A Study of Relationship between General Self-Efficacy of Elementary School Principals and Perceptions of Their Organizational Commitment

Yıl 2015, Cilt: 8 Sayı: 2, 193 - 218, 01.04.2015

Ahmet Ayık Mücella Savaş Engin Yücel

Öz

In this study, it is aimed to determine the relationship between the general self-efficacy beliefs of elementary school principals and their organizational commitment. The sample of this study consists of 101 school principals working at primary schools in Erzurum by the technique of simple random sampling. General Self-Efficacy Scale and Three Dimensional Organizational Commitment Scale were used for data collection. In analysis of the data, in this research which is a descriptive study, standard deviation, mean, Pearson 's product-moment correlation and multiple linear regression analysis were utilized. Research results showed that there is a significant and positive relationship between general self-efficacy of school principals and their organizational commitment. According to results of regression analysis, the ability and confidence of which is dimensions of general self-efficacy of school principals predicted significantly and positively their perceptions of normative commitment. At the results of the study, the impact of general self-efficacy of school principals on their organizational commitment was discussed.

Anahtar Kelimeler

Organizational Commitment; Self-Efficacy; General Self-Efficacy; School Principals

İlkokullarda Görev Yapan Okul Müdürlerinin Genel Öz Yeterlik ile Örgütsel Bağlılık Algıları Arasındaki İlişkinin İncelenmesi

Öz

Bu araştırmada, ilkokullarda görev yapan okul müdürlerinin genel öz yeterlik inançları ile örgütsel bağlılıkları arasındaki ilişkinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemini, basit rastlantısal örnekleme tekniği ile seçilen Erzurum il merkezinde bulunan ilkokullarda görevli 101 okul müdürü oluşturmaktadır. Verilerin toplanmasında, Genel Öz yeterlik Ölçeği ve Üç Boyutlu Örgütsel Bağlılık Ölçeği kullanılmıştır. Betimsel bir çalışma olan bu araştırmada verilerin çözümlenmesinde standart sapma, ortalama, Pearson Momentler Çarpım korelasyonu ve çoklu doğrusal regresyon analizinden faydalanılmıştır. Araştırma sonuçları, okul müdürlerinin genel öz yeterlik ile örgütsel bağlılıkları arasında pozitif yönde anlamlı ilişki olduğunu göstermiştir. Regresyon analizi sonuçlarına göre, genel öz yeterliğin yetenek ve güven boyutu, örgütsel bağlılığın normatif bağlılık boyutunu pozitif yönde ve anlamlı düzeyde yordamıştır. Araştırma sonuçları, okul müdürlerinin genel öz yeterliklerinin örgütsel bağlılıkları üzerine etkisi çerçevesinde tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Örgütsel Bağlılık; Öz Yeterlik; Genel Öz Yeterlik; Okul Müdürleri

Kaynakça

• AÇIKALIN, A. (1994). Çağdaş Örgütlerde İnsan Kaynaklarının PersonelYönetimi, Pegem Yayınları, Ankara.
• ADA, N., ALVER, İ. ve ATLI, F. (2008). Örgütsel İletişimin Örgütsel Bağlılığa Etkisi: Manisa Organize Sanayi Bölgesinde Yer Alan Ve İmalat Sektörü Çalışanları Üzerinde Yapılan Bir Araştırma. Ege Akademik Bakış, 8(2), 487-518.
• AGHDASI, S., KIAMANESH, A. R. ve EBRAHIM, A. N. (2011). Emotional Intelligence and Organizational Commitment: Testing the Mediatory Role of Occupational Stress and Job Satisfaction. Procedia - Social and Behavioral Sciences 29,1965 – 1976.
• AĞAOĞLU, E., ALTINKURT, Y., YILMAZ, K. ve KARAKÖSE, T. (2012). Okul Yöneticilerinin Yeterliklerine İlişkin Okul Yöneticilerinin ve Öğretmenlerin Görüşleri (Kütahya ili). Eğitim ve Bilim, 37( 164), 159-174.
• AK, M. (2006). İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Değişimi Yönetme Yeterlikleri (Uşak ili örneği) (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• AKIN, U. (2014). Okul Müdürlerinin İnisiyatif Alma Düzeyleri ile Öz-Yeterlikleri Arasındaki İlişki [doi: 10.14527/kuey. 2014.006]. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 20(2), 125-149.
• AKKOYUNLU, B., ORHAN, F., ve UMAY, A. (2005). Bilgisayar Öğretmenleri İçin "Bilgisayar Öğretmenliği Öz-Yeterlik Ölçeği" Geliştirme Çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 29, 1-8.
• AL, A. (2007). Üniversitelerdeki Yabancı Diller Birimleri Yöneticilerinin Yönetsel Yeterlik Düzeyi İle İngilizce Öğretim Elemanlarının Örgütsel Bağlılık Düzeylerinin Araştırılması (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Kocaeli Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• ALLEN, N. J. ve MEYER, J. P. (1990). The Measurement and Antecedents of Affective, Continuance and Normative Commitment to the Organization. Journal of Occupational Psychology. 63, 1-18.
• ARSLAN H. ve BEYTEKİN, F. (2004) İlköğretim Okul Müdürleri İçin Okul Liderliği Standartlarının Araştırılması. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı. Malatya: İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, CD Formatı.
• AVOLIO, B. J., ZHU, W., KOH, W. ve BHATIA, P. (2004). Transformational Leadership Andorganizational Commitment: Mediating Role of Psychological Empowerment Andmoderating Role of Structural Distance. Journal of Organizational Behavior, 25(8), 951-68.
• AYDIN, M. (2010). Eğitim Yönetimi (9. Baskı). Ankara: Hatiboğlu.
• AYDOĞDU, A. (2008). İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Algıladıkları Okul Müdürü Yeterlilikleri ile Örgütsel Bağlılık Düzeyleri Arasındaki İlişki (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• AYPAY, A. (2010). Genel Öz Yeterlik Ölçeği’nin (GÖYÖ) Türkçe’ye Uyarlama Çalışması. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 11(2), 113–131.
• AZAR, A. (2010). Ortaöğretim Fen Bilimleri ve Matematik Öğretmeni Adaylarının Öz Yeterlik İnançları. ZKÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 6(12), 235–252.
• BABAOĞLAN, E. ve LİTCHKA, P. R. (2010). An Examination of Leadership Competencies of School Principals in Turkey and the United States. Education and Science, 35 (158), 58-74.
• BANDURA, A. (1993). Perceived Self-Efficacy in Cognitive Development and Functioning, Educational Psychologist, 28(2), 117-148, DOI: 10.1207/s15326985ep2802_3. 28 Ağustos 2013 tarihinde erişilmiştir.
• BANDURA, A. (1994). Self Efficacy. http://www.uky.edu/~eushe2/Bandura/ BanEncy.html. 26/9/2013 tarihinde erişilmiştir.
• BANOĞLU, K. (2011). Okul Müdürlerinin Teknoloji Liderliği Yeterlikleri ve Teknoloji Koordinatörlüğü. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 11(1), 199-213.
• BAŞAR, H. (2000). Eğitim Denetçisi, Pegem A Yayıcılık, Ankara.
• BAŞYİĞİT, A. (2006). Örgütsel İletişimin Örgütsel Bağlılık Üzerine Etkisi (Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi). Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• BENIGHT, C. C. ve BANDURA, A. (2004). Social Cognitive Theory of Posttraumatic Recovery: The Role of Perceived Self-Efficacy. Behaviour Research and Therapy 42, 1129–1148.
• BLACK, L. T. (2003). The Development and the Validation of the Principal Efficacy Scale (Unpublished doctoral dissertation). Sam Houston State University, USA.
• BOLAT, O. İ. (2011). Öz Yeterlik ve Tükenmişlik İlişkisi: Lider-Üye Etkileşiminin Aracılık Etkisi. Ege Akademik Bakış,11(2), 255 – 266.
• BOYACI, M. F. (2010 ). Örgütsel Bağlılığın Arttırılmasında Etkin İletişim - Bir Uygulama (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• BULUÇ, B. (2009). Sınıf Öğretmenlerinin Algılarına Göre Okul Müdürlerinin Liderlik Stilleri ile Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişki. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 15(57), 5-34.
• BURSALIOĞLU, Z. (2012). Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve Davranış (17. Basım). Ankara: Pegem Akademi.
• BÜLBÜL, T. ve ÇUHADAR, Ç. (2012). Okul Yöneticilerinin Teknoloji Liderliği Öz-Yeterlik Algıları İle Bilgi ve İletişim Teknolojilerine Yönelik Kabulleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 23, 474 - 499.
• BÜYÜKÖZTÜRK, Ş., ÇAKMAK, E. K., AKGÜN, Ö. E., KARADENİZ, Ş., DEMİREL, F. (2012) Bilimsel Araştırma Yöntemleri, Geliştirilmiş 11. Baskı, s 249., Pegem Akademi, Ankara.
• CAN, T.(2003). Bolu Orta Öğretim Okulları Yöneticilerinin Teknolojik Liderlik Yeterlilikleri. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 2(3), Article 12.
• CARRIERE, J. ve BOURQUE, C. (2009). The Effects of Organizational Communication on Job Satisfaction and Organizational Commitment in a Land Ambulance Service and the Mediating Role of Communication Satisfaction. Career Development International, 14(1), 29-49.
• CULLEN, J. B., PARBOTEEAH, K. P. ve VICTOR B. (2003). The Effects of Ethical Climates on Organizational Commitment: A Two-Study Analysis. Journal of Business Ethics, 46, 127–141.
• CLINEBELL, S., SKUDIENĖ, V., TRIJONYTE, R. ve REARDON, J. (2013). Impact Of Leadership Styles On Employee Organizational Commitment. The Clute Institute International Academic Conference Paris, France 2013 http://www.cluteinstitute.com/index.html
• ÇALIK, C. ve ŞEHİTOĞLU, E. T. (2006). Okul Müdürlerinin İnsan Kaynakları Yönetmi İşlevlerini Yerine Getirebilme Yeterlikleri. Milli Eğitim Dergisi, 35 (170).
• ÇEKMECELİOĞLU, H. G. (2006). Örgüt İklimi, Duygusal Bağlılık ve Yaratıcılık Arasındaki İlişkilerin Değerlendirilmesi: Bir Araştırma. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 20(2), 295-310.
• ÇETİN, M. ve ADIGÜZEL, S. (2006). İstanbul İli Resmî İlköğretim Okulu Müdürlerinin Uzmanlık Yeterliklerinin İncelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 167-183.
• ÇETİN, F., BASIM, H. N. ve AYDOĞAN, O. (2011). Örgütsel Bağlılığın Tükenmişlik ile İlişkisi: Öğretmenler Üzerine Bir Araştırma. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 25, 61-70.
• ÇINAR, İ. (2004). Bilgi Yönetiminde Eğitim Yöneticilerinin Yeterlikleri: Malatya Örneği. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz 2004 İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya.
• DEMİREL, Y. (2008). Örgütsel Güvenin Örgütsel Bağlılık Üzerine Etkisi: Tekstil Sektörü Çalışanlarına Yönelik Bir Araştırma. Yönetim ve Ekonomi, 15(2), 179-194.
• DÖNMEZ, B. (2002). Müfettiş, Okul Müdürü ve Öğretmen Algılarına Göre İlköğretim Okulu Müdürlerinin Yeterlikleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, Sayı: 29, 27-45.
• ERBAŞ, G. (2008). Yönetici ve İsgören Arasındaki İletişimin Kalitesi ile Örgütsel Bağlılık İlişkisi Üzerine Bir Araştırma (Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi). Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü.
• ERDEM, R. (2007). Örgüt Kültürü Tipleri ile Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişki: Elâzığ İl Merkezindeki Hastaneler Üzerinde Bir Çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 2(2), 63-79.
• EKİNCİ, K. (2006). Örgütsel İletişim ve Örgütsel Bağlılık Arasındaki İlişki (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• ELMA, C. (1998). İlköğretim Okulları Yöneticilerinin Çatışmayı Yönetme Yeterlikleri (Yayımlanmamış Yüksek lisans tezi). Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• FAN, W. ve WILLIAMS, C. M. (2010). The Effects of Parental İnvolvement on Students’ Academic Self-Efficacy, Engagement and İntrinsic Motivation. Educational Psychology, 30(1), 53–74.
• FEATHER, N. T. ve RAUTER, K. A. (2004). Organizational Citizenship Behaviours in Relation to Job Status, Job İnsecurity, Organizational Commitment and Identification, Job Satisfaction and Work Values. Journal of Occupational and Organizational Psychology 77, 81–94.
• GENÇTÜRK, A. ve MEMİŞ, A. (2010). İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Öz-Yeterlik Algıları ve İş Doyumlarının Demografik Faktörler Açısından İncelenmesi. İlköğretim Online, 9(3), 1037-1054.
• GÖKÇE, F. (2008). Değişimin Kavramsal Modelleri ve Değişim Sürecinde Eğitim Yöneticilerinin Yeterlikleri. Milli Eğitim, 172, 237-252.
• GÜNEY, S. (2011). Örgütsel Davranış. İstanbul: Nobel yayın dağıtım.
• GÜRBÜZ, S.( 2006). Örgütsel Vatandaşlık Davranışı ile Duygusal Baglılık Arasındaki İlişkilerin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma. Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Dergisi, 3,48-75.
• HEMEDOĞLU, E. ve EVLİYAOĞLU, F. (2012). Çalışanların Dönüşümcü Liderlik Algılarının Örgütsel Bağlılıkları Üzerindeki Etkilerinin İncelenmesi. İşletme Araştırmaları Dergisi, 4(1), 58-77.
• HSİEH, P., SULLIVAN, J. R. ve GUERRA, N. S. (2007). A Closer Look at College Students: Self-Efficacy and Goal Orientation. Journal of Advanced Academics, 18(3), 454–476.
• HULPIA, H., DEVOS, G. ve KEER, H. V. (2011). The Relation between School Leadership from a Distributed Perspective and Teachers’ Organizational Commitment: Examining the Source of the Leadership Function. Educational Administration Quarterly 47(5) 728- 771.
• JACKSON, T. A., MEYER, J. P. ve WANG, X.-H. (2013). Leadership, Commitment, and Culture: A Meta-Analysis. Journal of Leadership & Organizational Studies 20(1) 84– 106.
• JOO, B.-K., YOON, H. J. ve JEUNG, C.-W. (2010). The Effects of Core Self-Evaluations and Transformational Leadership on Organizational Commitment. Leadership & Organization Development Journal, 33( 6), 564-582.
• KAHYAOĞLU, M. ve YANGIN, S. (2007). İlköğretim Öğretmen Adaylarının Mesleki Özyeterliklerine İlişkin Görüşleri. Kastamonu Eğitim Dergisi,15(1), 73-84.
• KARAKUŞ, M. ve TÖREMEN, F. (2006). Denetçi Gözüyle Yönetici Yeterlikleri: İlköğretim Okulu Yöneticileri Üzerine Bir Araştırma. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı:13, 175-189.
• KARASAR, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi, Ankara: Nobel Yayınları.
• KARCIOĞLU, F. ve ÇELİK, E. (2012). Örgütsel İletişimin Etkinliği Açısından Kurumsal Bloglar ve Birkaç Kurumsal Blogun İncelenmesi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 23(3),
• KAYA, H. (2008). Kamu ve Özel Sektör Kuruluşlarının Örgütsel Kültürünün Analizi ve Kurum Kültürünün Çalışanların Örgütsel Bağlılığına Etkisi: Görgül Bir Araştırma. Maliye Dergisi, Sayı 155, 119-143.
• KOMBIÇAK, M. (2008). İlköğretim Okul Müdürlerinin Yeterliliklerinin İncelenmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• KORKMAZ, M. (2011). İlköğretim Okullarında Örgütsel İklim ve Örgüt Sağlığının Örgütsel Bağlılık Üzerindeki Etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 17(1), 117-139.
• KUL, M. ve GÜÇLÜ, M. (2010). Okul Yöneticilerinin Liderlik Stilleri ile Beden Eğitimi Öğretmenlerinin Örgütsel Bağlılıkları Arasındaki İlişki. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(2), 1021-1038.
• KURŞUNOĞLU, A., BAKAY, E. ve TANRIÖĞEN, A. (2010). İlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Örgütsel Bağlılık Düzeyleri. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültes Dergisi, Sayı 28, 101-11.
• LEITHWOOD, K. ve JANTZI, D. (2008). Linking Leadership to Student Learning: The Contributions of Leader Efficacy. Educational Administration Quarterly, 44(4), 96-528.
• LUSZCZYNSKA,A., SCHOLZ,U ve SCHWARZER, R. (2005). The General Self-Efficacy Scale: Multicultural Validation Studies. The Journal of Psychology, 139(5), 439–457.
• MARGOLIS, H. ve MCABE, P. P. (2003). Self-Efficacy: a Key to Improving the Motivation of Struggling Learners. Alternative Education for Children and Youth, 47(4), 162-169.
• MARGOLIS, H. ve MCABE, P. P. 2006). Improving Self-Efficacy and Motivation: What to do, What to Say. Interventıon in School and Clinic, 41(4), 218–227.
• MEYER, J. P. ve SMITH, C. A. (2000). HRM Practices and Organizational Commitment: Test of a Mediation Model. Canadian Journal of Administrative Sciences, 17(4), 3 19-331.
• MEMİŞOĞLU, S. P. ve ÖZSARIKAMIŞ, S. (2009). İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Bilgi Yönetimi Yeterlikleri. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi, 9(2) , 133-151.
• MENTEŞE, S., ÜSTÜN, A. ve GÖKDELEN, A. (2012). İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Okulun Parasal Kaynaklarını Yönetme Yeterlilikleri (Ordu İli Örneği). Hitit Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Sayı 2, 41-65.
• MCCOLLUM, D. L., KAJS, L. T. ve MINTER, N. (2005). School Admınıstrators’ Effıcacy: A Model and Measure. Allied Academies International Conference, Proceedings of the Academy of Educational Leadership, 10( 1), 29-32.
• NIR, A. E. ve KRANOT, N. (2006). School prıncıpal’s leadershıp style and teachers’ self-effıcacy. Planning and Changing, 37( 3&4), 205–218.
• OKUTAN, M. ve KAHVECİ, A. (2012). İlköğretim okul müdürlerinin genel öz yeterlik inançlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Rize örneği). Kastamonu Eğitim Dergisi, 20(1), 27-42.
• PAJARES, F. (2002). Gender and perceived self-efficacy in self- regulated learning. Theory Into Practice, 41(2), 116-125.
• PANACCIO, A. ve VANDENBERGHE, C. (2009), Perceived organizational support, organizational commitment and psychological well-being: A longitudinal study. Journal of Vocational Behavior, 75, 224–236.
• PEKER, S. ve SELÇUK, G. (2011). Okul müdürlerinin yeterliklerinin eğitim öğretim sürecine etkisi. CBÜ Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 472-480.
• PELİT, E., BOYLU, Y. ve GÜÇER, E. (2007). Gazi üniversitesi ticaret ve turizm eğitim fakültesi akademisyenlerinin örgütsel bağlılık düzeyleri üzerine bir araştırma. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı: 1, 86- 114.
• ROSE, R. C., KUMAR, N. ve PAK, O. G. (2009), The effect of organizational learning on organizational commitment, job satisfaction and work performance. The Journal of Applied Business Research, 25(6), 55-66.
• SEZGİN, F. (2010). Öğretmenlerin örgütsel bağlılığının bir yordayıcısı olarak okul kültürü. Eğitim ve Bilim, 35(156),142-159.
• SCHWARZER, R.; BABLER, J.; KWIATEK, P. ve SCHRODER, K. (1997). The assessment of optimistic self-beliefs: comparison of the german, spanish, and chinese versions of the general self-efficacy scale. Applıed Psychology: An Internatıonal Revıew, 46 ( I ) , 69-88.
• SCHWEPKER, C. H. (2001), Ethical climate’s relationship to job satisfaction, organizational commitment, and turnover intention in the salesforce. Journal of Business Research, 54, 39– 52.
• SILVERTHORNE, C. (2004). The impact of organizational culture and person-organization fit on organizational commitment and job satisfaction in Taiwan. The Leadership & Organization Development Journal. 25( 7), 592-599.
• SOMECH, A. ve DRACH-ZAHAVY, A. (2000). Understanding extra-role behavior in schools: The relationship between job satisfaction, sense of efficacy and teachers’ extra-role behaviors. Teaching and Teacher Education, 16, 649–659.
• SOMUNCU, F. (2008). Örgütsel bağlılık ve örgütsel bağlılığı geliştirme araçları: özel bir hizmet işletmesinde araştırma (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• SCHUNK, D. H. (1991). Self-efficacy and academic motivation. Educational Psychologist, 26, 207-231.
• ŞAHİN, A. E. (2000). İlköğretim okulu müdürlerinin yeterlikleri. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, Sayı 22, 243-260.
• ŞİŞMAN, M. (2012). Öğretim liderliği (4, baskı) Ankara: Pegem Akademi.
• SÖNMEZ, V. ve ALACAPINAR, F. G. (2011). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
• TOLENTINO, R. C. (2013). Organizational commitment and job performance of the academic and administrative personnel. International Journal of Information Technology and Business Management.15(1), 51-59.
• TOPLUER, A. (2008). İlköğretim okulu yöneticilerinin iletişim yeterlikleri ile örgütsel çatışma düzeyi arasındaki ilişki “Malatya ili örneği. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi)., İnönü Üniversitesi, Malatya.
• TULUNAY, Ö. (2010). Sınıf Öğretmenlerinin Tükenmişlik Düzeylerine Örgütsel Bağlılık ve Örgütsel İletişim İle İlişkisi (Sivas İli Örneği). Kırıkkale: Kırıkkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Yayınlanmammış Yüksek Lisans Tezi.
• TSCHANNEN-MORAN, M. ve GAREIS, C. R. (2004). Principals’ sense of efficacy Assessing a promising construct. Journal of Educational Administration, 42(5), 573-585.
• TSCHANNEN-MORAN, M. ve GAREIS, C. R. (2005). Cultivating principals’sense of efficacy: Supports that matter. Presented at the annual meeting of the University Council for Educational Administration, Nashville, TN.
• TÜRKMEN, H. (2008). İlköğretim okul müdürlerinin insan kaynaklarını yönetme yeterlilikleri (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• UYSAL, İ. ve KÖSEMEN, S. (2013). Öğretmen adaylarının genel öz-yeterlik inançlarının incelenmesi. Journal of Research in Education and Teaching, 2, 217-226.
• ÜNAL- KESKİN, G. ve ORGUN, F. (2006). Öğrencilerin öz etkililik-yeterlilik düzeyleri ile başa çıkma stratejilerinin incelenmesi. Anatolian Journal of Psychiatry, 7, 92-99.
• ÜSTÜNER, M., DEMİRTAS, H.; CÖMERT, M. ve ÖZER, N. (2009). Ortaöğretim öğretmenlerinin öz-yeterlik algıları. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Sayı 17, 1-16.
• VALENTİNE, S., GODKİN, L. ve LUCERO, M. (2002). Ethical Context, Organizational Commitment, and Person-Organization Fit. Journal of Business Ethics 41: 349–360.
• VUONG, M., BROWN-WELTY, S. ve TRACZ, S. (2010). The Effects of Self-Efficacy on Academic Success of First-Generation College Sophomore Students. Journal of College Student Development, 51( 1), 50-64.
• YAVUZ, E. ve TOKMAK, C. İşgörenlerin Etkileşimci Liderlik ve Örgütsel Bağlılık ile İletişim Tutumlarına Yönelik Bir Araştırma. International Journal of Economic and Administrative Studies, 1(2), 17-34.
• YILDIRIM, F ve İLHAN, İ. Ö. (2010). Genel Öz Yeterlik Ölçeği Türkçe Formunun Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması. Türk Psikiyatri Derneği, 21(4), 301-8.
• YILDIRIM, F. (2002). Çalışma Yaşamında Örgüte Bağlılık ve Örgütsel Adalet İlişkisi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi)., Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• YILMAZ, S. Ç. (2008). İlköğretim Okulu Yöneticilerinin Bilgisayar Teknolojisini Kullanma Yeterliklerinin Değerlendirilmesi (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• YOST, R. (2010). “I Think I Can”: Mentoring as a Means of Enhancing Teacher Efficacy. The Clearing House: A Journal of Educational Strategies, Issues and Ideas, 75(4), 195-197.
• ZIMMERMAN, B. J. (2000). Self-Efficacy: An Essential Motive to Learn. Contemporary Educational Psychology, 25(1), 82-91.