ESKİŞEHİR’DE ÖĞRENİM GÖREN ÖĞRENCİLERİN ESKİŞEHİR İMAJ ALGISI

Yıl 2019, Cilt: 1 Sayı: 1, 120 - 145, 12.01.2019

Leman Nida Yıldırım Metin Işık

Öz

Marka haline gelmek, rakiplerinden farklı olup karar durumunda hedef kitle tarafından rakibine karşı tercih edilme

ve böylece daha yüksek algılanan değer kazanma anlamına gelmektedir. Buna benzer, bir şehrin markalaşması,

kültürel, ticari ve siyasi bakımdan şehrin tüm kaynaklarının hedef kitlenin zihninde yüksek değere

dönüştürülmesini ifade etmektedir. Dünyada küreselleşmenin ve iletişim teknolojilerinin gelişmesinin de etkisiyle

şehirler, diğer şehirlerle rekabet içerisindedir. Bir şehir bölge ya da ülke firmalar gibi sahip olduğu değerleri,

ürünleri ve şehirde var olan hizmetleri diğer var olan ürünlerden ve hizmetlerden farklılaştırarak rahat ve kârlı bir

şekilde pazarlayabilir. Yatırımcıların, yerli ve yabancı ziyaretçilerin dikkatini çekerek bunları şehre yönlendirebilir

ve bunun sonucunda marka şehir haline gelebilir. Bu noktadan hareketle bu çalışmanın amacı; Eskişehir’in

markalaşması ve marka şehir olmasıyla şehirdeki sağlanan faydayı tesis etmektir. Çalışmada öncelikle marka,

şehir markalaşması ve marka şehir kavramı üzerinde durulmuş daha sonra Eskişehir ilinin marka şehir olma

potansiyeli incelenmiş ve Eskişehir ili için marka şehir olma sürecinde önerilere yer verilmiştir. Çalışmada yüz

yüze anket yöntemi ile veri toplanmıştır. Veriler SPSS programında analiz edilmiş ve Eskişehir ilinin olumlu bir

imaja sahip olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Marka, Marka Şehir, Şehir Pazarlaması, Marka Şehir İmajı

Kaynakça

• Aaker, D. A. (1996). Building Strong Brands.1.Baskı. New York: The Free Press. Aaker, L. J. (1997). Dimension of Brand Personilit. Journal of Marketing Resarch. 34.3, 347- 356. Aktuğlu, I. K. (2004). Marka Yönetimi. 1. Baskı. İstanbul: İletişim Yayınları. Baker, B. (2003). Destination Branding for Small Cities. Portland, USA: Creative Leap Books. E-Kitap. Borça, G. (2014). Bu Topraklardan Dünya Markası Çıkar Mı? Marka Olmanın ABC’si. 11. Baskı. İstanbul: Mediacat Kitapları Czerniawski, R. D., ve M. W. Maloney. (1999). Creating Brand Loyalty. New York: Amacom. Dereli, D. T. ve D. A. Baykasoğlu. (2007). Toplam Marka Yönetimi. İstanbul: Hayat Yayıncılık. Gardner, B. B. ve S. J. Levy, (1955). The Product and The Brand. RD Irwin. Harvard Business Review. 33.3-4, 33-9. Işık, M., ve A. Erdem. (2015). Nasıl Marka Şehir Olunur?. 1. Baskı. Konya: Eğitim Yayınevi. İlgüner, M. Ve C. Asplund. (2011). Marka Şehir. 1.Baskı. İstanbul: Markating Yayınları. Kavaratzis, M. ve G. J. Ashworth (2005). City Branding: An Effective Assertion of Identity or a Marketing Trick?, Urban and Regional Studies Institute, Faculty of Spatial Sciences, University of Groningen. 96.5, 506-514. Kotler, P. (2003). A Framework for Marketing Management. 2. Baskı. New Jersey: Pearson Education Inc. Kotler, P. ve D. Gertner, (2002). Marka, Ürün ve Ötesi Olarak Ülke: Bir Yer Pazarlama ve Marka Yönetimi Bakış Açısı. Marka Yönetimi Dergisi. 9.4, 249-261. Odabaşı, Y. ve M. Oyman. (2002). Pazarlama İletişimi Yönetimi. 1.Baskı. İstanbul: Mediacat Kitapları. Ries, A. ve J. Trout. (2001). The Marketing Classic Positioning: How To Be Seen and Heard In The Overcrowded Marketplace. 1. Baskı. McGraw-Hill. Uztuğ, F. (2003). Markan Kadar Konuş. 1.Baskı. İstanbul: Mediacat Yayınları. Wilson, R. M. ve C. Gilligan. (2004). Strategic Marketing Management. 1. Baskı. Londra: Routledge.