Ergenlerde Sosyal ve Duygusal Öğrenme Ölçeğinin Geliştirilmesi

Yıl 2018, Cilt: 48 Sayı: 48, - , 01.07.2018

Tarik Totan

https://doi.org/10.15285/maruaebd.393209

Cited By: 6

Öz

Bu araştırmada öz-farkındalık, sosyal farkındalık,
öz-yönetim, ilişki kurma becerileri ve sorumlu karar verme becerileri temellinde
birey merkezli sosyal ve duygusal öğrenme içeriğine dayanan bir ölçme aracı
geliştirilmesi amaçlanmıştır. Araştırmaya toplamda 905 öğrenci katılmıştır. Ölçeğin
geçerlik ve güvenirlik çalışmaları klasik test teorisi doğrultusunda
incelenmiştir. Ortak yöntem eğilimi sonuçları ölçeğin çok boyutlu olduğunu
ortaya çıkarmıştır. Betimleyici faktör analizi sonuçları kuramsal temelle
örtüşmektedir. Ölçeğin kuramsal alt yapısında var olan beş boyut için yapılan
doğrulayıcı faktör analizi sonuçlarında ölçme modeli ve araştırma verisi
arasında uyuma ulaşılmıştır. Ayrıca ölçeğin beş maddelik kısa formu da yeterli
uyuma sahiptir. Araştırma bulguları birey merkezinde sosyal ve duygusal
öğrenmeyi değerlendiren ölçeğinin psikometrik açıdan yeterli olduğu
belirlenmiştir. Ölçme aracı sosyal ve duygusal öğrenmeyi toplamda ve beş temel
bileşende değerlendirebilmektedir. 

Anahtar Kelimeler

Sosyal ve duygusal öğrenme, ölçek, geçerlik

Kaynakça

• Akbulut, Y. (2010). Sosyal Bilimlerde SPSS Uygulamaları. İstanbul: İdeal Kültür Yayıncılık.
• Akbulut Kılıçoğlu, N. (2016). Tek ebeveynli ergenlerin sosyal-duygusal öğrenme becerilerini geliştirmeye yönelik dışavurumcu temelli grup çalışmasının etkililiğinin sınanması. Yayınlanmamış doktora tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
• Bellici, N. (2012). Gerçeklik terapisiyle yapılandırılmış eğitim programının ortaokul öğrencilerinin okula bağlanma, okullarına devamlarının sağlanması, sosyal duygusal öğrenme beceri düzeylerine etkisi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Samsun.
• Brown, T. A. (2006). Confirmatory factor analysis for applied research. New York, NY: The Guilford Press.
• Browne, M. W. & Cudeck, R. (1993). Alternative ways of assessing model fit. İçinde K. A. Bollen & J. S. Long (Eds.) Testing structural equation models. (syf. 136-162). Newbury Park, CA: SAGE Publications, INC.
• Chang, S. J., Van Witteloostuijn, A., & Eden, L. (2010). From the editors: Common method variance in international business research. Journal of International Business Studies, 41(2), 178-184.
• Chen, K. (2006). Social skills intervention for students with emotional/behavioral disorders: A literature review from the American perspective. Educational Research & Reviews, 1(4), 143-149.
• Coryn, C. L. S., Spybrook, J. K., Evergreen, S. D. H., & Blinkiewicz, M. V. (2009). Development and evaluation of the Social-emotional Learning Scale. Journal of Psychoeducational Assessment, 27(3), 283-295. Collaborative for Academic, Social, and Emotional Learning [CASEL]. (2003). Safe and sound: An educational leader's guide to evidence-based social and emotional learning (SEL) programs. Chicago, IL: Collaborative for Academic, Social, and Emotional Learning.
• Collie, R. J., Shapka, J. D., & Perry, N. E. (2012). School climate and social–emotional learning: Predicting teacher stress, job satisfaction, and teaching efficacy. Journal of Educational Psychology, 104(4), 1189-1204.
• DeVellis, R. (2014). Ölçek geliştirme. Kuram ve uygulamalar. (Çev. Ed. T. Totan). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Durlak, J. A., Weissberg, R. P., Dymnicki, A. B., Taylor, R. D., & Schellinger, K. B. (2011). The impact of enhancing students’ social and emotional learning: A meta‐analysis of school‐based universal interventions. Child Development, 82(1), 405-432.
• Durualp, E. (2014). Ergenlerin sosyal duygusal öğrenme becerilerinin cinsiyet ve sınıfa göre incelenmesi. International Journal of Social Science, 26, 13-25.
• Elbertson, N. A., Brackett, M. A., & Weissberg, R. P. (2010).School-based social and emotional learning (SEL) Programming: Current perspectives. İçinde A. Hargreaves, M. Fullan, D. Hopkins ve A. Lieberman (Eds.). The second international handbook of educational change. (syf. 1017-1032). New York: Springer. Elias, M. J, Weissberg, R. P., & Patrikakou, E. N. (2003). The ABCs of coping with adolescence. LSS Partnerships. A Guide for Parents, 111.
• Elias, M. J. ve diğerleri (1997). Promoting social and emotional learning. Guidelines for educators. Alexandria, VA: Association for supervision and curriculum development.
• Erkorkmaz, Ü., Etikan, İ., Demir, O., Özdamar, K. ve Sanisoğlu, S. Y. (2013). Doğrulayıcı faktör analizi ve uyum indeksleri. Türkiye Klinikleri Journal of Medical Sciences 33(1), 210-223.
• Fleiss, J. L. (1971). Measuring nominal scale agreement among many raters. Psychological Bulletin, 76(5), 378–382.
• Fredericks, L. (2003). Making the case for Social and Emotional Learning and Service-Learning. Denver, CO: Education Commission of the States’ Publications.
• Gadermann, A. M., Guhn, M., & Zumbo, B. D. (2012). Estimating ordinal reliability for Likert-type and ordinal item response data: A conceptual, empirical, and practical guide. Practical Assessment, Research & Evaluation, 17(3), 1-13.
• Goleman, D. (1995). Emotional intelligence: Why it can matter more than IQ. New York, NY: Bantam Books.
• Harrington, C. (2009). Confirmatory factor analysis. New York, NY: Oxford University Press.
• Hromek, R., & Roffey, S. (2009). Promoting Social and Emotional Learning with Games: “It’s Fun and We Learn Things”. Simulation & Gaming, 40(5), 626-644.
• Hu, L. T. & Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural Equation Modeling: A Multidisciplinary Journal, 6(1), 1-55.
• Hurley, A. E., Scandura, T. A., Schriesheim, C. A., Brannick, M. T., Seers, A., Vandenberg, R. J., & Williams, L. J. (1997). Exploratory and confirmatory factor analysis: Guidelines, issues, and alternatives. Journal of Organizational Behavior, 18(6), 667-683.
• IBM SPSS 22 (2013). IBM Corp. Released 2013. IBM SPSS Statistics for Windows, Version 22.0. Armonk, NY: IBM Corp.
• Jöreskog, K.G. & Sörbom, D. (2006). LISREL 8.8 for Windows [Computer software]. Skokie, IL: Scientific Software International, Inc.
• Kabakçı, Ö. M. ve Korkut Owen, F. (2010). Sosyal Duygusal Öğrenme Becerileri Ölçeği geliştirme çalışması. Eğitim ve Bilim, 35(157), 152-166.
• Kabasakal, Z. ve Totan, T. (2013). The effect of social and emotional learning needs on decreasing the mental symtoms in elementary school students. Çukurova University Faculty of Education Journal, 42(1), 56-64.
• Kim, M. J., Doh, H. S., Hong, J. S., & Choi, M. K. (2011). Social skills training and parent education programs for aggressive preschoolers and their parents in South Korea. Children and youth services review, 33(6), 838-845.
• Körler, Y. (2011). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin çeşitli değişkenler açısından yalnızlık düzeyleri ve yalnızlık ile sosyal duygusal öğrenme becerileri arasındaki ilişkiler. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
• Kutluay Çelik, B. (2014). The relationship between social-emotional learning skills and attitudes toward elementary school among middle school students. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Merrell, K. W. & Gueldner, B. A. (2010). Social and emotional learning in the classroom: Promoting mental health and academic success. New York: The Guilford Press.Merter, K. (2013). Ortaokul öğrencilerinin sosyal duygusal öğrenme becerileri ve benlik saygısı arasındaki ilişkilerin incelenmesi (Maltepe ilçesi örneği). Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Yeditepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Norris, J. A. (2003). Looking at classroom management through a Social and Emotional Learning lens. Theory Into Practice, 42(4), 313-318. Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory (2nd ed.). New York, NY: McGraw-Hill.
• Öztürk, İ. (2017). 11-14 yaş grubu ergenlerin algılanan ana-baba tutumları ile sosyal-duygusal öğrenme becerileri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tez. Nişantaşı Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• R Development Core Team (2008). R: A language and environment for statistical computing. R Foundation for Statistical Computing, Vienna, Austria. ISBN 3-900051-07-0, URL http://www.R-project.org.
• Romanz, T. E., Kantor, J. H., & Elias, M. J. (2004). Implementation and evaluation of urban school-wide social-emotional learning programs. Evolution and Program Learning, 27(1), 89-103.
• Pallant, J. (2007). SPSS survival manual. A step by step guide to data analysis using SPSS for Windows (3rd ed.). New York, NY: Open University Press.
• Schaps, E. (2010). How a changing society changes SEL. İçinde R. Slavin (Ed.). Better: Evidence-based education. Social-emotional learning, 2(2), 20-21, York: Institute for Effective Education, University of York.
• Schonert-Reichl, K. & Hymel, S. (2007). Educating the heart as well as the mind social and emotional learning for school and life success. Education Canada, 47(2), 20-25.
• Suliman, W. A. (2010). The relationship between learning styles, emotional social intelligence, and academic success of undergraduate nursing students. Journal of Nursing Research, 18(2), 136-143.
• Totan, T. (2011). Problem çözme becerileri eğitim programının ilköğretim 6. sınıf öğrencilerinin sosyal ve duygusal öğrenme becerileri üzerine etkisi. Yayınlanmamış doktora tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.
• Totan, T. (2014). Okul psikolojik danışma ve rehberlik hizmetleri kapsamında sosyal ve duygusal öğrenmenin değerlendirilmesi. Adnan Menderes Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(1), 57-70.
• Totan, T. ve Kabakçı, Ö. F. (2010). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinde sosyal duygusal öğrenme becerilerinin zorbalığı yordama gücü, Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 23(2),575-600.
• Totan, T. ve Kabasakal, Z. (2012). Problem çözme becerileri eğitiminin ilköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin sosyal ve duygusal ihtiyaçları ile becerileri üzerine etkisi. İlköğretim Online Dergisi, 11(4), 813-828.
• Totan, T. ve Kabasakal, Z. (2013). Sosyal-duygusal Öğrenme Ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirliğinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 45(1), 203-224.
• Türnüklü, A. (2004). Okullarda Sosyal ve Duygusal Öğrenme. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 37(10), 136-152.
• Uşaklı, H. (2017). Sosyal duygusal öğrenme nedir? Neden Önemlidir? (İnsan ilişkilerinde beş duygu alanı). Sinop Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(1), 1-16.
• Yong, A. G. & Pearce, S. (2013). A beginner’s guide to factor analysis: Focusing on exploratory factor analysis. Tutorials in Quantitative Methods for Psychology, 9(2), 79-94.
• Zins, J. E., Bloodworth, M. R., Weissberg, R. P., & Walberg, H. J. (2004). The scientific base linking social and emotional learning to school success. İçinde J. E. Zins, R. P. Weissberg, M. C. Wang & H. J. Walberg (Eds). Building academic success on social and emotional learning. What does the research say? (syf. 3-22). New York, NY: Teachers College Press.
• Zins, J. E. & Elias, M. J. (2006). Social and emotional learning. İçinde G. G. Bear ve K. M. Minke (Ed.). Children’s Needs III. National Association of School Psychologist, 1-13.
• Zins, J. E., Elias, M. J., & Greenberg, M. T. (2003). Facilitating success in school and in life through and emotional learning. Perspectives in Education, 21(4), 59-60. Zins, J. E., Payton, J. W., Weissberg, R. P., & Utne O’Brien, M. (2007). Social and emotional learning for successful school performance. İçinde G. Matthews, M.
• Zeidner ve R. D. Roberts (Eds.). Emotional intelligence: Knows and unknowns (syf. 376–395). New York: Oxford University Press.
• Zins, J. E., Weissberg, R. P., Wang, M. C., & Walberg, H. J. (2004). Building academic success on social and emotional learning: What does the research say? New York, NY: Teachers College Press.