Öz
Söz, doğası
gereği belirsizdir ve söz dışında irtibata geçebileceğimiz başka bir vasat
mevcut olmadığından bu meseleyle yüzleşmek kaçınılmazdır. Sözün doğasında var
olan belirsizlikle dilbilgisel ve sözlüksel sebeplerle ortaya çıkan iltibasj
aynı değildir. Bu çalışmada, Arap dili özelinde iltibas kavramı, sebepleri,
gerçekleşme biçimleri incelenmiş ve olumlu belirsizlikle iltibas arasındaki
farka işaret edilmiştir. Daha çok yazılı dil esasında ele alınan iltibas
problemi, klasik dönem dil âlimleriyle çağdaş dilbilimcilerin görüşleri
çerçevesinde irdelenmiştir. İlk dönemlerden beri dil âlimleri, iltibası muradın
tebliği önünde bir engel görmüşler ve onu engellemeye yönelik tedbirler
almışlardır. Her türlü dilsel öğe karine hükmündedir ve anlam bu karinelere teslim
edilerek kişiden veya bağlı olduğu tarihten kopar. Dil, anlam-karine ikilisi
esasında işlev gördüğünden iltibasın varlığı karinenin yokluğunun işaretçisi
olmuştur. Fakat iltibas bununla sınırlı değildir. Dilin varlığı temsil
kabiliyeti, vehmedilmiş bir kesinlik ve kanıksanmış bir sebep-sonuç ilişkisine
dayandığından, dil kullanıcısı her zaman belirsizlikle karşı karşıyadır.
Anlayan aklın özgüllüğünde ortaya çıkan belirsizlik olumlu iken işleve dayalı
belirsizlik olumsuzdur.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Referans1
Öz
Speech is ambiguous by nature and since we have no
medium but only language to communicate, we have to face that issue. The
ambiguity which inheres in nature of speech is not as the other one which
emerges from grammatical and lexical reasons.
In this study, ambiguity is studied on the basis of
Arabic language with respect to its reasons, forms and is pointed out the
difference between ambiguity (al-iltibas) and positive ambiguity. We have
discussed the ambiguity rather on the basis of written language comparing
thoughts of ancient scholars with of the modern linguists. Since the first
periods, the scholars of Arabic language have considered ambiguity an obstacle
that prevents communication and they have taken measures to clear it away. All
kind of linguistic tools including its distinctive feature presumed to indicate
to the meaning that detached from its author and context.
Language serves on the basis of the duality
sign-meaning, for that an occurrence of ambiguity means the absence of
linguistic sign. However, ambiguity is not limited hereto. The language user is
likely to be exposed to ambiguity because the linguistic ability to represent
the reality based on the illusory certainty and the habitual relation of
causality. For that, the ambiguity which gives chance to the understanding mind
to be unique is positive while the ambiguity based on linguistic
multifunctionality is negative.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Referans1
Ayrıntılar
| Konular | Din Araştırmaları |
|---|---|
| Bölüm | Doktora Tez Özetleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 20 Aralık 2017 |
| Gönderilme Tarihi | 21 Kasım 2017 |
| Kabul Tarihi | 21 Kasım 2017 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2017 Cilt: 6 Sayı: 12 |