REEL ET IMAGINAIRE EN TANT QU’ELEMENT DE L’OPPOSITION ET L’ASSOCIATION DANS LE PAYSAN DE PARIS D’ARAGON

Yıl 2014, Sayı: 19, 139 - 146, 01.09.2014

Şevket Kadıoğlu

Öz

Le Paysan de Paris de Louis Aragon publié en 1926, l’année où les blessures de la Première Guerre mondiale est encore très vive et où l’Europe toute entière se tourne vers une nouvelle direction dite modernité ou modernisme, se montre, avec Nadja d’André Breton, représentatif du Surréalisme. Le Paysan de Paris dans lequel Aragon est en quête d’une nouvelle esthétique appelée “la mythologie moderne” est, d’un point de vue, comme un témoignage réussi à travers les déambulation, qui promène le lecteur entre le réel et l’irréel, le concret et l’abstrait, la forme et l’esprit...etc.. En effet, les surréalistes qui regardent le monde, les choses non pas comme d’habitude mais d’une façon toute différente, par un prisme d’imagination et ils leur attribuent une dimension imaginaire au-delà de leur apparence réelle. Ainsi, en les saisissant profondément et en dévoilant leurs secrets qu’ils cèlent le poète et le philosophe dont la perception, le rapport au monde et à la vie sont tout différent de ceux du commun, frayer la voie pour le surréel. Pendant ce temps, se traduisent les associations et les oppositions entre la vision réelle et la vision imaginaire du poète et le passage du réel à l’irréel se réalise à travers la corrélation de celles-ci. Et la puissance qui fait surgir la surréalité naît de la relation dialectique entre elles. Tout en soulignant la perception toute différente du poète, dans cet “univers irisé”, cet article cherche à révéler l’aventure de la vision réelle qui entraine la vision imaginaire et à montrer l’association et l’opposition des objets auxquels l’auteur du Paysan de Paris attribue une nouvelle identité pendant ses déambulations à Paris, imprégnées des rêveries et réflexionspoétiques et philosophiques.

Anahtar Kelimeler

Réel, Irréel, Surréel, Surréalité, Imagination, Vision, Vue, Opposition, Association

ARAGON’UN PARİS KÖYLÜSÜ ADLI YAPITINDA GERÇEK GÖRÜ İLE DÜŞSEL GÖRÜ ARASINDAKİ KOŞUTLUK VE KARŞITLIK

Öz

Birinci Dünya Savaşı’nın hemen sonrasında bu savaşın yaralarının henüz taze olduğu 1926 yılındayayımlanmış olan Aragon ‘un Paris Köylüsü (Le Paysan de Paris) adlı yapıtı André Breton’un Nadja adlı yapıtı ile birlikte Gerçeküstücülüğün tanıtlayıcı yapıtlarından biridir. Aragon’un “modern mitoloji” denilen yeni bir estetik arayışını da yansıtan Paris Köylüsü, okuyucuyu gerçek ve gerçek ötesi, somut ve soyut, madde ve düşünce arasında gezindiren ve yazarın Paris sokaklarında, pasajlarında, parklarında, bahçelerine başıboş gezinmelerinin ürünü olan bir çeşit belge gibidir. Kendisini çevreleyen nesnelere ve dünyaya bakışı ve bunlarla ilgili algısı sıradan insandan çok farklı olan şair ve filozof bu yönüyle onları çok derinden kavrayarak ve sakladıkları yanlarıyla ilgili gizemleri çözerek “sürrealite”ye giden yolu açarlar. Bu süreçte şairin düşsel görüsü ile gerçeksi görüsü arasında kimi zaman karşıtlıklar kimi zamanda koşutluklar ortaya çıkar. İşte gerçeküstüyü açınlayan güç de, bu yanar döner evrende, düşlem prizmasından süzülen söz konusu karşıtlık ve koşutluğun elbirliği yapmasıyla ortaya çıkar. Bu çalışma Paris Köylüsü’nün gezintisi sırasında gerçekten gerçeküstüye geçişte düşsel görü ile gerçeksi görü arasındaki zıtlık ve koşutluğun üstlendiği işleve vurgu yapmaya çalışmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Karşıtlık, Koşutluk, Düşsel, Gerçeksi, Gerçeküstü, Görü, Görüş, Gezinme