Bu çalışmada, geleneksel dini kurum ve aktörlerinin tarihsel süreç
içerisinde var olma stratejileri ile beraber aktörlerin mevcut durumda daha çok
hangi yöntemler ile geleneksel otorite ve itibarlarının devamını sağladığı
üzerinde durulmuştur. Doğu ve Güneydoğu Anadolu bölgelerinde sıklıkla ‘seyda’
olarak karşımıza çıkan dini aktörler, Max Weber’in çalışmalarına referansla
fonksiyon karizması kapsamında anlaşılmaya çalışılmıştır. Fonksiyon karizmasına
sahip seyda kendi özel ve sınırlı alanında belli bir hâkimiyet ile var olan
itibar ve otoritesinin devamını sağlama yönünde bir takım girişimlerde
bulunurken yeni yerlere ve müntesiplere ulaşma gayreti içinde olduğu da
görülmektedir. Bu bağlamda geleneksel dini argümanların yoğun hissedildiği
özellikle kırsal kesimlerde seydalar karizmalarının sunum alanı olarak taziye,
düğün, cenaze ama özellikle toplumsal sorunlarda aracı veya çözücü olarak ön
plana çıkarak meşruiyetlerini sağlarlar. Çünkü seyda bu şekilde sürdürmek
istediği karizmasının bir gereği olarak alanda olmak ve kendisini ispat etmek
zorundadır. Aksi durumda karizmanın istikrarsız doğasından kaynaklı olarak
varlık imkânı bulamaz. Bu yönüyle bu çalışmada toplamda 30 seyda ile yarı
yapılandırılmış görüşme formu uygulanarak nitel-yorumsamacı-etnografik bir
çalışma gerçekleştirilmiş ve seydaların dinsel itibarlarının inşası için
uyguladığı formülasyonlar incelenmiştir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Mayıs 2019 |
Gönderilme Tarihi | 17 Eylül 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 10 Sayı: 1 |
ISSN: 1309-6087, e-ISSN: 2459-0711
Mukaddime is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License (CC BY NC).