Bekr Ahmed b. Ali, Târîhu Medîneti’s-Selâm (Târîhu Bağdâd), tah. Beşşâr Avvâd Ma‘rûf, (Beyrut: Dâru’l-Ğarbi’l-İslamî, 1422/2002).
Ayrıntılar
| Konular | Din Araştırmaları |
|---|---|
| Bölüm | Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 23 Aralık 2016 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2016 Cilt: 3 Sayı: 2 |
