Farklı Yonca Çeşitlerinin Ot Verimi ve Bazı Kalite Özelliklerinin Belirlenmesi

Yıl 2017, Cilt: 27 Sayı: 2, 212 - 219, 30.06.2017

Burcu Engin Hanife Mut

https://doi.org/10.29133/yyutbd.289466

Cited By: 9

Öz

Bu araştırma, Yozgat ekolojik koşullarında yonca
çeşitlerinin ot verimi ve bazı kalite özelliklerini belirlemek amacıyla
2013-2015 yılları arasında iki yıl süreyle yürütülmüştür. Denemede Bilensoy,
Kayseri, Verko, Gea, Plato, Victoria, Emiliano, Sunter, Nimet ve Başbağ olmak
üzere 10 adet yonca çeşidi kullanılmıştır. Araştırma Tesadüf Blokları Deneme
Desenine göre 3 tekerrürlü olarak yürütülmüştür. Çalışmada yonca çeşitlerinin
bitki boyu, kuru ot verimi, ham protein oranı, protein verimi, ADF ve NDF
içerikleri belirlenmiştir. İncelenen yonca çeşitlerinde ortalama bitki boyu en
yüksek Emiliano (86.9 cm), en düşük ise Kayseri (57.5 cm) çeşidinde
belirlenmiştir. Yonca çeşitlerinin iki yıllık toplam kuru ot verimleri 2107.0
(Bilensoy) – 4330.5 kg/da (Sunter) arasında değişim göstermiştir. Ham protein
oranı %24.2-26.1 arasında değişiklik gösterirken, en yüksek toplam protein
verimi Sunter (590.6 kg/da), en düşük ise Gea (325.1 kg/da) çeşitlerinden elde
edilmiştir. Araştırmadan elde edilen iki yıllık sonuçlara göre; Yozgat
koşullarında Sunter, Victoria, Başbağ, Nimet, Emiliano ve Plato çeşitlerinin
yüksek performans gösterdiği ve bölgemiz şartlarında başarıyla
yetiştirilebileceği belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yonca, ADF, NDF, Kuru ot verimi, Protein oranı

Determination of Hay Yield and Some Quality Traits of Different Alfalfa Cultivars

Öz

This research was conducted
to determine hay yield and some quality properties of alfalfa cultivars between
2014 and 2015 years. Bilensoy, Kayseri, Verko, Gea, Plato, Victoria, Emiliano,
Sunter, Nimet and Basbag cultivars were used as plant material. Research was
conducted as a randomized complete block design with 3 replicates. In this
study, plant height, dry matter yield, crude protein content, crude protein
yield, ADF and NDF content of alfalfa cultivars were determined. According to
combined years, the highest and lowest plant height was obtained in Plato (57.3
cm) and Verko (45.1 cm) cultivars.  Hay
yields ranged between 2107.0 (Bilensoy) and 4330.5 kg da^-1 (Sunter).
End of the two years results show that crude protein content of cultivars
varied from 24.2 to 26.1%. The highest total protein yield was determined in
Sunter (590.6 kg da^-1), while the lowest Gea (325.1 kg da^-1).
According to the results of two years;
Sunter, Victoria, Basbag, Nimet, Emiliano and Plato cultivar were showed high
performance and this cultivar can be grown successfully in Yozgat ecological
conditions.

Anahtar Kelimeler

ADF, Hay yield, NDF, Crude protein, Alfalfa

Kaynakça

• Açıkgöz N (1993). Tarımda Araştırma ve Deneme Metodları (III. Basım), Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Yayınları, Yayın No:78, 222 s. İzmir.
• Akman N, Aksoy F, Şahin O, Kaya ÇY, Erdoğdu G (2007). Cumhuriyetimizin 100. yılında Türkiye’nin hayvansal üretimi. Türkiye Damızlık Sığır Yetiştiriciliği Birliği Yayınları No: 4, 116 s.
• Alçiçek A (1995). Silo Yemi Önemi ve Kalitesini Etkileyen Faktörler. E.Ü.Z.F. Tarımsal Uygulama ve Araştırma Merkezi Yayını No. 22, İzmir.
• Altınok S, Karakaya A (2015). Forage yield of different alfalfa cultivars under ankara conditions. Turk. J. of Agric. For. 26: 11 – 16.
• Anonymous (2015). Yozgat İl Gıda Tarım ve Hayvancılık Müdürlüğü Brifingi, Yozgat.
• Avcı M, Çınar S, Kızıl S, Aktaş A, Yücel C, Hatipoğlu R, Yücel H, Kılıçalp N, İnal İ, Gültekin R (2009). Çukurova taban koşullarında farklı yonca çeşitlerinin ot verimleri ve ot kaliteleri üzerine bir araştırma. Türkiye VIII. Tarla Bitkileri Kongresi, 19-22 Ekim, Hatay, s: 666 – 670.
• Başbağ M, Gül İ, Saruhan V (2002). Diyarbakır Sulu Koşullarında Yonca ve Üçgül Çeşit Verim ve Adaptasyonlarını Araştırma Projesi, TÜBİTAK-TARP-2261 No’lu Proje Kesin Sonuç Raporu, Ankara.
• Başbağ M, Demirci R, Avcı M (2009). Determination of Some Agronomical andQuality Properties of Wild Alfalfa (Medicago sativa L.) Clones in Turkey. Food Agriculture and Environment, 7(2): 357 – 359.
• Bilgen H, Alçiçek A, Sungur N, Eichhorn H, Walz OP (1996). Ege Bölgesi koşullarında bazı silajlık kaba yem bitkilerinin hasat teknikleri ve yem değeri üzerine araştırmalar. Hayvancılık'96 Ulusal Kongresi, Cilt 1, s: 781-789.
• Canbolat Ö, Kara H, Filya İ (2013). Bazı baklagil kaba yemlerinin in vitro gaz üretimi, metabolik enerji, organik madde sindirimi ve mikrobiyal protein üretimlerinin karşılaştırılması. U. Ü. Ziraat Fakültesi Dergisi, 27(2): 71 – 81.
• Clark DR, Smith JE, Dovel RE, Rainey J (2000). Alfalfa Variety Trial, 1996-2000, 2000 Annual Report. Klamath Experiment Station, Klamath Falls, OR.
• Çaçan E, Aydın A, Başbağ M (2015). Bingöl yerleşkesinde yer alan bazı baklagil yem bitkilerine ait kalite özelliklerinin belirlenmesi. Türk Tarım ve Doğa Bilimleri Dergisi, 2(1): 105 – 111.
• Demiroğlu G, Geren H, Avcıoğlu R (2008). Farklı yonca (Medicago sativa L.) genotiplerinin Ege Bölgesi koşullarına adaptasyonu. E. Ü. Ziraat Fakültesi Dergisi, 45(1): 1 – 10.
• Demiroğlu, G. ve Avcıoğlu, R., 2010. Bazı Yeni Baklagil Yembitkleri Çeşitlerinin Akdeniz İklim Koşullarındaki Performansları Üzerinde Bir Araştırma, Ege Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 47(2): 151-159.
• Gülümser A, Bozoğlu H, Pekşen E (2006). Araştırma ve Deneme Metotları. OMÜ Ziraat Fakültesi Ders Kitabı No:48, 264 syf., Samsun.
• Gündel FD, Karadağ Y, Çınar S (2014). Çukurova ekolojik koşullarında bazı sıcak mevsim yem bitkilerinin verim, kalite ve adaptasyonu üzerine bir araştırma. GOP Ziraat Fakültesi Dergisi, 31(3): 10 – 19.
• Güngör T, Başalan M, Aydoğan İ (2008). Kırıkkale Yöresinde üretilen bazı kaba yemlerde besin madde miktarları ve metabolize enerji düzeylerinin belirlenmesi. A.Ü. Vet. Fak. Derg., 55: 111 – 115.
• Hanson AA, Barnes DK, Hill RJR (1988). Alfalfa and Alfalfa Improvement. Agronomy No: 29, Madison, Wisconsin, USA.
• Hoy MD, Moore KJ, George JR, Brummer EC (2002). Alfalfa yield and quality as influenced by establishment method. Agronomy Journal, 94 (1): 65 – 71.
• Kamalak A (2005). Bazı kaba yemlerin gaz üretim parametreleri ve metabolik enerji içerikleri bakımından karşılaştırılması. KSÜ Fen ve Mühendislik Dergisi, 8(2): 20 – 30.
• Kavut YT, Çelen AE, Demiroğlu Topçu G, Kır B (2014). Bazı yonca (Medicago sativa L.) genotiplerinin farklı lokasyonlardaki verim ve verim özellikleri üzerinde bir araştırma. E.Ü. Ziraat Fak. Derg., 51(1): 23 – 29.
• Kır B, Soya H (2008). Kimi mer’a tipi yonca çeşitlerinin bazı verim ve kalite özellikleri üzerinde bir araştırma. E. Ü. Zir. Fak. Dergisi, 45(1): 11 – 19.
• Kır H (2010). Tokat-Kazova Şartlarında Bazı Yonca Çeşitlerinin Performanslarının Belirlenmesi. Gaziosmanpaşa Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Tokat.
• Koçer A (2011). Yem Bezelyesi (Pisum sativum spp. arvense L.)’nin Yulaf ve Arpa ile Karışımlarında Ot Verim ve Kalitelerinin Belirlenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi, Isparta.
• Kuşvuran A, Tansı V (2005). KKTC sulanan koşullarında yonca (Medicago sativa L.) ve bazı buğdaygil yem bitkilerinin adaptasyon kabiliyetlerinin saptanması. Türkiye VI. Tarla Bitkileri Kongresi, 5-9 Eylül, Antalya, Cilt 2, s: 797 – 802.
• Marsalis MA, Hagevoart GR, Lauriault LM (2014). Hay Quality, Sampling and Testing, NM State Universty.
• Mertens DR (2009). Impact of NDF content and digestibility on dairy cow performance. (http://www.wcds.ca/proc/2009/Manuscripts/ImpactOfNDFContent.pdf, ulaşım: 31.01.2017).
• Mohammed AST (2007). Farklı Lokasyonlarda Bazı Yonca Çeşitlerinin Yem Verimleri ve Bitkisel Özellikleri. A. Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Ankara.
• Saruhan V, Kuşvuran A (2011). Güneydoğu Anadolu Bölgesi koşullarında bazı yonca (medicago sativa l.) çeşitleri ve genotiplerinin verim performanslarının belirlenmesi. E. Ü. Ziraat Fak. Derg., 48(2): 133 – 140.
• Soya H, Avcıoğlu R, Geren H (2004). Yem Bitkileri. Hasad Yayıncılık, 223 s.
• Şeker H (2003). Bazı yeni yonca çeşitlerinin erzurum ekolojik şartlarına uyum ve verim denemesi. A. Ü. Ziraat Fakültesi Dergisi 34(3): 217 – 221.
• Şengül, S., Tahtacıoğlu L. ve Mermer A., 2003. Doğu Anadolu Bölgesi Şartlarına Uygun Yonca (Medicago sativa L.) Çeşit ve Hatlarının Belirlenmesi. Atatürk Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi 34(4): 321 – 325.
• Manga İ, Acar Z, Ayan İ (2003). Baklagil Yem Bitkileri. O.M.Ü. Ziraat Fakültesi Ders Kitabı No: 7, Samsun.
• Mut H, Geze M, Gülümser E, Başaran U, Çopur Doğrusöz M, Ayan İ (2016). Yozgat’ta Yem Bitkileri Tarımının Genel Durumu. Uluslararası Bozok Sempozyumu 5-7 Mayıs, s. 133 – 139, Yozgat.
• Tekçe E, Gül M (2014). Ruminant beslemede NDF ve ADF’ nin önemi. A. Ü. Vet. Bil. Derg., 9(1): 63 – 73.
• Töngel MÖ, Ayan İ (2010). Nutritional contenst and yield performances of lucerne (Medicago sativa L.) cultivars in Southern Black Sea Shores. Journal of Animal and Veterinary Advances, 9(15): 2067 – 2073.
• Turan N (2010). Bazı Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Farklı Ekim Zamanlarında Verim ve Verim Unsurlarının Belirlenmesi Üzerinde Bir Araştırma. Y.Y.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı Doktora Tezi, Van.
• USDA (2017). Weekly Hay Report. (http://www.ams.usda.gov/mnreports/ml_gr310.txt., ulaşım: 01.02.2017).
• Yeşil M, Şengül S (2009). Türkiye’nin değişik yörelerinden toplanan yonca ekotiplerinin bazı morfolojik özelliklerinin belirlenmesi üzerine bir araştırma. Alınteri, 16(1): 1 – 6.
• Yılmaz M (2011). Isparta Ekolojik Koşullarında Bazı Yonca (Medicago sativa L.) Çeşitlerinin Ot ve Verim Kalitelerinin Belirlenmesi. S.D.Ü. Fen Bilimleri Enstitüsü Tarla Bitkileri Anabilim Dalı Yüksek Lisans Tezi, Isparta.
• Yüksel O, Albayrak S, Türk M, Sevimay CS (2016). Dry matter yields and some quality features of alfalfa (Medicago sativa L.) cultivars under two different locations of Turkey. S.D.Ü. Journal of Natural and Applied Sciences, 20(2): 155 – 160.