Konservatuvarlarda görev yapan akademisyenlerin tükenmişlik düzeyleri

Yıl 2018, Cilt: 6 Sayı: 1, 1832 - 1842, 06.08.2018

Serpil Umuzdaş Funda Keklik Kal

Öz

Bu çalışmada, konservatuvarlarda görev yapan akademik personelin tükenmişlik düzeylerini çeşitli değişkenlere göre belirlemek amaçlanmıştır. Bu amaçla veri toplama aracı olarak Maslach Tükenmişlik Ölçeği kullanılmıştır. Veriler, Ekim 2017- Şubat 2018 tarihleri arasında elde edilmiştir. Ölçekte; akademisyenlerin yönetim görevinin olup olmaması, meslekte çalışma süresi, görev yaptıkları kurumun bulunduğu şehir gibi demografik bilgiler ve tükenmişlik ile ilgili değerlendirmeyi amaçlayan ifadeler yer almaktadır. Çalışmada, uygun örnekleme yöntemiyle Ankara Gazi Üniversitesi, Afyon Kocatepe Üniversitesi, Tokat Gaziosmanpaşa Üniversitesi, İzmir Ege Üniversitesi konservatuvarları seçilmiştir. Bu kurumlarda görev yapan toplam 138 akademisyenin tamamı çalışmaya dahil edilmiştir. Boş veya eksik yanıtların bulunduğu ölçekler çıkarıldıktan sonra, değerlendirilebilir 56 ölçek elde edilmiştir. Farklılık hesapları Mann whitney u ve Krukal wallis ile yapılmıştır. Dikkat çeken sonuçlar şöyledir: Konservatuvarlarda; yöneticilik yapan akademisyenler yapmayanlara göre daha fazla tükenmişlik yaşamaktadır. Duyarsızlaşma boyutunda en fazla doçent doktor unvanlı akademisyenler tükenmişlik yaşamaktadır. Ayrıca, akademisyenlerin görev yaptıkları kurumun bulunduğu şehre göre; en fazla Tokat ilinde ikamet eden akademisyenlerde tükenmişlik yaşandığı sonucuna ulaşılmıştır. Ardında sırasıyla Afyon, Ankara ve İzmir illeri yer almaktadır.

Anahtar Kelimeler

akademisyen, tükenmişlik, konservatuvar

Kaynakça

• Demerouti, E., Bakker, A.B., Nachreiner, F., ve Schaufeli, W.B. (2001). “The Job Demands- Resources Model of Burnout”, Journal of Applied Psychology Vol:LXXXVI, s:499-512.. . Demirkol, Ö. F. (2018). “Şanlıurfa ilindeki muhasebe meslek mensuplarının tükenmişlik sendromlarının tespitine yönelik bir çalışma”, Journal of Current Researches on Social Sciences, 2018, 8 (1), 19-38.. . Ergin, C. (1992). “Doktor ve Hemşirelerde Tükenmişlik ve Maslach Tükenmişlik Ölçeği’nin Uyarlanması”, 7. Ulusal Psikoloji Kongresi Bilimsel Çalışmaları, Hacettepe Üniversitesi, Editörler: R. Bayraktar ve İ. Dağ, Ankara, s. 143 – 154.. . Freudenberger, H. J. (1974). “Staff Burnout”, Journal of Social Issues, Vol. 30, pp. 159 – 165.. . Gençay, Ö. A. (2007). “Beden Eğitimi Öğretmenlerinin İş Doyumu Ve Mesleki Tükenmişliklerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi”, Kastamonu Eğitim Dergisi, 15 (2), s. 765 – 780.. . Girgin, G. ve Baysal, A. (2005). “Tükenmişlik Sendromuna Bir Örnek: Zihinsel Engelli Öğrencilere Eğitim Veren Öğretmenlerin Mesleki Tükenmişlik Düzeyi”, TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 4 (4), s. 172 – 187.. . Izgar, H. (2001). “Okul Yöneticilerinde Tükenmişlik”, Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.. . Karahan, Ş. ve Balat, U. G. (2011). “Özel Eğitim Okullarında Çalışan Eğitimcilerin Öz-Yeterlik Algılarının ve Tükenmişlik Düzeylerinin İncelenmesi”, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 29 (Ocak 2011/I), s. 1-14.. . Maraşlı, M. (2005). “Bazı Özelliklerine ve Öğrenilmiş Güçlülük Düzeylerine Göre Lise Öğretmenlerinin Tükenmişlik Düzeyleri”, TTB Mesleki Sağlık ve Güvenlik Dergisi, Temmuz - Eylül, s. 27-33.. . Maslach, C. ve Jackson, S. E. (1981). “The Measurement of Experienced Burnout”, Journal of Occupational Behaviour, Vol: 2, 99-113.. . Maslach, C. ve Leiter, M. P. (1997). “The Truth About Burnout” . San Francisco, CA: Lossey-Bass.. . Maslach, C., Schaufeli, W.B. ve Leiter, M.P., (2001). “Job Burnout”, Annual Review Psychology, Vol:LII: 397-422.. . McMillan, J. H. (2000). Educational research, Fundamentals for the consumer, Longman, USA.. . Naktiyok, A. ve Karabey, C. N. (2005). “İşkoliklik ve Tükenmişlik Sendromu”, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 19(1).. . Otacıoğlu, S. G. (2008). “Müzik Öğretmenlerinde Tükenmişlik Sendromu Ve Etkileyen Faktörler”, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (15), s. 103 – 116.. . Örmen, U. (1993). “Tükenmişlik Duygusu ve Yöneticiler Üzerinde Bir Uygulama”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, İstanbul.. . Özdemir, S., Alkan, A. ve Erdem, R. (2016). “İş yaşamında yalnızlık ile mesleki tükenmişlik arasındaki ilişki: akademisyenler üzerine bir araştırma”, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Yıl: 2016 Sayı: CİEP Özel Sayısı, s. 261.. . Polatcı, S. (2007). “Tükenmişlik Sendromu Ve Tükenmişlik Sendromuna Etki Eden Faktörler (Gaziosmanpaşa Üniversitesi Akademik Personeli Üzerinde Bir Analiz)”, Gaziosmanpaşa Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Tokat.. . Polatcı, S., Ardıç, K. ve Tınaz, Z. D. (2007), “Tükenmişlik Sendromu Ve Demografik Özelliklerin Tükenmişlik Üzerine Etkisi: Tokat Orta Öğretim Kurumlarında Bir Analiz”, Sosyal Ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, Emin Kayar Özel Sayısı, Vol. 7, s. 1 – 22.. . Sürgevil, O. (2005). “Tükenmişlik Ve Tükenmişliği Etkileyen Örgütsel Faktörler: Akademik Personel Üzerinde Bir Uygulama”, Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İzmir.. . Şanlı, S. (2006). “Adana İlinde Çalışan Polislerin İş Doyumu Ve Tükenmişlik Düzeylerinin Bazı Değişkenler Açısından İncelenmesi”, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.. . Torun, A. (1997). “Stres ve Tükenmişlik”, Endüstri ve Örgüt Psikolojisi-2. Baskı, Editör: Suna Tevrüz, Türk Psikologlar Derneği ve Kalder Derneği Ortak Yayını, İstanbul.. . Umuzdaş, S., Umuzdaş, M. S., ve Baş, H. (2015). “İlköğretim müzik öğretmenlerinin tükenmişlik düzeylerinin incelenmesi” , Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl: 3, Sayı: 15, Eylül 2015, s. 41-53.. . Ünal, S., Karlıdağ, R. ve Yoloğlu, S. (2001). “Hekimlerde Tükenmişlik ve iş Doyumu Düzeylerinin Yaşam Doyumu Düzeyleri ile ilişkisi”, Klinik Psikiyatri 2001;4:113-118.. .