Huzurevleri ve Yaşlılık: Ağrı ve İstanbul Örnekleri

Yıl 2019, Cilt: 23 Sayı: 2, 849 - 864, 15.06.2019

Fereshteh Ebadi Asayesh Mevlüt Özben

Öz

Mekânsal olarak huzurevi olgusunu
ele aldığımızda, Türkiye coğrafyasının bölgeleri arasında huzurevi dağılımı
açısından farklılık ve dengesizlik olduğu görülür. Bu bağlamda, doğuda
huzurevlerinin boş, batıda ise tam tersi bir şekilde dolu, hatta yaşlıların
sırada beklediği bir durum gözlenir. Coğrafi dağılımdaki bu dengesizlik,  yaşlıların farklı bölgelerde farklı yaşam
modellerine sahip olmaları, kültürel farklılıkları ve farklı yaşam
tercihlerinden kaynaklanmaktadır. Bu çalışma kapsamında, Türkiye’nin Doğusunda
bulunan Ağrı ve Türkiye’nin Batısında bulunan İstanbul huzurevlerinde kalan
yaşlıların aile yapıları, huzurevi öncesindeki yaşamları,  huzurevini değerlendirme biçimleri nitel
analiz yöntemi ile ortaya konulmaya çalışılmıştır. Çalışma ile farklı yaşam
modellerini barındıran iki farklı bölgedeki huzurevinde bulunan yaşlı bireylerle,
yaşam tercihleri ve gelecek beklentileri, yaşlılığa ilişkin deneyimleri, bakış
açıları ve sorunlarına ilişkin yarı yapılandırılmış görüşmeler
gerçekleştirilmiştir. Çalışmanın bulguları, modern toplumun çekirdek aileye
dönüşümü ve yaşlı bireylerin statüsünün toplum içerisinde değişimi bağlamında
tartışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Yaşlılık, Huzurevi, Aile, Modernleşme

Kaynakça

• Adak, N. (2003). “Yaslıların Gayri Resmi Bakıcıları Kadınlar”. Aile ve Toplum Dergisi, Ekim-Aralık, 81-87.
• Arpacı, F. (2005). Farklı Boyutlarıyla Yaşlılık. Ankara: Eğitim ve Kültür Yayınları.
• Bahar, G., Bahar, A. ve Savaş, H. A. (2009). “Yaşlılık Ve Yaşlılara Sunulan Sosyal Hizmetler”. Fırat Sağlık Hizmetleri Dergisi,(4/12) , 85-98.
• Baran, A. G. (1995). “Değişen Toplumda Yaşlının Yeri ve Aile içi İlişkileri,” Sosyal Devlet Yaklaşımında 2000’li Yıllara Doğru Olgun Gençlik Sempozyumu. Ankara. A.Ü. Ziraat Fak. Ev Ekonomisi Yüksekokulu ve Yaşlıları Koruma Derneği Ortak Yayını, Ankara, 39-54.
• Baran, A. G. (2011). “Aile ve Yaşlanma”. Aile Sosyolojisi. Yay.Haz. A. Kasapoğlu. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, 135-165.
• Emiroğlu, V. (1991). “Yaşlılık ve Yaşlılara Verilen Hizmetler”, Türkiye’de ve Almanya’da Sosyal Hizmetler Ansiklopedik Sözlük(iç), R. Keleş, J. Nowak, ve İ. Tomanbay(ed.), Ankara: Selvi Yay, 245-249.
• İçli, G. (2004). “Huzurevinde kalan yaşlılar üzerine bir araştırma”. Sosyoloji Araştırmaları Dergisi, 1, 5-24.
• Keleş, R., Ünsal, A. (1982). Kent ve Siyasal Şiddet. Ankara: Ankara Üniversitesi Yayınları.
• Özer, İ. (2004). Kentleşme Kentlileşme ve Kentsel Değişme. Ankara: Ekin Kitabevi Yayınları.
• Özürlü ve Yaşlı Hizmetleri Genel Müdürlüğü. (2012). Türkiye’de yaşlıların durumu ve yaşlanma ulusal eylem planı uygulama programı. Ankara: DPT.
• Ritzer, G., Stepnisky, J. (2013). Çağdaş sosyoloji kuramları ve klasik kökleri. (Çev.I. E. Howison). Ankara: De Ki Yayıncılık.
• Şentürk, Ü. (2016). “Yaşlılık: Özellikler, Davranışlar Ve Sorunlar”, Davranış Bilimleri. Zencirkıran. M. (Eds.). Bursa: Dora Yayıncılık 197-233
• Şentürk, Ü. (2018). Yaşlılık Sosyolojisi; Yaşlılığın Toplumsal Yörüngeleri. Bursa: Dora Yayıncılık
• Tezcan, M. (1982). “Toplumsal Değişme ve Yaşlılık”. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimler Fakültesi dergisi, 15(2), 169-177
• Tufan, İ., Durak, M., Durak, E. Ş. (2017). “Yaşlanmanın Psikolojisi”. Gerontoloji; Kapsam, Disiplinlerarası İş Birliği, Ekonomi ve Politika. Cilt 1. Tufan. İ., Durak. M. (Eds.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. 127-143
• Tuna, M., Tenlik, Ö. (2017). “Türkiye’de ve Dünyada Yaşlanma”. Gerontoloji; Kapsam, Disiplinlerarası İş Birliği, Ekonomi ve Politika. Cilt 1. Tufan. İ., Durak. M. (Eds.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. 3-26
• Varışlı, B. (2017). “Türkiye’de Yaşlanma ve Demografi”. Gerontoloji; Kapsam, Disiplinlerarası İş Birliği, Ekonomi ve Politika. Cilt 1. Tufan. İ., Durak. M. (Eds.). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. 27-35
• Engelli ve Yaşlı Hizmetleri. https://eyh.aile.gov.tr/huzurevleri-envanteri
• Türkiye İstatistik Kurumu. http://www.tuik.gov.tr/PreHaberBultenleri.do?id=27587