EĞİTİM FAKÜLTESİ ÖĞRETİM ELEMANLARININ YAŞAM BOYU ÖĞRENMEYE İLİŞKİN GÖRÜŞLERİ

Yıl 2016, Cilt: 11 Sayı: 3, 114 - 125, 15.07.2016

Vural Hoşgörür

Öz

Günümüzde eğitim politikalarının yönlendiricisi olarak karşımıza çıkan yaşam boyu öğrenme, Avrupa Birliği tarafından genel olarak üç boyutta değerlendirilmektedir. Bunlar; ekonomik gelişme, kişisel gelişme ve kendini gerçekleştirme, demokratik anlayış ve eylem için yaşam boyu öğrenmedir. Bu çalışmada, Eğitim Fakültesi öğretim elemanlarının Avrupa Birliği tarafından belirlenmiş olan bu boyutlar bakımından yaşam boyu öğrenme ile ilgili görüşlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Benzeşik (homojen) örnekleme yöntemine göre oluşturulan çalışma grubu, 2015 yılında Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Eğitim Fakültesinde görev yapmakta olan on öğretim üyesinden oluşmuştur.  Olgu bilim desenine göre desenlenen çalışmada veriler görüşme yöntemi kullanılarak elde edilmiştir. Veri toplamak için araştırmada yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmıştır. Araştırma problemlerine yönelik sorula­rın oluşturulması için Avrupa Birliği tarafından belirlenmiş yaşam boyu öğrenme boyutları dikkate alınmıştır. Elde edilen veriler içerik analizi yöntemi ile irdelenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Öğrenme, Yaşam Boyu Öğrenme

Kaynakça

• • Akay, H. ve Boz, N., (2011). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Matematiğe Yönelik Tutumları, Matematiğe Karşı Öz-Yeterlik Algıları ve Öğretmen Öz-Yeterlik İnançları Arasındaki İlişkilerin İncelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 9(2), 281-312.
• • Akkoyunlu, B., (2008). Bilgi okuryazarlığı ve yaşam boyu öğrenme. International Educational Technology Conference (IECT), Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
• • Aksoy, M., (2008). Hayat Boyu Öğrenme Ve Kariyer Rehberliği İlkelerinin İstihdam Edilebilirliğe Etkileri: Otel İşletmeleri Üzerine Bir Uygulama. Doktora tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• • Aylar, F. ve Aksin, A., (2011). Sosyal Bilgiler Öğretmen Adaylarının Öz-Yeterlilik İnanç Düzeyleri ve Problem Çözme Becerileri Üzerine Bir Araştırma (Amasya Örneği). Ahi Evran Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(3), 299-313.
• • Ayra, M. ve Kösterelioğlu, İ., (2015). NWSA-Education Sciences, 1C0630, 10(1), 17-28.
• • Bagnall R.G., (2006). Lifelong learning and the limits of tolerance. International Journal of Lifelong Education, 25(3), 257-269.
• • Bal, H.F., (2010). Öğretmenlerin Fen Öğretimi Öz Yeterlik İnançları ile Bilgisayar Kaygıları Arasındaki İlişki. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi, SBE, Mersin.
• • Breivik, P.S., (2000). Information literacy for the sceptical library director. IATUL Conference Queensland University of Technology. Brisbane, Queensland, Australia, pp: 1-10.
• http://educate.lib.chalmers.se/iatul/proceedcontents/qutpap/breivik_full.html.(Erişim tarihi: 20.12.2015).
• • Coşkun, Y.D., (2009). Üniversite öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme eğilimlerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Doktora Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• • Commission of the European Communities, (2006). Adult Learning: It Is Never Too Late to Learn. Brussels. http://europa.eu/legislation_summaries/education_training_youth/lifelong_learning/ c11097_en.htm.
• • Dinevski, D. and Dinevski, I.V., (2004). The concepts of university lifelong learning provision in Europe. Transition Studies Review, 11(3), 227-235.
• • EC., (2012). Lifelong Learning Statistics. http://epp.Eurostat.ec.europa.eu/statistics_explained/index.php/ Lifelong_learning_statistics.
• • Ersoy, A. ve Yılmaz, B., (2009). Yaşam boyu öğrenme ve Türkiye’de halk kütüphaneleri. Türk Kütüphaneciliği, 23(4), 803-834.
• • Güleç, İ., Çelik, S. ve Demirhan, B., (2012). Yaşam boyu öğrenme nedir? Kavram ve kapsamı üzerine bir değerlendirme. Sakarya University Journal of Education, 2(3),34-48.
• • Günüç, S., Odabaşı, H.F. ve Kuzu, A., (2012).Yaşam Boyu Öğrenmeyi Etkileyen Faktörler. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(2), 309 -325.
• • Karakuş, C., (2013). Meslek yüksekokulu öğrencilerinin yaşam boyu öğrenme yeterlikleri. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi/Journal of Research in Education and Teaching, 2(3), 26-35, ISSN:2146-9199.
• • Kasap, D., (2012). Sınıf Öğretmenlerinin Öz Yeterlik İnançları ile Mesleklerine Yönelik Bilgisayar ve İnternet Kullanımları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi, SBE, Denizli.
• • Kaya, H.E., (2010). Avrupa Birliği Yaşam Boyu Öğrenme ve Yetişkin Eğitimi Politikaları. Yayımlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi EBE, Ankara.
• • Koç, M., Taş, S., Özkan, H.H. ve Yılmaz, E., (2009). Türkiye’de Yetişkin ve Yaşam Boyu Eğitimine Yönelik Lisans Programı Önerisi. I. Uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongresi, Çanakkale.
• • Lambeir, B., (2005). Education as liberation: The politics and techniques of lifelong learning, Educational Philosophy and Theory, 37(3), 349-355.
• • MEB.,(2014) Türkiye Hayat Boyu Öğrenme Stratejisi Belgesi ve Eylem Planı. MEB Basım Evi. Ankara.
• • Merriam, S.B., (1988). Case study research in education: A qualitative approach. San Francisco, C.A: Jossey-Bass.
• • Özçiftçi, M. ve Çakır, R., (2015) Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Eğilimleri ve Eğitim Teknolojisi Standartları Öz yeterliklerinin İncelenmesi. Eğitim Teknolojisi Kuram ve Uygulama, 5(1), 1-19, ISSN:2147-1908.
• • Polat, C., (2005). Üniversitelerde Bilgi Okuryazarlığı Programlarının Geliştirilmesi: Hacettepe Üniversitesi Örneği. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Hacettepe Üniversitesi. SBE. Ankara.
• • Polat C.ve Odabaş H., (2008). Bilgi toplumunda yaşam boyu öğrenmenin anahtarı: Bilgi okuryazarlığı. International Educational Technology Conference (IECT), sunulmuş bildiri, Anadolu Üniversitesi. Eskişehir.
• • Preece, J., (2011). Research in adult education and lifelong learning. Lifelong Education, 30(1), 99–117.
• • SCANS (Secretary’s Commission on Achieving Necessary Skills)., (1991). What Work Requires of Schools: A SCANS Report for America 2000. U.S. Department of Labor, Washington DC. http://wdr.doleta.gov/SCANS/whatwork/whatwork.pdf
• • Şahin, Ç. ve Arcagök, S., (2014). Öğretmenlerin Yaşam Boyu Öğrenme Yeterlikleri Düzeyinin Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16,394-417.
• • Tortop, Ö., (2010). Avrupa Birliği Hayat Boyu Öğrenme Temel Yeterlik Alanları: Türkiye Durumu. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
• • Turan, S., (2005). Öğrenen toplumlara doğru Avrupa Birliği eğitim politikalarında yaşam boyu öğrenme. Ankara, Avrupa Çalışmaları Dergisi, 5(1), 87-98.
• • TÜSİAD., (1999). Türkiye’de Mesleki ve Teknik Eğitimin Yeniden Yapılandırılması. Türk Sanayicileri ve İşadamları Dernegi (Rapor No: TY 1184/1999). <http//www.tusiad.orglturkishlrapor/ mesleki/mesleki02-1.pdf> htto://www.bologna-bergen 2005.no:l.
• • Yıldırım, A. ve Şimşek, H., (2011). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (8. Basım).Seçkin Yayıncılık. Ankara.
• • Yin, R.K., (1994). Case study research design and method (2nd Edition). Thousand Oaks, CA:Sage Publications.
• • Wain, K., (2000). The learning society: postmodern politics. International Journal of Lifelong Education, 19(1), 36-53.