GÖRSEL-İŞİTSEL TEKNİKLER VE MEDYA YAPIMCILIĞI BÖLÜMÜ ÖĞRENCİLERİNİN MESLEKİ ETİK KURALLARINA BAKIŞI

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 2, 12 - 26, 24.01.2019

Emel Birol

Öz

Geleceğin çalışma sektöründe yer
alacak üniversite öğrencilerinin, bilimsel bilgi ve becerilerinin dışında,
sosyal sorumluluk bilincine ve mesleklerine yönelik tutum ve davranışlarında
tarafsız yönde karar verebilme yetisine sahip etik davranışları edinmesi
gerekir. Bu nedenle, üniversiteler, öğrencilere mesleki bilgi ve becerinin
yanında, mesleklerinin, toplum üzerindeki etkilerini sorgulatabilmeli ayrıca
doğruluk, dürüstlük, güven gibi etik değerleri de kazandırabilmelidir.

Görsel–işitsel teknikler ve medya
yapımcılığı alanları, iletişim dünyasının düşünsel üretim ve yayın
organlarıdır. İletişim sektörünü oluşturan bu organlarda çalışan bireylerin mesleki
etik anlayışı, kitlenin (okuyucu ya da izleyicinin) doğru ve tarafsız
bilgilendirilmesi açısından, içsel ve manevi bir özdenetim niteliğinde
olmalıdır.

Bu çalışmada iletişim sektöründe yer alacak meslek
yüksekokulu öğrencilerine, mesleki etik kuralları ile ilgili bir takım sorular
sorulmuş ve verdikleri yanıtlar incelenmiştir. Amaç, görsel-işitsel teknikler
ve medya yapımcılığı alanlarında eğitim alan öğrencilerin yaşları,
cinsiyetleri, etik eğitimi alıp almamaları ve etik algıları arasında ilişki
kurmak ve etik bilinçlerine yönelik değerlendirmeler yapmak ve öneriler
sunmaktır. Bu durumun tespiti amacıyla betimsel ve bağıntısal tarama yöntemi
ile 20 sorudan oluşan anket, Görsel–İşitsel Teknikler ve Medya Yapımcılığı
alanlarında eğitim alan, fotoğrafçılık ve kameramanlık bölümü, radyo ve
televizyon bölümü ile basım ve yayın teknolojileri bölümü öğrencilerine
uygulanmıştır. Ankette öğrencilerin demografik özelliklerine ve meslek etik
kurallarına ilişkin sorular yer almıştır. Verilerin analizinde yüzde ve frekans
ile çapraz tablo bulguları sonucunda, Görsel–İşitsel Teknikler ve Medya
Yapımcılığı alanlarında eğitim alan öğrencilerin mesleki etik kurallarına
bakışı betimlenmeye çalışılmış, elde edilen bilgiler doğrultusunda öneriler
ortaya konmuştur.

Anahtar Kelimeler

Mesleki Etik, Görsel–İşitsel Teknikler ve Medya Yapımcılığı

Kaynakça

• Aksaraylı, M.F., Cevher, E. (2014). “Mesleki Yükseköğretimde Mesleki Etik Eğitimine Yönelik Bir Araştırma”, Bingöl Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(8),115-126.
• Arda, B., Şahinoğlu P.S. (1995). “Tıbbi Etik: Tanımı, İçeriği, Yöntemi ve Başlıca Konuları”, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi Mecmuası, 48(3), 323-336.
• Arslan, Mahmut (2001). İş ve Meslek Ahlakı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Avşar Z. (2002). “Medyada Klasik Etik Kodlar Bir İllüzyon mu?”, Selçuk İletişim Dergisi, 2(3), 12.
• Aymankuy, Y. ve Sakarya, Ş. (2003). Finansal Piyasalar ve Meslek Etiği, 1 st International Business and Professional Ethics Congress of Turkey, Hacettepe University Research Centre for Business & Professional Ethics, September, 17–19, Ankara.
• Brinkmann, J. (2002). Business And Marketing Ethics: Concepts, Approaches And Typologies. Journal of Business Ethics, 41(2), 159-177.
• Çaplı, B. (2002). Medya ve Etik, Ankara: İmge Yayınları.
• Daştan, A. (2009). “Etik Eğitiminin Muhasebe Eğitimindeki Yeri ve Önemi: Türkiye Değerlendirmesi”, Marmara Üniversitesi İİBF Dergisi, 26 (1), 281-311.
• Erdoğan İ (2006). “Medya ve Etik: Eleştirel Bir Giriş”, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi, 23, 1- 26.
• Goode, W. (1996). Topluluk İçinde Topluluk; Meslekler, Meslekler ve Sosyoloji, (Derleyen ve Çeviren: Zafer CİRHİNLİOĞLU), Ankara: Gündoğan Yayınları.
• Gülsünler, M. E. (2010). “İletı̇şı̇m Etı̇ğı̇ ve Selçuk Ünı̇versı̇tesı̇ İletı̇şı̇m Fakültesı̇ Öğrencı̇lerı̇nı̇n Meslekı̇ Etı̇k Kurallarına Bakışı”, Selçuk Üniversitesi iletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 6(2), 158-173.
• Kalaycı, Ş. (2006). SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Ankara: Asil Yayın Dağıtım.
• Karababa, İ. ( 2011). “İletişim ve Etik”, TMMOB Elektrik Mühendisleri Odası İzmir: 6. İletişim Günleri.
• Koçberber, S. (2008). “Dünyada ve Türkiye’de Denetim Etiği” Sayıştay Dergisi, 68, 65-89
• Kuçuradi İ. (2000). Felsefi Etik ve Meslek Etikleri, Etik ve Meslek Etikleri, (Çeviren: Harun Tepe) Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu, 17-32.
• Mocan, M. R. (2002). “Etik ve Meslek Etikleri” Yüksek Denetim Dergisi, 1, 5-9.
• Odabaşı, Y. Oyman, M. (2007). Pazarlama İletişimi Yönetimi, İstanbul: MediaCat Kitapları.
• Sakarya, Ş. (2010), “Türkiye’de Muhasebe Meslek Etiğine Yönelik Düzenlemeler ve Meslek Mensupları Tarafından Algılanması Üzerine Bir Alan Araştırması” KMÜ
• Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi 12(18), 57-72,
• Selimoğlu, S. K.(2006), “Türk Muhasebe Uygulamalarında Etik”, Mali Çözüm Özel Sayı, 437-456.
• Tepe, H. (2000). Etik ve Meslek Etikleri, Ankara: Türkiye Felsefe Kurumu Yayını.
• Uzun, R. (2009). İletişim Etiği: Sorunlar ve Sorumluluklar, Ankara: Dipnot Yayınları.
• Vural, Z., Çoşkun, G. (2011). “Kurumsal Sosyal Sorumluluk ve Etı̇k”, Gümüşhane Üniversitesi, İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 1, 61-82
• Vural A. M. (2009). “Edebi Bozulmuş Adabı Dağılmış Bir Toplumsal Kurum Olarak Medya”, Medya ve Etik Sempozyumu, 7-9 Ekim 2009, Elazığ.