Egzersiz Yapan Ve Yapmayan Kadınlarda Kronotipe Göre Depresyon Düzeyinin Belirlenmesi

Yıl 2018, Cilt: 2 Sayı: 3, 11 - 25, 05.09.2018

Neşe Toktaş Hüsniye Eskiocak

Öz

Egzersiz yapan ve yapmayan kadınlarda kronotipe göre depresyon
düzeylerinin belirlenmesi amacıyla yapılan çalışmaya düzenli olarak egzersiz
yapan (aktif) (haftada 4,25±1,36 gün, günde 113,31±51,6 dak) 112 ve yapmayan
(sedanter) 103, toplam 215 birey katılmıştır. Egzersiz yapan kadınların
sedanter kadınlara göre depresyon puanlarının daha düşük olacağı, ayrıca
kronotipe göre değerlendirme yapıldığında, egzersiz yapan, sabahçıl olan
bireylerin egzersiz yapan akşamcıl olan bireylere göre ve egzersiz yapan
sabahçıl bireylerin egzersiz yapmayan sabahçıl bireylere göre depresyon
puanının daha düşük olacağı hipotezi kurulmuştur.  Aktif bireylerde kronotipe göre depresyon
puanı değerlendirildiğinde, sabahçıl, ara tip ve akşamcıl bireylerin depresyon
puanları arasında fark yoktur (p>0,05). Sabahçıl sedanter, ara tip sedanter
ve akşamcıl tip sedanter bireyler arasında da depresyon puanları açısından fark
yoktur (p>0,05). Aktif olan sabahçıl bireyler ile sedanter olan sabahçılar
bireyler arasında; aktif olan ara tip kadınlar ile sedanter olan ara tip
kadınlar ve akşamcıl olan aktiflerle akşamcıl olan sedanter kadınların
depresyon puanı arasında fark yoktur (p>0,05). Depresyon puanı ile kronotip
puanı arasındaki ilişki incelendiğinde, iki parametre arasında negatif yönlü
bir bağlantı olduğu belirlenmiştir (r=-0.17, P<0.05). Çalışmadan elde edilen
sonuçlara göre, depresyon puanını etkileyen faktörün aktif ya da sedenter
olmaktan çok sabahçıl ya da akşamcıl olma ile ilgili olabileceği
düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

sabahçıl, akşamcıl, egzersız, depresyon

Kaynakça

• Hisli, N. (1989). Beck Depresyon Envanterinin üniversite öğrencileri için geçerliği, güvenirliği. Psikoloji Dergisi , 3-13.Mota, M., Waterhouse, J., De-Souza, D., Rossato, L., Silva, C., Araújo, M., . . . Crispim, C. (2016). Association between chronotype, food intake and physical activity in medical residents. Chronobiology International, 730-739.Pündük, Z., Gür, H., & Ercan, İ. (2005). A reliability study of the Turkish version of the morningness-eveningness questionnaire. Turkish Journal of Psychiatry, 1-6.Randler, C. (2011). Association between morningness–eveningness and mental and physical health in adolescents. Psychology, Health & Medicine, 29-38.Roeser K, B. D. (2012). Health-Related Quality of Life in Adolescent Chronotypes—A Model for the Effects of Sleep Problems, Sleep-Related Cognitions, and Self-efficacy. Chronobiology International, 29(10), 1358-1365.Schaal, S., Peter, M., & Randler, C. (2010). Morningness‐eveningness and physical activity in adolescents. International Journal of Sport and Exercise Psychology, 147-159.Shechter, A., & St-Onge, M. (2014). Delayed sleep timing is associated with low levels of free-living physical activity in normal sleeping adults. Sleep Medicine, 1586-1589.Suh, S., Yang, H., Kim, N., Yu, J., Choi, S., Yun, C., & Shin, C. (2017). Chronotype Differences in Health Behaviors and Health-Related Quality of Life: A Population-Based Study Among Aged and Older Adults. Behavioral Sleep Medicine, 361-376.