Amaç: Travma sonrası alveollerde meydana
gelen aşırı gerilme ve yırtılma, alveollerin bronşiollerden ayrılması,
intraalveolar kanama, interstisyel ödem ve sonuçta meydana gelen
alveolokapiller hasar akciğer kontüzyonu olarak ifade edilir. Son yıllarda
deneysel akciğer kontüzyonu modeli üzerinde antioksidanların etkileri ile
ilgili çalışmaların sayısı giderek artmaktadır. Bu çalışmanın amacı travmatik
akciğer kontüzyonundacarnosol ve deksametazonun etkinliğini araştırmaktır.
Gereç ve Yöntem: Çalışmada
toplam 50 adet 6-8 aylık 180-220 gr ağırlık
aralığında Wistar
Albino cinsi dişi sıçanlar kullanıldı. Ratlar kendi aralarında eşit şekilde (n=10) beş ana gruba ayrıldı. Ratlarsham grubu, sadece kontüzyon oluşturulan kontrol
grubu, akciğer kontüzyonu
oluşturulduktan 30 dakika sonra carnosol verilen carnosol grubu, akciğer
kontüzyonu oluşturulduktan 30 dakika sonra deksametazon verilen deksametazon
grubu, akciğer kontüzyonu oluşturulduktan 30 dakika sonra carnosol ve
deksametazonun birlikte verildiği carnosol+deksametazon grubu olarak 5 gruba
ayrıldı. 48 saat sonra ratlar anestezi altında sakrifiye edildi. Sağ akciğer
dokusu hem histopatolojik inceleme, hem de biyokimyasal inceleme için alındı.
Sakrifiye edilirken alınan kan örneği ise biyokimyasal inceleme için
değerlendirildi.
Bulgular: Serum ve doku örnekleri; total oksidan, total antioksidan ve
oksidatif stres düzeyler ölçülerek ve histopatolojik değişiklikler bakılarak
incelendi. Çalışmamızda carnosol ve deksametazonverilen grupların patolojik
incelemesinde interstisyel ödem (p=0,048), interstisyelhemoraji (p=0,014) ve
alveolarkonjesyon (p<0,01)
açısından kontrol grubuna göre istatiksel olarak anlamlı düzelme gösterdiği
anlaşılmıştır. Grupların biyokimyasal incelenmesinde travma modelinde TOS
değeri en yüksek olup, tedavi gruplarında daha düşük olmasına rağmen tüm
gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmedi.
Sonuç: Sonuç olarak; akciğer kontüzyon oluşturulan sıçanlarda
kullandığımız carnosolun ve deksametazonun; kontüzyonun olumsuz etkilerini
önlemedeki etkinliğinin, özellikle histopatolojik değerlendirmeler göz önüne alındığında
olumlu olabileceği sonucuna varılmıştır.
Aim
Excessive stretching and tearing in the alveoli after trauma,
separation of the alveoli from the bronchioles,intraalveolar hemorrhage,
interstitial edema and alveolocapillary damage resulting from the trauma are expressed
as lung contusion. In recent years, the number of studies on the effects of
antioxidants on the experimental lung contusion model has been increasing steadily.
The aim of this study is to investigate the efficacy of carnosol and dexamethasone
in traumatic lung contusion.
Material and Method
In this study 50 Wistar Albino female rats in a weight range
of 180-220 g and in a age rage of 6-8 months we’re used. The rats we’re divided
into five equal main groups (n = 10).
Groups we’re designed as; sham group, control group with only lung contusion,
carnosol group which are given carnosol 30 minutes after lung contusion,
dexamethasone group which are given dexamethasone 30 minutes after lung contusion
and carnosol dexamethasone group which we’re administered carnosol and dexamethasone
30 minutes after lung contusion. After 48 hours, the rats we’re sacrificed under
anesthesia. Right lung tissue was taken for both histopathological examination and
biochemical examination. Blood samples taken we’re evaluated for biochemical examination.
Results
Total oxidant, total antioxidant and oxidative stress levels were
measured and histopathologic changes we’re examined in the serum and tissue samples.
In our study, pathologic examination of carnosol and dexamethasone groups showed
statistically significant improvement in terms of interstitial edema (p=0,048),
interstitial hemorrhage (p=0,014) and alveolar congestion (p<0,01) compared to the control group.
The TOS value was lower in the treatment groups and the highest TOS value was in
the trauma model but there was no statistically significant difference between all
groups.
Conclusion
As a result; Carnosolone and dexamethasone used in lung contusion-induced
rats; can have an effect of avoiding adverse
effects of contusion, especially when histopathological evaluations are taken into
consideration.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Klinik Tıp Bilimleri |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 1 Haziran 2018 |
Gönderilme Tarihi | 28 Aralık 2017 |
Kabul Tarihi | 12 Ocak 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2018 Cilt: 25 Sayı: 2 |
Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi/Medical Journal of Süleyman Demirel University is licensed under Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 International.