Determination of forageyield and conditions of rangelands at different altitudes of Karacadağ

Yıl 2017, Cilt: 32 Sayı: 1, 74 - 84, 13.02.2017

Ali Aydın Mehmet Başbağ

https://doi.org/10.7161/omuanajas.289439

Cited By: 4

Öz

This study was conducted to
determine the quality degree of rangeland and hay quality of ranges found at at
eight different altitudes of  Karacadag
which is located between Diyarbakir-Sanliurfa. The mean quality degrees of the
rangelands for first and second years were found to be 2.19 and 4.53
respectively and mean of these years’ quality degree was 3.36. In the first
year of the study, quality of rangelands located at 1013, 1099 and 1887 m
altitudes was determined to be “very poor” and others were determined to be
“poor”, in the second year,  rangelands
with altitudes 1013, 1099, 1169 and 1282m were in “moderate” condition, on the
other hand the rangelands with altitudes 1510, 1610 and 1887 were in “poor”
condition. According to results of the study, for all ranges, following mean
ratios were obtained; crude protein ( CP)19.19%, acid detergent fiber (ADF):
29.78%, neutral detergent fiber (NDF): 47.76%, digestible dry matter (DDM):
65.70%, dry matter intake (DMI): 2.67%, relative feed value (RFV): 137.7,
phosphorus (P) : 0.34% potassium (K): 2.42%, calcium ratio (Ca): 1.09% and
magnesium (Mg) : 0.31%.

Anahtar Kelimeler

Karacadag, Altitude, Rangeland, Hay quality

Karacadağ’ın farklı yükseltilerindeki meraların durumu ve ot kalitesinin belirlenmesi

Öz

Bu araştırma; Diyarbakır-Şanlıurfa illeri arasındaki Karacadağ’ın sekiz
farklı yükseltisinde yer alan meraların kalite derecesi ve ot kalitesini
belirlemek amacıyla yürütülmüştür. Araştırma sonucunda meraların ortalama
kalite derecesi 1. yıl 2.19, 2. yıl 4.53 ve iki yılın ortalaması ise 3.36
olarak bulunmuştur. Çalışmanın ilk yılı 1013 m, 1618 m ve 1887 m
yüksekliğindeki meralar “çok zayıf”, diğer meraların durumu ise “zayıf”; ikinci
yıl ise 1013 m, 1099 m, 1169 m ve 1282 m yüksekliğindeki meraların durumu
“orta”, 1462 m yüksekliğindeki meranın durumu “iyi”, 1510 m, 1618 m ve 1887 m
meraların durumu ise “zayıf” olduğu tespit edilmiştir. Çalışılan tüm mera
kesimlerinin ortalama kuru ottaki ham protein oranları (HPO) %19.19, asit
deterjan lif (ADF) oranı %29.78, nötr deterjan lif (NDF) oranı %47.76,
sindirilebilir kuru madde (SKM) oranı %65.70, kuru maddenin tüketimi (KMT)
oranı %2.67, nispi yem değeri (NYD) değeri 137.7, fosfor (P) oranı %0.34,
potasyum (K) oranı %2.42, kalsiyum (Ca) oranı %1.09 ve magnezyum (Mg) oranı
%0.31 olarak tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Karacadağ, Yükselti, Mera, Ot kalitesi

Kaynakça

• Anonim, 2014. Diyarbakır ili 1960-2013 yılları arası meteorolojik verileri. Diyarbakır Meteoroloji Bölge Müdürlüğü.
• Aydın, İ., Uzun, F., 2002. Çayır-Mera Amenajmanı ve Islahı. Ondokuz Mayıs Üniv. Ziraat Fak. Ders Kitabı, No:9, Samsun
• Babalık, A. A., 2008. Isparta yöresi meralarının vejetasyon yapısı ile toprak özellikleri ve topoğrafik faktörler arasındaki ilişkiler. Doktora Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bil. Enst., Isparta.
• Bakır, Ö., 1987. Çayır-Mera Amenajmanı. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yay: 992, Ders Kitabı: 292, Ankara.
• Bakoğlu, A., 2004. Bazı toprak ve bitki örtüsü özellikleri arasındaki ilişkiler, Fırat Üniversitesi, Doğu Anadolu Bölgesi Araştırmaları Dergisi, 3(1): 98-105.
• Bakoğlu, A., Koç, A., 2002. Otlatılan ve korunan iki farklı mera kesiminin bazı toprak ve bitki örtüsü özelliklerinin karşılaştırılması, I. Bitki örtüsü özelliklerinin karşılaştırılması, Fırat Üniversitesi, Fen ve Mühendislik Bilimleri Dergisi, 14(1):37-77.
• Budaklı Çarpıcı, E., 2011. Changes in Leaf Area Index, Light Interception, Quality and Dry Matter Yield of an Abandoned Rangeland as Affected By the Different Levels of Nitrojen and Phosphorus Fertilization. Turkish Journal of Field Crops, 16(2):117-120.
• Çaçan, E., Başbağ, M., 2016. Bingöl İli Merkez İlçesi Yelesen-Dikme Köylerinin Farklı Yöney ve Yükseltilerde Yer Alan Mera Kesimlerinde Botanik Kompozisyon ve Ot Veriminin Değişimi. Ege Üniv. Ziraat Fak. Derg., 53 (1):1-9
• Çınar, S. 2001. Adana ili Tufanbeyli ilçesi Hanyeri köyü merasında verim ve botanik kompozisyonun saptanması üzerine bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Fen Bil. Enst., Adana.
• De Vries, D.M., De Boer, T.A. Dirver, J.P.P., 1951. Evalation of Grassland by Botanical Research in the Netherlands. In Proc. United National Sci. Conf. on the Conservation and Utilization of Resources, 6: 522-524.
• Erkovan, H. İ., 2000. Çiğdemlik Köyü (Bayburt) Mera Vejetasyonları Mevcut Durumu. Yüksek Lisans Tezi (Yayımlanmamış), Atatürk Üniversitesi Fen Bil. Enst., Erzurum.
• Erkovan, H.İ., Gullap, M.K., Daşcı, M., Koç, A., 2009. Changes in Leaf Area Index, Forage Quality and Above-Ground Biomass in Grazed and Ungrazed Rangelands of Eastern Anatolia Region. Ankara Üniversitesi Ziraat Fakültesi, Tarım Bilimleri Dergisi, 15 (3):217-223.
• Erkun, V. 1971. Hakkari ve Van İllerinde Mera Araştırmaları. Tarım Bakanlığı Ziraat İşleri Genel Müdürlüğü Yayınları, G.13, Ankara.
• Erkun, V., 1972. Bala İlçesi Mer’aları Üzerinde Araştırmalar. Tarım Bakanlığı Hayvancılığı Geliştirme Gn. Müd. Yayınları Ankara
• Gökkuş, A., Avcı, M., Aydın, A., Mermer, A., Ulutaş, Z., 1993. Yükseklik Eğim ve Yöneyin Mera Vejetasyonlarına Etkileri. Tarım Orman Köyişleri Bakanlığı Doğu Anadolu Tarımsal Araştırma Enstitüsü, Yayın No: 13, A.Ü. Ziraat Fakültesi Ofset Tesisi, Erzurum.
• Gökkuş, A. Koç, A., Çomaklı, B., 2000. Çayır-Mera Uygulama Kılavuzu. (Geliştirilmiş 3. Baskı). A.Ü. Ziraat Fakültesi Yayınları, Yayın No:142, A.Ü. Ziraat Fakültesi Ofset Tesisi, Erzurum.
• Güllap, M.K., 2010. Kargapazarı Dağında (Erzurum) farklı otlatma sistemi uygulamalarının mera bitki örtüsüne etkisi. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bil. Enst., Erzurum.
• Koç, A., 1995. Topografya ile Toprak Nem ve Sıcaklığının Mera Bitki Örtülerinin Bazı Özelliklerine Etkileri. Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Fen Bil. Enst., Erzurum.
• Koç, A., Gökkuş, A., Bakoğlu, A., Özaslan A., 2000. Palandöken meralarının farklı kesimlerinden alınan ot örneklerinde bazı kimyasal özelliklerin otlatma mevsimindeki değişimi, International Animal Nutrition Congress, 471-478. 4-6 Eylül 2000, Isparta.
• Morrison, J.A. 2003. Hay and Pasture, Chapter 6. Hay Harvest Management, 71-72. p. Available from URL:http://extension.cropsciences.illinois.edu/handbook/pdfs/chapter06.pdf (Ulaşım: 31.12.2015)
• Nadir, M., 2010. Tokat ili Yeşilyurt Köyü doğal merasının botanik kompozisyon, kuru madde verimi ve kalitesinin belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gaziosmanpaşa Üniversitesi Fen Bil. Enst., Tokat.
• Palta, Ş., 2008. Bartın Uluyayla meralarında mera vejetasyonunun bazı kantitatif özelliklerinin saptanması ve mera ıslahına yönelik ekolojik yapının belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Karaelmas Üniversitesi Fen Bil. Enst., Zonguldak.
• Şahinoğlu, O., 2010. Bafra ilçesi Koşu köyü merasında uygulanan farklı ıslah yöntemlerinin meranın ot verimi, yem kalitesi ve botanik kompozisyonu üzerine etkileri. Doktora Tezi, OMÜ Fen Bil. Enst., Samsun.
• Şen, N., 2012. Kahramanmaraş ili Ahır dağı meralarının bazı hidrofiziksel ve kimyasal toprak özellikleri ile vejetasyon yapısı üzerine araştırmalar. Yüksek Lisans Tezi, Sütçü İmam Üniversitesi Fen Bil. Enst., Kahramanmaraş.
• Türk, M., Bayram, G., Budaklı, E., Çelik, N., 2003. Sekonder mera vejetasyonun farklı ölçüm metotlarının karşılaştırılması ve mera durumunun belirlenmesi. Uludağ Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 17(1):65-77.