Evaluation of Health Committee Reports of Patients Admitted to the University of Child and Adolescent Department

Yıl 2017, Cilt: 9 Sayı: 3, 228 - 232, 22.09.2017

Çiğdem Yektaş Sümeyra Elif Kaplan

https://doi.org/10.18521/ktd.346073

Cited By: 4

Öz

Objective: In this study, we aimed to investigate
sociodemographic and clinical characteristics of children and adolescents
applied to a university of child and adolescent psychiatry unit and referred to
the Disability Health Committee. This study results were also aimed to contribute
to the previous studies about child and adolescent psychiatry disabilities.

Method: 352 children and adolescents applied to Düzce
University Department of Child and Adolescent Psychiatry and referred to
University Disability Health Committee between December 2016-2017 were analyzed
retrospectively.

Results: 58% (n=204) of patient group were female and 42%
(n=148) were male. The mean age was 7.63±4.45. 38.1 % (134) of the cases were
in the range of 0-6 years of age, 46 % (162) of the cases were in the range of
7-12 years of age and 15.6 % (55) of the cases were in the range of 13-28 years
of age. The most common reasons for admission were special educational needs
due to developmental delays and academic problems. (%74,7 n=263) and health
status report for  homecare-payment and
salary (%25,3 n=89). The most common clinical diagnoses were mental retardation
and developmental delay (%36,1 n=127), learning disorder (%20,2 n=71) and
pervasive developmental disorders (%11,1 n=39) respectively

Conclusion: In pediatric population early diagnoses of
developmental delays, autism spectrum disorders and learning disorders and
developing medical and educational strategies would help to reduce disability
ratios and also enhance academic and social functionality of children.

Anahtar Kelimeler

Disability Health Committee, Child and Adolescent, Developmental Delay, autism spectrum disorders, specific learning disorders

Bir Üniversite Hastanesi Çocuk Ergen Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Birimi’ne Başvuran Hastaların Sağlık Kurulu Raporlarının Değerlendirilmesi

Öz

Amaç:
Bu çalışmanın amacı bir üniversite hastanesinin çocuk ergen ruh sağlığı
polikliniğinde değerlendirilerek sağlık kuruluna yönlendirilen çocuk ve ergen
hastaların sosyodemografik ve klinik özelliklerini belirlemek olup çalışma
sonuçlarının ülkemiz çocuk ergen ruh sağlığı alanındaki engellilik ve engelli
hakları konusunda yapılan önceki çalışmalara katkı sağlayacağı öngörülmüştür.

 

Yöntem:
2016-2017 tarihleri arasında Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Çocuk
Ergen Ruh Sağlığı Hastalıkları Polikliniği’nde değerlendirilen ve Özürlü Sağlık
Kurulu’na yönlendirilen 352 çocuk ve ergenin 
alınmıştır. sosyodemografik ve klinik verileri dosya bilgileri üzerinden
geriye dönük olarak değerlendirilmiştir.

 

Bulgular:
Hastaların %58’si (n=204) erkek %42’si (n=148) kız cinsiyettedir. Başvuru
sebepleri arasında ilk sırada gelişimsel becerilerdeki gecikme ve/veya akademik
becerilerdeki geriliğe bağlı olarak özel eğitim ihtiyacı (%74,7 n=263) gelmekte
olup bunu bakım ücreti talebi ve özür oranının belirlenmesine yönelik durum
bildirir rapor izlemiştir (%25,3 n=89). Hastalarla yapılan klinik görüşme ve
değerlendirmelere göre aldıkları psikiyatrik tanılar içinde zeka geriliği
(%36,1 n=127), özgül öğrenme güçlüğü (%20,2 n=71) ve otizm spektrum
bozukluğunun (%11,1 n=39) en sık psikiyatrik tanılar olduğu belirlenmiştir.

 

Sonuç:
Çocukluk çağında zihinsel engellilik, otizm, öğrenme güçlüğü gibi durumların
çok erken tespit edilebilmesi ve yapılacak erken eğitsel müdahaleler;
çocuklardaki engellilik oranını azaltabileceği gibi gerek akademik gerekse
sosyal alanda yaşanabilecek işlev kayıplarını büyük oranda telafi
edilebilmektedir.

Amaç:
Bu çalışmanın amacı bir üniversite hastanesinin çocuk ergen ruh sağlığı
polikliniğinde değerlendirilerek sağlık kuruluna yönlendirilen çocuk ve ergen
hastaların sosyodemografik ve klinik özelliklerini belirlemek olup çalışma
sonuçlarının ülkemiz çocuk ergen ruh sağlığı alanındaki engellilik ve engelli
hakları konusunda yapılan önceki çalışmalara katkı sağlayacağı öngörülmüştür.

 

Yöntem:
2016-2017 tarihleri arasında Düzce Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Çocuk
Ergen Ruh Sağlığı Hastalıkları Polikliniği’nde değerlendirilen ve Özürlü Sağlık
Kurulu’na yönlendirilen 352 çocuk ve ergenin 
alınmıştır. sosyodemografik ve klinik verileri dosya bilgileri üzerinden
geriye dönük olarak değerlendirilmiştir.

 

Bulgular:
Hastaların %58’si (n=204) erkek %42’si (n=148) kız cinsiyettedir. Başvuru
sebepleri arasında ilk sırada gelişimsel becerilerdeki gecikme ve/veya akademik
becerilerdeki geriliğe bağlı olarak özel eğitim ihtiyacı (%74,7 n=263) gelmekte
olup bunu bakım ücreti talebi ve özür oranının belirlenmesine yönelik durum
bildirir rapor izlemiştir (%25,3 n=89). Hastalarla yapılan klinik görüşme ve
değerlendirmelere göre aldıkları psikiyatrik tanılar içinde zeka geriliği
(%36,1 n=127), özgül öğrenme güçlüğü (%20,2 n=71) ve otizm spektrum
bozukluğunun (%11,1 n=39) en sık psikiyatrik tanılar olduğu belirlenmiştir.

 

Sonuç:
Çocukluk çağında zihinsel engellilik, otizm, öğrenme güçlüğü gibi durumların
çok erken tespit edilebilmesi ve yapılacak erken eğitsel müdahaleler;
çocuklardaki engellilik oranını azaltabileceği gibi gerek akademik gerekse
sosyal alanda yaşanabilecek işlev kayıplarını büyük oranda telafi
edilebilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Özürlü Sağlık Kurulu, Çocuk ve Ergen, Zeka Geriliği, Otizm, Öğrenme Güçlüğü

Kaynakça

• 1. World Health Organization (WHO). International classification of functioning and disability and health (ICF). Switzerland, WHO, Geneva, 2001. 2. Özürlülük Ölçütü, Sınıflandırması ve Özürlülere Verilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında Yönetmelik. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı. 28173 Sayılı, 14 Ocak 2012 Tarihli Resmi Gazete, 2012, Ankara 3. United Nations Statistics Division [UNSD]. The collection and dissemination of statistics on disability at the United Nations Statistics Division: Proposals for the future. New York: United Nations, 2003. 4. Eide AH, Loeb ME. Data and statistics on disability in developing countries. Disability Knowledge and Research Programme Executive Summary, 2005. 5. Devlet İstatistik Enstitüsü/Özürlüler İdaresi Başkanlığı. Türkiye Özürlüler Araştırması 2002 (İkinci baskı). Ankara: Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası, 2009. 6. Türkiye İstatistik Kurumu. Türkiye Sağlık Araştırması Mikro Veri Seti 2012. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası, 2013. 7. Özbaran B, Köse S. Sağlık kurulu raporları; 6 yıllık Ege Üniversitesi deneyimi. Çocuk ve Gençlik Ruh Sağlığı Dergisi 2011;18(1):67-72. 8. Savaşır I, Şahin N. Wechsler çocuklar için zeka ölçeği (WISC-R). Ankara Türk Psikologlar Derneği, 1995. 9. Denver, Anlar B, Yalaz K. Denver II gelişimsel tarama testi, Türk çocuklarına uyarlanması ve standardizasyonu Hacettepe Çocuk Nörolojisi Gelişimsel Tıp Araştırmaları Grubu, Ankara 1995: 1- 43. 10. American Psychiatric Association, 2013. Diagnostic and statistical manual of mental disorders, fifth edition. Arlington, VA: American Psychiatric Association. 11. Şahin N, Altun H, Kara B. Özürlü çocuk sağlık kurulu raporlarının değerlendirilmesi. Kocatepe Tıp Dergisi 2014;15:48-53. 12. Başgül ŞS, Saltık S. Göztepe Eğitim ve Araştırma HastanesiÖzürlü Çocuk Heyeti’nin 2010 Yılı Verileri. Göztepe Tıp Dergisi 2012;27:45-9. 13. Devlet İstatistik Enstitüsü. Türkiye Özürlüler Araştırması 2002. Devlet İstatistik Enstitüsü Matbaası, Ankara, 2004. 14. Türkiye İstatistik Kurumu (TÜİK). Özürlülerin sorun ve beklentileri araştırması, 2010. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu Matbaası, 2011. 15. Gümüş YY, Yürümez E. Assessment of the applications to Kocaeli Derince Research and Education Hospital in 2012 and 2013 to obtain disabled children’s health board report. Journal of Experimental and Clinical Medicine 2014; 31:231-235. 16. Özşenol F, Işıkhan V, Ünay B, Aydın Hİ, Akın R, Gökçay E. Engelli çocuğa sahip ailelerin aile işlevlerinin değerlendirilmesi. Gülhane Tıp Dergisi 2003;45:156-64. 17. Bahar A, Bahar G, Savaş HA, Parlar S. Engelli çocukların annelerinin depresyon ve anksiyete düzeyleri ile stresle başa çıkma tarzlarının belirlenmesi. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi 2009;4:97-112.