STRATEJİK İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİNE KAVRAMSAL BİR BAKIŞ

Yıl 2023, Cilt: 4 Sayı: 2, 231 - 243, 15.10.2023

Muhammet Yüksel

Öz

Örgütler sürekli gelişen ve gelişim hızı durdurulamayan teknoloji sayesinde, birçok iş faaliyetlerinde hız ve pratiklik kazanmıştır. Teknolojinin çok hızlı değişimi ve 2011 yılında Almanya’da ileri sürülen Endüstri 4.0 kavramıyla birlikte, örgüt faaliyetlerinde insan kaynağına ihtiyacın azalacağı ya da hiç ihtiyaç kalmayacağı gibi düşünceleri de beraberinde getirmektedir. Ancak her ne kadar teknolojik ilerlemeler ve bu düşünceler olsa da insan aklına ve gücüne her alanda ihtiyaç duyulacağı da bir gerçektir. İnsan kaynağında ihtiyaçların azalmasından daha çok örgütler, artık nitelikli insan kaynağı kullanımı arzusunda olup, doğru insan kaynağını bulmak için gerekli altyapı oluşturmakta ve bu amaçla örgütler, insan kaynakları yönetimlerinde stratejik bir yöntem belirlemektedir. Bu bağlamda çalışmada, insan kaynakları yönetimi ve stratejik yönetim kavramı açıklandıktan sonra stratejik insan kaynakları yönetimi konusu irdelenerek, ilgili araştırmacılara ve insan kaynakları yöneticilerine çeşitli önerilerde bulunulmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Strateji, Yönetim, İnsan Kaynakları, Örgüt Yönetimi

STRATEGIC APPROACH IN HUMAN RESOURCE MANAGEMENT

Öz

Organizations have gained speed and practicality in many business activities thanks to technology, which is constantly developing and the rate of development cannot be stopped. With the rapid change of technology and the concept of Industry 4.0, which was put forward in Germany in 2011, it brings along thoughts that the need for human resources in organizational activities will decrease or there will be no need at all. However, despite technological advances and these thoughts, it is a fact that human mind and power will be needed in every field. More than the decrease in the need for human resources, organizations now desire to use qualified human resources, create the necessary infrastructure to find the right human resources and for this purpose, organizations determine a strategic method in human resources management. In this context, in this study, after explaining the concept of human resources management and strategic management, strategic human resources management is examined conceptually and various suggestions are made to relevant researchers and human resources managers.

Anahtar Kelimeler

Strategy, Management, Human Resources, Organization Management

Kaynakça

• Alayoğlu, N. (2012). Üstatlık: Kadim bir eğitim ve kariyer geliştirme yöntemi. Amme İdaresi Dergisi, 45(2), 103-131.
• Ansoff, I., H., (1987), Strategıc management of technology, Journal of Business Strategy, 7(3), 28-39. Appelbaum, S., H., David N., & Michael, C., (2009), “Performance evaluation in a matrix organization: a case study (part 3)”, Q Emerald Group Publishing Limited, Vol. 41, No. 1, 2009, p. 9-14.
• Arthur, J. B. (1994). Effects of human resource systems on manufacturing performance and turnover. Academy of Management Journal, 37, 670–687
• Attar, M., & Kareem, A. A. (2020). The Role of Agile Leadership in Organisational Agility. B. Akkaya içinde, Agile Business Leadership Methods for Industry 4.0 (s. 171-191). Bingley: Emerald Publishing Limited.
• Aybas, M., & Tokucu, F. (2020). Kaynak temelli stratejik insan kaynakları yönetimi. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 11(22), 1107-1136.
• Bayat, B. (2008). İnsan kaynaklari yönetiminin stratejik niteliği. Gazi Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 10(3), 67-91.
• Benligiray, S. (2016). İnsan Kaynakları Yönetimi. Nisan Kitabevi, Eskişehir
• Bingöl, D. (2013). İnsan Kaynakları Yönetimi. Beta Basım Yayım Dağıtım, İstanbul.
• Bogers, M., Chesbrough, H., Heaton, S., & Teece, D. J. (2019). Strategic management of open innovation: A dynamic capabilities perspective. California Management Review, 62(1), 77-94.
• Boon, C., Eckardt, R., Lepak, D., & Boselia, P. (2018). Integrating strategic human capital and strategic human resource management. The International Journal Of Human Resource Management, 29(1), 34-67.
• Boselie, P., Van Harten, J., & Veld, M. (2021). A Human resource management review on public management and public administration research: stop right there… before we go any further. Public Management Review, 23(4), 483-500.
• Cingöz, A., & Akdoğan, A. (2013). İnsan Kaynakları Yönetiminin stratejik bir boyut kazanması için gerçekleşen faaliyetlerin belirlenmesine yönelik bir araştırma. Erciyes Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (42), 91-122.
• Collins, C. J. (2021). Expanding the resource based view model of strategic human resource management. The International Journal of Human Resource Management, 32(2), 331-358.
• Collins, C. J., & Smith, K. G. (2006). Knowledge exchange and combination: The role of human resource practices in the performance of high-technology firms. Academy of Management Journal, 49(3), 544–560
• Coşkun, S., & Kayar, N. (2011). Stratejik insan kaynaklari yönetimi: kamuda uygulamalar ve türk kamu yönetimi için öneriler. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 69-95.
• Çavdar, H., & Çavdar, M. (2010). İşletmelerde işgören bulma ve seçme aşamaları. Journal of Naval Sciences and Engineering, 6(1), 79-93.
• Çetin, C., Arslan, M. L., & Dinç, E. (2014). İnsan Kaynakları Yönetimi. Beta Basım Yayım Dağıtım Yayınları, İstanbul.
• Dessler, G. (2008). Human Resource Management. 11th ed., Prentice Hall, New Jersey
• Dimba, A. B. (2010). Strategic human resource management practices: effect on performance. African journal of economic and management Studies, 1(2), 128-137.
• Doğan, S., & Demiral, Ö. (2008). İşletmelerde Stratejik yönetimin etkinliğini araştırmada önemli bir araç: benchmarking. Zkü Sosyal Bilimler Dergisi, 4(7), 1-22.
• Erdemir, E., & Koç, U. (2010). Postmodernizm ve komplekslik: örgüt kuramı bağlamında paradigmatik bir tartışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 5(1), 25-48.
• Ergül, H. F. (2006). Kurumlarda ücret, ücret sistemleri ve ücret-başarı ilişkisi. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 5(18), 92-105.
• Esmer, Y., & Alan, M. A. (2019). Endüstrİ 4.0 Perspektifinde İnovasyon. AVRASYA Uluslararası Araştırmalar Dergisi, 7(18), 465-478.
• Freeman, R. (2010). Strategic Management. New York: Cambridge University Press.
• Graham, H.T. And R. Bennett (1998). Human Resources Management. London: Pitman Publishing.
• Gürbüz, S. (2011). Stratejik insan kaynakları yönetiminin örgütsel bağlılığa ve iş tatminine etkisi: İnsan kaynakları yöneticileri üzerinde bir araştırma. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(2), 397-418.
• Gürer, H. (2006). Stratejik planlamanın temelleri ve türk kamu yönetiminde uygulanmasına yönelik önermeler. Sayıştay Dergisi, (63), 91-105.
• Helfat, C. E., & Peteraf, M. A. (2015). Managerial cognitive capabilities and the microfoundations of dynamic capabilities. Strategic Management Journal, 36(6), 831–850.
• Hiltrop, J. M. (1999), “The Quest for the best: human resource practices to attract and retain talent”, European Management Journal, 17(4), 422-436.
• Jackson, S. E., Schuler, R. S., & Jiang, K. (2014). An aspirational framework for strategic human resource management. Academy of Management Annals, 8(1), 1–56.
• Kara, A. U. (2022). Stratejik İnsan kaynakları yönetiminde covıd-19 sonrası"4 temel yetkinlik" yaklaşımı. Savunma Bilimleri Dergisi, (42), 21-55.
• Ketchen Jr, D. J., & Craighead, C. W. (2020). Research at the intersection of entrepreneurship, supply chain management, and strategic management: Opportunities highlighted by COVID-19. Journal of Management, 46(8), 1330-1341.
• Klein, H. J., & Potosky, D. (2019). Making a conceptual contribution at human resource management review. Human Resource Management Review, 29(3), 299-304. Kole, S., & Lehn, K. (1997). Deregulation, the evolution of corporate governance structure, and survival. The American Economic Review, 87(2), 421-425.
• Kozak, M. A. (2012). Otel İşletmelerinde İnsan Kaynakları Yönetimi. Ankara: Detay Yayıncılık. Köklü, K. (2018). İş analizi, iş analistliği ve iş zekası. Lectio Socialis, 2(2), 121-142.
• Nhema, A. G. (2015). Relevance of classical management theories to modern public administration: A review. A review. Journal Of Public Administration And Governance, 5(3), 165-179.
• Özgen, H., A. Öztürk Ve A. Yalçın (2005), İnsan Kaynakları Yönetimi, Nobel Kitabevi, Adana.
• Parker, D. W., Holesgrove, M., & Pathak, R. (2015). Improving productivity with self-organised teams and agile leadership. International Journal of Productivity and Performance Management, 64(1), 112-128.
• Sargut, A. S. (1994). Bireycilik ve ortaklaşa davranış ikileminde yönetim ve örgüt kuramları. Ankara Üniversitesi Sbf Dergisi, 49(01), 321-332.
• Schuler, R. S., Budhwar, P. S., & Florkowski, G. W. (2002). International human resource management: review and critique. International Journal Of Management Reviews, 4(1), 41-70.
• Seviçin, A. (2006). Kaynaklara dayalı stratejik insan kaynakları yönetimi. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 2(3), 183-197.
• Söyler, İ. (2007). Kamu sektöründe stratejik yönetim uygulanabilir mi? (engeller/güçlükler) . Maliye Dergisi, (152), 103-115.
• Şahin, Ç. E. (2011). Beşeri Sermaye Ve İnsan Kaynakları. Eleştirel Bir Yaklaşım. Tan Yayınları, Ankara.
• Şimşek, M., & Çelik, A. (2015). İşletme Bilimine Giriş. Konya: Eğitim Yayınevi.
• Teece, D., Pisano, G., & Shuen, A. (1997). Dynamic capabilities and strategic management. Strategic Management Journal, 18(7), 509-533.
• Truss, C., & Gratton, L. (1994). Strategic human resource management: A conceptual approach. International Journal of Human Resource Management, 5(3), 663-686.
• Türkel, S., & Arıkan, Ö. U. (2020). Stratejik insan kaynakları yönetimi ve endüstri 4.0'ın kesişen ekosistemi. Toros Üniversitesi İİSBF Sosyal Bilimler Dergisi, 7(12), 115-139.
• Ülgen, H., & Mirze, S. (2018). İşletmelerde Stratejik Yönetim. İstanbul: Beta Yayınevi.
• Wood, S. (1999). Human resource management and performance. International Journal Of Management Reviews, 1(4), 367-413.
• Wright, P. (1998). Strategy-hr fit: does ıt really matter?. Human Resource Planning, 21(4): 56-59.