OKULLARDA SALDIRGANLIK VE YIKICI DAVRANIŞLARI ÖNLEME ÖNERİSİ: YÜZLEŞTİRME EĞİTİMİ

Yıl 2018, Cilt: 47 Sayı: 218, 77 - 90, 15.05.2018

Sayime Erben Keçici

Öz

Bu çalışmanın temel amacı, saldırgan ve yıkıcı davranışları önleme konusunda Yüzleştirme Eğitimi adında etkili bir model önerisi sunmaktır.

Yüzleştirme Eğitiminin amacı, saldırganlıkla ilgili büyük ve tehlikeli olaylar yaşanmadan, en basit saldırgan eğilimli davranışlara abartılı tepki vererek,

bireyi doğrudan saldırgan ve yıkıcı davranışı ile yüzleştirmektir. Yüzleştirme eğitimi geleneksel otoriter eğitim stilinden ve saldırgan ve yıkıcı davranışların nedenlerini toplumsal yapıda arayarak bireyin sorumluluk alma duygusunun gelişimini engelleyen anlayıştan ayrılmakta, kesin ve kati bir eğitim stiline dayanmakta, yani bariz ve açık bir çizgiyi takip etmektedir. Çalışmada, okulda saldırgan ve yıkıcı davranışlar vurgulanarak, sosyal,

psikolojik ve işbirliksel bir gereksinim olan Yüzleştirme Eğitimi tanıtılmaya çalışılmıştır. Bu bağlamda, okullarda okul yüzleştirme kurulunun oluşturulması, kurulun çalışmalarının düzenlenmesi, amaçları, kurulun faaliyetleri ve kurulun yüzleştirme eğitimi açısından önemi ile uygulama basamakları açıklanmış ve bazı önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Saldırganlık, yüzleşme, empati, problem çözme

Kaynakça

• Buer, F. (1999). Lehrbuch der Supervision. Bonn: Votum Verlag.
• Büchner, R. & Ziegler, M. (2004). „Was tun mit den schwierig(st)en?“ Ein Interventions- und Trainingsprogramm für (mehrfach-) auffällige, aggressive Schüler in der Berliner Schule.
• Unveröffentliches Manuskript. Im Internet abrufbar unter: www.soziales-training.de.
• Colla, H., Scholz, Ch. & Weidner, J. (2001). Konfrontative Pädagogik. Mönchengladbach: Forum Verlag.
• Gall, R. (2013). Ziele und Methoden des Coolness-Trainings (CT) für Schulen. Konfrontative
• Pädagogik in der Schule. Anti-Aggressivitätstraining und Coolnesstraining, S. 105-118.
• Gall, R., & Brand, M. (2007). Ansätze einer konfrontativen Pädagogik in der Schule und Jugendhilfe. Gollwitzer, Mario/Pfetsch, Jan/Schneider, Vera/Schulz, André/Stefke,
• Tabea/Ulrich, Christiane, Gewaltprävention bei Kindern und Jugendlichen, Göttingen/ Bern/Wien, S. 213-227.
• Gordon, T. (1996). Etkili Öğretmenlik Eğitimi. Istanbul: Sistem Yayıncılık.
• Guggenbühl, A. (1999). Das Mythodrama. Eine empirische Untersuchung zu einem gruppentherapeutischen Verfahren bei Kindern aus Scheidungsfamilien. Zürich: Ed. IKM.
• Harris, L. & Associates (1993). Metropolitan life survey of the American teacher: Violence in America’s public schools. New York: Louis Harris and Associates.
• Jetter- Schröder, M., Matzke, R. & Negrelli, B. (2005). Interventionsprogramm für verhaltensauffällige Schüler (InvaS). Ein Kooperationsprojekt von Stadtjugendamt, Staatlichem Schulamt und Polizeipräsidium Mannheim. In: Friedrich-Ebert-Stiftung (Hrsg.): Konfrontative Pädagogik. Neue Handlungsstrategien im Umgang mit Kindern und Jugendlichen als Täter und Opfer in einer Erziehenden Schule. Berlin. S. 16- 27 . Okullarda Saldırganlık ve Yıkıcı Davranışları Önleme Önerisi: Yüzleştirme Eğitimi.. Millî Eğitim Sayı 218 Bahar/2018 89
• Johnson, D. W. & Johnson, R. (2001). Teaching students to be peacemakers: results of twelve years of research. Paper Presented at Annual Meeting of the American Education Research Association, Seattle, WA, April 10- 14.
• Johnson, D. W. & Johnson, R. (2004). Implementing the “teaching students to be peacemakers program”. Theory into Practice, 43, 68- 79.
• Kandakai, T. L. & King, K. A. (2002). Preservice teachers perceived confidence in teaching school violence prevention. American Journal of Health Behaviour, 26 (5), 342- 352.
• Karstedt, S. (2001). Prävention und Jugendkriminalität. In: Fachzeitschrift der Aktion Jugendschutz, 1 (37), Stuttgart.
• Kaya, Y. K. (1991). Eğitim Yönetimi. Ankara: Set Ofset Matbaacılık.
• Lantieri, L. & Patti, J. (1996). The road to peace in our schools. Educational Leadership 54, 28- 31.
• Miller, J. T., Gibson, C., Ventura, H. E. & Schreck, C. J. (2005). Reaffirming the significance of context: the Charlotte School Safety Program. Journal of Criminal Justice, 33, 477- 485.
• Öner- Koruklu, N. (1998). Arabuluculuk Eğitiminin Bir Grup İlköğretim Düzeyindeki Öğrencinin Çatışma Çözme Davranışına Etkisinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Öner, U. (1996). Farklı Okullarda Görev Yapan Öğretmenlerin Çocuk İstismarı Potansiyelinin İncelenmesi. Ankara: 72 Tasarım Dizgi Fotokopi Ofset Bilgisayar Yayıncılık.
• Özgür, G., Yörükoğlu, G., & Baysan-Arabacı, L. (2011). Lise öğrencilerinin şiddet algıları, şiddet eğilim düzeyleri ve etkileyen faktörler. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 2(2), S. 53-60.
• Rieker, P. (2010). „Akzeptierende “und „Konfrontative “Pädagogik: Differenzen– Gemeinsamkeiten–Entwicklungsbedarf.Konfrontative Pädagogik, 127-142.
• Smith, M. & Sidwell, J. (1990). Training And Implementation Guide for Student Mediation In Secondary Schools. New Mexico: Center for Dispute Resolution.
• Schanzenbächer, S. (2003). Anti- Aggressivitäts- und Coolness Training auf dem Prüfstand. Dissertation an der Katholischen Universität Eichstätt.
• Schäfer, S. A. (2011). Konfrontative Pädagogik und Anti-Aggressivitäts-Training: Licht in das Dunkel einer (schwarzen?) Pädagogik. Erziehung krimineller Jugendlicher in kriminalpädagogischen Institutionen, S. 95-111.
• Toprak, A. (2005). Jungen und Gewalt. Die Anwendung der Konfrontativen Pädagogik in der Beratungssituation mit türkischen Jugendlichen. Herboltzheim: Centaurus Verlag.
• Uysal, A. & Temel, A. B. (2006). Şiddet Karşıtı programlı eğitimin öğrencilerin çatışma çözüm, şiddete eğilim ve şiddet davranışlarına yansıması. Birinci Şiddet ve Okul Sempozyumu Bildiri Özetleri, 1 Haziran 2006´da www.Iogm.meb.goc.tr/siddetveokul/ AbstractsBooklet.pdf adresinden indirildi. Sayime Erben Keçici 90 Millî Eğitim Sayı 218 Bahar/2018
• Walkenhorst, P. (2010). Anmerkungen zu einer „konfrontativen Pädagogik “. In: Konfrontative Pädagogik. VS Verlag für Sozialwissenschaften, S. 87-126.
• Weidner, J. (2001). AAT- Anti- Aggresivitäts- Training für Gewalttäter.Mönchengladbach: Forum Verlag.
• Weidner, J. (2003). Anti- Aggresivitäts- und Coolness Training. Konfrontative Pädagogik mit Jugendlichen Gewalttätern. In: proJugend, Nr. 2, München.
• Weidner, J. (2006). Konfrontative Pädagogik (KP). Ein Plädoyer für eine gerade Linie mit Herzauch im schulischen Alltag. R. Kilb/J. Weidner/R. Gall (Hg.): Konfrontative Pädagogik in der Schule. Anti-Aggressivitäts-und Coolnesstraining. Weinheim und München. S, 29-44.
• Weidner, J. & Gall, R. (2003). Anti- Aggresivitäts- und Coolness Training- Zum theoretischen Rahmen konfrontativ orientierter Methodiken. In: Weidner/ Kilb/ Jehn (Hrsg): Gewalt im Griff. Weinheim: Beltz.
• Weidner, J., Kilb, R. & Jehn, O. (2003). Gewalt im Griff. Weiterentwicklung des Anti- Aggressivitätsund Coolness- Trainings. Weinheim: Beltz.
• Weidner, J., & Kilb, R. (Eds.). (2010). Konfrontative Pädagogik: Konfliktbearbeitung in Sozialer Arbeit und Erziehung. Springer-Verlag.