ÜLKEMİZDE SOSYAL ETKİNLİKLERE İLİŞKİN MEVCUT DURUM: SOSYAL ETKİNLİKLERİN REHBERLİK VE YÖNLENDİRME AMAÇLI DEĞERLENDİRİLMESİ

Yıl 2018, Cilt: 1 Sayı: 2, 179 - 194, 30.07.2018

Murat Dilek

Öz

Öğrencilerin kişisel gelişimlerinin sağlanmasına yönelik desteklenmelerini ve edindikleri bilgi ve becerileri topluma faydalı olacak şekilde paylaşabilecek bireyler olarak yetişmelerini sağlayan önemli bir süreç olarak “sosyal etkinlik” kavramı; öğretim programlarının yanında bilimsel, sosyal, kültürel, sanatsal ve sportif alanlarda öğrenci kulübü ve toplum hizmeti çalışmaları ile bu kapsamdaki diğer etkinlikler olarak tanımlanmaktadır. Kayıtların tamamı bir bütün olarak değerlendirilip, veri üzerinde Path Analizi gerçekleştirilmiştir. Katılım ve ürün ortaya koyma şeklindeki etkinlik düzeyine ve okul ve il içi temsil düzeyinde, diğer parametrelere nazaran yüksek giriş yapıldığı belirlenmiştir. Verinin güvenirlik katsayısı Cronbach’s Alfa 0,81 olarak belirlenmiştir. Bu sonuç, kabul edilebilir düzeyde güvenilir veri girildiğinin göstergesidir. % 4,5’lik hata payı da, pilot uygulamanın yeterli düzeyde başarılı olduğunun önemli bir göstergesi olarak değerlendirilebilir.

Anahtar Kelimeler

Sosyal Etkinlik, Rehberlik, Yönlendirme

Current Situation Related to Social Activities in the Council: Evaluation of Guidance and Guidance for Social Activities

Öz

The concept of "social activity" as an important process by which students are supported as individuals for their personal development and that they are able to grow up as individuals who can share information and skills in a way that is useful for gathering; student clubs and community service activities in scientific, social, cultural, artistic and sportive fields besides teaching programs and other activities in this scope are defined. The whole records were evaluated as a whole and Path Analysis was performed on the data. It has been determined that the level of participation in the form of participation and product presentation and the level of representation in schools and provinces are higher than the other parameters. The reliability coefficient of the data was determined as Cronbach's Alpha 0,81. This is an indication that reliable data is entered at an acceptable level. A margin of error of 4.5% can also be regarded as an important indicator of the adequacy of the pilot implementation.

Anahtar Kelimeler

Social Activity, Guidance, Referral

Kaynakça

• Ada, S. & Baysal N. (2010). Türk eğitim sistemi ve etkili okul yönetimi. Ankara: Pegem.Akyüz, Ü. (2009). Etkili okul çalışmaları. MEB Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 118, 32- 41.Aldemir, M.C.(1985). Örgütler ve yönetimi, makro bir yaklaşım. İzmir: Bilgehan.Aydın, M. ( 1994). Eğitim yönetimi. Ankara: Hatipoğlu.Balcı, A. (200). Etkili okul ve okul geliştirme. Ankara: Pegem.Balcı, A. (2007). Etkili okul, okul geliştirme, kuramdan uygulamaya. Ankara: Pegem.Balcı,A. (2001). Sosyal bilimlerde araştırma. Ankara: Pegem.Bastepe, İ. (2002). Normal ve taşımalı eğitim yapan resmi ilköğretim okul yönetici, öğretmen ve sekizinci sınıf öğrencilerinin okul (örgütsel) etkililik algıları. Doktora Tezi, İnönü Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.Başaran, İ. E. (2006). Türk eğitim sistemi ve okul yönetimi. Ankara: Ekinoks.Başaran, İ.E.(1998). Yönetimde insan ilişkileri: yönetsel davranış. Ankara: Gül.Baştepe, İ. (2009). Etkili okulun eğitim- öğretim süreci ve ortamı boyutlarının nitelikleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 8, 76- 83.Bursalıoğlu, Z. (2000). Eğitim yönetiminde teori ve uygulama. Ankara: Pegem.Bursalıoğlu, Z. (2002). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara:Pegem.Büyüköztürk,Ş., Çakmak E. , Akgün Ö., Karadeniz Ş. & Demirel, F. ( 2010). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem A.Girmen, P. (2001). Ortaöğretim kurumlarının etkili okul özelliklerini karşılama düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Osmangazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.Gümüşeli, A.İ. (1996). Okul müdürlerinin öğretim liderliğini sınırlayan etkenler. Eğitim Yönetimi Dergisi, 2, 1- 12.Karasar, N. (2009). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel.Karslı, M. (2004). Yönetsel etkililik. Ankara: Pegem A.Levine, D.U. ve Lezotte, L.W. (1990). Usually effective schools: a review and analysis of research and Practice. Eric No:ED.Sammons, P.,Hıllman,J., & Mortımore,P. (1995). Key characterıstıcs of effectıve schools a review of school effectıveness research A Report by the Institute of Education for the Office for Standards in Education.Şişman, M. (1996). Etkili okul yönetimi, ilkokullarda bir araştırma. Araştırma Raporu, Osmangazi Üniversitesi, Fen Edebiyat Fakültesi, Eskişehir.Şişman, M. (2002). Eğitimde Mükemmellik Arayışı: Etkili Okullar. Ankara: PegemYazıcıoğlu, Y. & Erdoğan S. (2014). SPSS uygulamalı bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Detay.Yenipınar, Ş. (1998). İlköğretim okulu yöneticilerinin etkililik düzeyleri. Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.Yıldız, S. (2001). Hava harp okulunun etkili okul özelliklerine göre değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.