Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

-

Yıl 2014, Sayı: 3, 16 - 25, 09.09.2014

Öz

Musical instruments’ study as a part of music culture has very old and long history. The organology had developed from the study of instruments and didn’t stay in the limits of the traditional instruments, but expanded until the world’s instruments study. The organology includes such areas as the history of the instruments, the various use them in the different cultures, the technical aspects of the sound’s producing and classification. The science, which deals with a wide range of the problems of the acoustic properties of musical instruments and their design, at the same time established a close relationship with the sociology, ethnography and history. The organology, making wide researches of the instruments, used as in folk orchestras and in professional ones, touches such themes as a historical evolution, structure, acoustics and classification of them. Тhe theme of the discussion of this work defined as a multilateral methods of analysis for the study of musical instruments. A problematic issue arises as an absence of significant sources and documents in turkish, related to taxonomic criteria and systematization that are the important parts of organology. By the new researches and translations in this work it is expected to overcome the shortcomings of the students in the study of acoustics, structural features and systematization of musical instruments

Kaynakça

  • AMER, C. (2004).The Facts on File Dictionary of Music. Infobase Publishing.
  • BUSH, D. E., KASSEL, R. (2006).The organ: An encyclopedia. New York:London.
  • CANDELARİA, CHAVEZ; P. J. GARCÍA ; A. J. ALDAMA. (2004).
  • Encyclopedia of Latino Popular Culture, Vol.2. Greenwood Publishing Group. GEVAERT, F. (1885). Nouveau traité d’Instrumentation. (çev. Ars, N. 1913). Paris:
  • Paris, Bruxelles, Lemoine & fils. GİSLASON, S. (2011). Sound of Music. Environmed Research Inc.
  • HORNBOSTEL, E. V. and C.SACHS. (1961). Classification of Musical Instruments.
  • (Translated: Anthony Baines and Klaus P. Wachsmann). The Galpin Society Journal. Vol. USA. JENKINS, J. L. (1960). A New System Of Classıfyıng Musıcal Instruments Used
  • In The U.S.S.R. The Galpin Society Journal.Vol. 13, Jul, pp. 95–97 KLAPURİ, A., DAVY, M. (2006). Signal Processing Methods for Music Transcrip- tion. Springer.
  • KVİFTE, T., JENSEN, S. (2007). Instruments and the Electronic Age. Oslo: Lulu pres.
  • LYSLOFF, R. T. A, J. MATSON. (1985). A New Approach to the Classification of Sound-Producing Instruments. Ethnomusicology. Spring – Summer. Vol. 29, No. 2. pp., 213-236.
  • MAYR, E. (1971). “Principi zoologiceskoy sistematiki”, per.s angl, Bolşaya Sovetska- ya Enciklopediya, 1969-1978, 3. izdaniye, Moskva.
  • NZEWİ, M., NZEWİ, O. (2007). “A contemporary study of musical arts”. Informed by African indigenous knowledge systems. African Minds.Vol.1. pp.79-82.
  • ORLEDGE, R. (1990). Satie the composer. Cambridge University Press.
  • PEN, R. (1992). Introduction To Music. McGraw-Hill Professional.
  • SİNGH, G. (2004). Plant Systematics: An Integrated Approach, Science Publishers.
  • SOKOLOV, G.(2010). “İnstrumenti Udarnoy Ustanovki i İx Castnaya Klassifikaci- ya”. İzvestiya Samarskogo nauchnogo centra Rossiyskoy Akademi Nauk.t12, n13.
  • VERTKOV, K., LEVİN, S. (1973). Bolshaya Sovetskaya Enciklopediya. t.26.

SİSTEMLEŞTİRME YÖNTEMLERİ VE ÖNEMLİ TAKSONOMİ KRİTERLERİ

Yıl 2014, Sayı: 3, 16 - 25, 09.09.2014

Öz

Müzik kültürünün bir olgusu olan çalgıların öğrenimi, çok eski ve uzun bir geçmişe sahiptir. Çalgıların öğrenimiyle gelişerek meydana çıkan organoloji disiplini, sadece yöresel çalgıların öğrenimiyle sınırlı kalmadan giderek dünya çalgılarıyla genişletilir. Organoloji, çalgıların tarihi ve onların çeşitli kültürlerde kullanımı, ses üretiminin teknik yönleri ve sınıflandırılması gibi birçok alanlar içermektedir. Çalgıların akustik özellikleri ve tasarımı ile ilgili problemleri geniş bir yelpazede öğrenen bir bilim olmakla aynı zamanda sosyoloji, etnografya ve tarih ile de yakın bir ilişki kurar. Organoloji hem halk müziğinde, hem de profesyonel orkestralarda kullanılan çalgıların müzikoloji ve orgonografik yöntemlerle geniş bir araştırmasını yaparak tarihsel evrimi, yapısı, akustiği ve sınıflandırması gibi konulara temas eder.

Kaynakça

  • AMER, C. (2004).The Facts on File Dictionary of Music. Infobase Publishing.
  • BUSH, D. E., KASSEL, R. (2006).The organ: An encyclopedia. New York:London.
  • CANDELARİA, CHAVEZ; P. J. GARCÍA ; A. J. ALDAMA. (2004).
  • Encyclopedia of Latino Popular Culture, Vol.2. Greenwood Publishing Group. GEVAERT, F. (1885). Nouveau traité d’Instrumentation. (çev. Ars, N. 1913). Paris:
  • Paris, Bruxelles, Lemoine & fils. GİSLASON, S. (2011). Sound of Music. Environmed Research Inc.
  • HORNBOSTEL, E. V. and C.SACHS. (1961). Classification of Musical Instruments.
  • (Translated: Anthony Baines and Klaus P. Wachsmann). The Galpin Society Journal. Vol. USA. JENKINS, J. L. (1960). A New System Of Classıfyıng Musıcal Instruments Used
  • In The U.S.S.R. The Galpin Society Journal.Vol. 13, Jul, pp. 95–97 KLAPURİ, A., DAVY, M. (2006). Signal Processing Methods for Music Transcrip- tion. Springer.
  • KVİFTE, T., JENSEN, S. (2007). Instruments and the Electronic Age. Oslo: Lulu pres.
  • LYSLOFF, R. T. A, J. MATSON. (1985). A New Approach to the Classification of Sound-Producing Instruments. Ethnomusicology. Spring – Summer. Vol. 29, No. 2. pp., 213-236.
  • MAYR, E. (1971). “Principi zoologiceskoy sistematiki”, per.s angl, Bolşaya Sovetska- ya Enciklopediya, 1969-1978, 3. izdaniye, Moskva.
  • NZEWİ, M., NZEWİ, O. (2007). “A contemporary study of musical arts”. Informed by African indigenous knowledge systems. African Minds.Vol.1. pp.79-82.
  • ORLEDGE, R. (1990). Satie the composer. Cambridge University Press.
  • PEN, R. (1992). Introduction To Music. McGraw-Hill Professional.
  • SİNGH, G. (2004). Plant Systematics: An Integrated Approach, Science Publishers.
  • SOKOLOV, G.(2010). “İnstrumenti Udarnoy Ustanovki i İx Castnaya Klassifikaci- ya”. İzvestiya Samarskogo nauchnogo centra Rossiyskoy Akademi Nauk.t12, n13.
  • VERTKOV, K., LEVİN, S. (1973). Bolshaya Sovetskaya Enciklopediya. t.26.
Toplam 17 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm ÖZGÜN MAKALELER
Yazarlar

Rauf Kerımov

Yayımlanma Tarihi 9 Eylül 2014
Yayımlandığı Sayı Yıl 2014 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Kerımov, R. (2014). SİSTEMLEŞTİRME YÖNTEMLERİ VE ÖNEMLİ TAKSONOMİ KRİTERLERİ. ERCİYES SANAT(3), 16-25.
AMA Kerımov R. SİSTEMLEŞTİRME YÖNTEMLERİ VE ÖNEMLİ TAKSONOMİ KRİTERLERİ. ERCİYES SANAT. Aralık 2014;(3):16-25.
Chicago Kerımov, Rauf. “SİSTEMLEŞTİRME YÖNTEMLERİ VE ÖNEMLİ TAKSONOMİ KRİTERLERİ”. ERCİYES SANAT, sy. 3 (Aralık 2014): 16-25.
EndNote Kerımov R (01 Aralık 2014) SİSTEMLEŞTİRME YÖNTEMLERİ VE ÖNEMLİ TAKSONOMİ KRİTERLERİ. ERCİYES SANAT 3 16–25.
IEEE R. Kerımov, “SİSTEMLEŞTİRME YÖNTEMLERİ VE ÖNEMLİ TAKSONOMİ KRİTERLERİ”, ERCİYES SANAT, sy. 3, ss. 16–25, Aralık 2014.
ISNAD Kerımov, Rauf. “SİSTEMLEŞTİRME YÖNTEMLERİ VE ÖNEMLİ TAKSONOMİ KRİTERLERİ”. ERCİYES SANAT 3 (Aralık 2014), 16-25.
JAMA Kerımov R. SİSTEMLEŞTİRME YÖNTEMLERİ VE ÖNEMLİ TAKSONOMİ KRİTERLERİ. ERCİYES SANAT. 2014;:16–25.
MLA Kerımov, Rauf. “SİSTEMLEŞTİRME YÖNTEMLERİ VE ÖNEMLİ TAKSONOMİ KRİTERLERİ”. ERCİYES SANAT, sy. 3, 2014, ss. 16-25.
Vancouver Kerımov R. SİSTEMLEŞTİRME YÖNTEMLERİ VE ÖNEMLİ TAKSONOMİ KRİTERLERİ. ERCİYES SANAT. 2014(3):16-25.