POPULAR MEDIA AND CONSUMPTION

Yıl 2018, Cilt: 5 Sayı: 3, 191 - 201, 30.09.2018

Nese Mesutoglu Kirim

Öz

Purpose-
This study aims to explore emergence and the
impact of capitalism in Turkish press. Until 1950s in Turkey newspaper bosses
had been someone who had trained in journalism. This paper investigates how In the 1980s, the media organs which was shaped by tradition of
journalist employers passed into professional employers who was not in media
and then the artisanship came to end in the press and also analyse its effect
on content.

Methodology- A
face-to-face questionnaire was administered to reporters at Istanbul in 2018
and also through a literature review of articles on newspaper’s mag pages, pressman
experience and press owner experience, Pareto's treatment of the circulation of
elites are discussed and the empirical approaches to measure the reader experience
are examined. Adorno's culture industry theory is able to show how culture has
assumed the form of a tool of domination.

Findings- Although there is a significant number of studies on the topic in the printed media literature, a commonly accepted scale measuring the reader experience has not been developed yet in the literature in Turkey. However, the literatüre and questionnaires highlight the dimensions and show the parallelism between ownership transition and transformation of cultural medium such as newspaper into the meta. As a result of that it is revealed that magazine news affects consumer behavior.

Conclusion- By the
change of employers’ magazine news became the most effective method to reduce
the journalists to silence as a self-censor mechanism. In this process, all the
instruments of the culture industry were directed towards producing an
apolitical, non-critical society. Mag pages of magazines and
newspapers in Turkey; served to present and promote consumer culture.

Anahtar Kelimeler

Artisanship, culture industry, magazine, elite

Kaynakça

• Abasıyanık, S. F. (1965). Son Kuşlar-Mahkeme Kapısı. İstanbul: Varlık Yayınları.
• Adaklı, G. (2006). Türkiye’de medya endüstrisi. Ütopya Yayınları, Ankara.
• Adorno, T. (2003). Kültür endüstrisini yeniden düşünürken. Cogito, Sayı: 36.
• Adorno, T. (2011). Kültür endüstrisi-kültür yönetimi. (Çev. Elçin Gen, Nihat Ülner, Mustafa Tüzel), İstanbul: İletişim
• Adorno, T. (1998). Minima Moralia. Metis Yayınları, İstanbul.
• Akbal, O. (1992). 12 Mart yanılgısı, Babıali’de 50 yıl. (Yazı Dizisi-9), Milliyet, 15 Nisan.
• Akün, Ö. F. (2002). Ahmet Hamdi Tanpınar. Bir Gül Bu Karanlıklarda -Tanpınar Üzerine Yazılar-, İstanbul Kitabevi.
• Balı, R. (2002). Tarz-ı hayat'tan life style'a. İletişim Yayınları, Istanbul.
• Bali, R. (1999). Yeni aristokratlar: köşe yazarları. Birikim, 117/Ocak.
• Baysal, F. (2003). Gün ışığı Sait Faik Abasıyanık. Hazırlayan: Sevengül Sönmez, Kitaplık, 57.
• Bottomore, T. (1990). Seçkinler ve toplum. Gündoğan Yayınları.
• Çıkla, S. (2008). Son araştırmalar ışığında Yahya Kemal’in şiirlerinin kronolojik bibliyografyası. Yahya Kemal Beyatlı, Editör: Kâzım Yetiş, İstanbul: Kültür Ve Turizm Bakanlığı Yayınları.
• Çıkla, S. (2009). Tanzimat’tan günümüze gazete-edebiyat ilişkisi. Türkbilig.
• Gardels, N. (1998). From containtment to entertaintment. New Perspectives Qaterly, 15(5): 2-5.
• Gülendam, R. (2004). Demokrat Parti iktidarında edebiyat-politika/siyaset ilişkisi ve edebiyatçılarımızın bu süreçteki yeri. Hece (Hayat-Edebiyat-Siyaset Özel Sayısı), 90-9192.
• Gür, A. (1983). Sermaye yapısında değişim ve dergiler. Cumhuriyet Dönemi Türkiye Ansiklopedisi, Cilt 11, İstanbul: İletişim Yayınları, S.146.
• Hallın, D. (2005). Eleştirel kuram perspektifinden Amerikan haber medyası. Ütopya Yayınevi.
• Karahan, U. Z. (2002). yazılı ve görsel medyada magazinleşmenin tarihsel ve sosyolojik dinamikleri. İletişim Dergisi, Ankara Gazi Ü. Basımevi, Sayı :12, Kış.
• Kayıkçı, M. (2013). Adorno'nun kültür endüstrisi kavramı üzerine. Afyon Kocatepe Üniversitesi, Blog.Aku.Edu.Tr/.
• Koluaçık, İ. (2017). Eleştirel teorisyenlerin kültür endüstrisi kavramı çerçevesinde sanata ve sinemaya yaklaşımları. Abant Kültürel Araştırmalar Dergisi (AKAR), 2017, Cilt 2, Sayı 3, 135-156.
• Kılıç, A. (2015). Gazeteci, aklına koyduğunun peşinden gitmeli. Gazete Kadıköy, İstanbul.
• Koloğlu, O. (2013). Osmanlı’dan 21. yüzyıla basın tarihi. Pozitif Yayınları, İstanbul.
• Lunn, E. (1995). Marksizm ve modernizm. Alan Yayınları, İstanbul.
• Sayer, A. (1998). Critical and uncritical cultural turns. Lancester Üniversitesi, Sosyoloji Bölümü.
• Özgen, M. (2008). 1980 sonrası Türk medyasında gelişmeler ve magazinleşme olgusu. Siyasal İletişim Enstitüsü.
• Özkök, E. (1982). Sanat iletişim ve iktidar. 1.Basım, Tan Yayınları, Ankara, S.189-190.
• Paklacı, B. (2014). Dünya'da kültür endüstrisinin Adorno sonrası değerlendirilmesi. Trakya Üniversitesi Görsel Kültür Anabilim Dalı.
• Tılıç, D. (1998). Utanıyorum ama gazeteciyim Türkiye ve Yunanistan’da gazetecilik. İletişim Yayınları, İstanbul.
• Weber, M. (1968). The theory of social and economic organization. New York, The Free Press.
• Willette, J. (2012). Theodor W. Adorno ve kültür endüstrisi üzerine. (Theodor W. Adorno And The Culture Industry), Www.Heathwoodpress.Com.