TÜRKİYE’DE YAYINLANAN SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK RAPORLARININ SÜRDÜRÜLEBİLİR İNSAN KAYNAKLARI YÖNETİMİ BAĞLAMINDA İNCELENMESİ: NİTEL BİR ARAŞTIRMA

Yıl 2018, 17. UİK Özel Sayısı, 827 - 844, 04.07.2018

Murat Esen Dilek Esen

https://doi.org/10.18092/ulikidince.433623

Cited By: 2

Öz

İnsan Kaynakları Yönetimine (İKY)
yeni bir bakış açısı kazandıran sürdürülebilirlik düşüncesi, İKY ile
uygulamaları Üçlü Temel Modeli’ne göre şekillendirmektedir. Buna göre
Sürdürülebilir İKY’den bahsedebilmek için, İKY ile ilgili uygulamaların ekonomi
dışında, ekoloji ve toplumsal öğeler de dikkate alınmalıdır. Bu çalışmada, 93 işletmeye ait sürdürülebilirlik
raporları Maxqda programı kullanılarak içerik analizine tabi tutulmuştur.
Sürdürülebilirlik raporlarında, İKY’de sürdürülebilirlik bağlamında en sık
tekrarlanan ifadeler tespit edilmiş ve bu ifadelerin sektörel bağlamdaki
tekrarlanma sıklıkları ve yüzdeleri sunulmuştur. Buna göre, İş Sağlığı ve
Güvenliği, Yetenek Yönetimi, Farklılık Yönetimi, Performans Değerlendirme,
Çalışan Tatmini ve Bağlılığı, İş ve Yaşam Dengesi, Kurum İçi İletişim
temalarının en fazla İş ve Yönetim sektöründe tekrarlandığı görülmektedir.
Öznel İyi Oluş, Sürekli Gelişim ve Eğitim, Yeşil Uygulamalar ve Çalışma
Koşulları temaları ise en fazla Sağlık Ürünleri sektöründe yayınlanan sürdürülebilirlik
raporlarında yer almıştır. Gönüllü Katılım teması Enerji sektöründe, Kariyer
Yönetimi teması da Finansal Hizmetler sektöründe en fazla tekrarlanan temadır. 

Anahtar Kelimeler

Sürdürülebilirlik Raporu, İnsan Kaynakları Yönetimi, Sürdürülebilir İKY

Kaynakça

• Bal, E. (2012). Sürdürülebilirlik Raporu Nedir?. Yeşiloji, Erişim Adresi https://s156946.gridserver.com/yesilhaber/surdurulebilirlik-raporu-nedir/
• Bansal, P. (2005). Evolving Sustainably: A Longitudinal Study of Corporate Sustainable Development. Strategic Management Journal, 26, 197-218.
• Branco, M. C. ve Rodrigues, L. L. (2006). Corporate Social Responsibilty and Resource-Based Perspective. Journal of Business Ethics, 69, 111-132.
• BIST Sürdürülebilirlik Endeksi. (2017). Erişim Adresi http://www.borsaistanbul.com/endeksler/bist-pay-endeksleri/surdurulebilirlik-endeksi
• Clarke, M. (2011). Sustainable HRM: A New Approach to People Management. HRM and Sustainability, Melbourne: Tilde University Press.
• Collison, D. J. Cobb, George. P. David M. ve Stevenson, L. A. (2007). The Financial Performance of the FTSE4 Good Indices, Corporate Social Responsibility and Environmental Management, 15, 14–28.
• Dyllick, T. Hockerts, K. (2002). Beyond The Business Case for Corporate Sustainability, Business Strategy and the Environment, 11, 130-141.
• Ehnert, I. (2009). Sustainable Human Resource Management A Conceptual and Exploratory Analysis from a Paradox Perspective, Springer, London New York.
• Ehnert, I. and Harry, W. (2012).Recent Developments and Future Prospects on Sustainable Human Resource Management: Introduction to the Special Issue. Management Revue, 23 (3),224-239.
• Esfahani, S. A. Rezaii, H. Koochmeshki, N. Parsa, S. S. (2017). Sustainable and Flexible Human Resource Management for Innovative Organizations, Ad-Minister, 30, 195-215.
• Global Reporting Institue (GRI). (2013) G4 Sürdürülebilirlik Raporlaması Kılavuzları Raporlama İlkeleri ve Standart Bildirimler. Erişim Adresi https://www.globalreporting.org/information/about-gri/Pages/default.aspx
• Gollan, P. J. (2005).High İnvolvement Management and Human Resource Sustainability: The Challenges and Opportunities. Asia Pacific Journal of Human Resources. 43(1), 18-33.
• IMKB (2011). Sürdürülebilirlikle İlgili Özet Bilgiler. Erişim Adresi http://borsaistanbul.com/datum/, surdurulebilirlik/SURDURULEBILIRLIK_OZET_BILGILER.pdf
• IMKB (2011). Türk İş Dünyası’nda Sürdürülebilirlik Uygulamaları Değerlendirme Raporu. Erişim Adresi https://www.pwc.com.tr/publications/PwC_Surdurulebilirlik_Raporu-2012.pdf
• Jerome, N. (2013). Impact of Sustainable Human Resource Management and Organizational Performance. International Journal of Asian Socaial Science. 3 (6). 1287-1292.
• Kramar, R.(2014). Beyond Strategic Human Resource Management: Is Sustainable Human Resource Management The Next Approach? The International Journal of Human Resource Management, 25(8), 1069-1089.
• Kurumsal sürdürülebilirlik (2017). Erişim Adresi http://www.kurumsalsurdurulebilirlik.com/tr-tr/hakkimizda.aspx
• Mariappanadar, S.(2014). Stakeholder Harm Index: A Framework to Review Work Intensification from the Critical HRM Perspective. Human Resource Management Review, 24, 313-329.
• Mariappanadar, S. (2003). Sustainable Human Resource Strategy: The Sustainable and Unsustainable Dilemmas of Retrenchment. International Journal of Social Economics. 30(8), 906-923.
• Marvasti, A. (2004). Qualitative Research in Sociology. London: Sage Publications Ltd.
• Mazur, B. (2014). Sustainable Human Resource Management in Theory and Practice. Economics and Management. 1, 158-170.
• Mejias, A. M. Garrido, N. Pardo J. E. (2015). INDITEX, A Model Company in the Implementation of Sustainable Human Resource Management. Engineering Management and Economics, 5(1/2), 59-72.
• Mesleki Yeterlilik Kurumu, Ulusal Meslek Standartları. Erişim Adresi https://www.myk.gov.tr/index.php/en/ulusal-meslek-standard/182
• Orlitzky, M. Schmidt, L. F. Rynes, L. S. (2003). Corporate Social and Financial Performance: A Meta-analysis. Organization Studies. 24(3), 403–441.
• Önce, S. Onay, A.ve Yeşilçelebi, G. (2015). Kurumsal Sürdürülebilirlik Raporlaması ve Türkiye’deki Durum. Journal of Economics Finance And Accounting, 2(2), 230- 252.
• Prins, P. D. Beirendonck, L. V. Vos, A.D. Segers, J.(2014). Sustainable HRM: Bridging Theory and Practice Through the “Respect Openness Continuity (ROC) Model”, Management Revue, 25 (4), 263-284.
• Rompa, Irene. (2011). Explorative Research On Sustainable Human Resource Management. (Not Published Master’s Thesis University) VU University, Amsterdam.
• Russ, E.S. (2012). Human Resource Development and Sustainability: Beyond Sustainable Organizations. Human Resource Development International. 15(4), 399-415.
• Stankeviciute, Z. Savaneviciene, A.(2013). Sustainability as a Concept for Human Resource Management. Economics and Management, 18(4), 837-846.
• Stone P. J. Dunphy D. C. Marshall S. S. Ogilvie D.M. (1966). The General Inquirer: A Computer Approach to Content Analysis, The M.I.T. Press, Massachusetts.
• Tavşancıl, E. ve Aslan, E. (2001). Sözel, Yazılı ve Diğer Materyaller için İçerik Analizi ve Uygulama Örnekleri. Epsilon Yayınevi, İstanbul.
• Vehkamaki, S. (2005).The Concept of Sustainability in Modern Times, University of Helsinki Department of Forest Ecology Publications, 31, 1-33.
• Voegtlin, C. and Greenwood, M.(2015). Corporate Social Responsibility and Human Resource Management: A Systematic Review And Conceptual Analysis. Human Resource Management Review, 530, 1-17.
• Wilkinson, A. Hill, M. Gollan, P. (2001). The Sustainabilitiy Debate, International Journal Operations and Production Management, 21(12),1492-1502.
• Yanık, S., Türker İ. (2012), Sürdürülebilirlik ve Sosyal Sorumluluk Raporlamasındaki Gelişmeler (Tümdeşik Raporlama), İstanbul Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi Dergisi, 47, 291-308.
• Yıldırım, A. Şimşek, H. (2013).Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, (9. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Zaugg, R, J. Blum, A. Thom, N. (2001). Sustainability in Human Resource Management, Europen Association of Personnel Management, University of Berne.
• Zink, K. J. (2014).Designing Sustainable Work Systems: The Need For a Systems Approach. Applied Ergonomics, 45, 126-132.