Derleme
BibTex RIS Kaynak Göster

Kuramsal Açıdan: Ekran

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 1, 157 - 175, 29.06.2019
https://doi.org/10.20493/birtop.534286

Öz

Ekran ve medya; dünya görüşü, inanç, kültürel değer ve yönelim
geliştirilmesinde önemli bir role sahiptir. Ayrıca; çoğunlukla klişeleşmiş
görüntü ve değerlerin dünyaya yayılmasını da sağlamaktadır. Medya, kültürel
yönelimin aynası olmakla birlikte toplumu yönlendirerek, toplumun temel unsuru
olabilmektedir. Medyanın kişiler üzerindeki etkisi yeni tartışılan bir konu
değildir. Bu konuda yerli ve yabancı pek çok araştırma yapılmıştır. Bu
çalışmada medyaya kuramsal açıdan yaklaşılarak, yetiştirme kuramı ve sosyal
öğrenme kuramı kapsamında açıklanmaya çalışılmıştır. 

Kaynakça

  • Akbulut, N. (2001). Televizyon çocukları. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 11:363-367.Aksaçoğlu, A. G. ve Yılmaz, B. (2007). Öğrencilerin televizyon izlemeleri ve bilgisayar kullanmalarının okuma alışkanlıkları üzerine etkisi. Türk Kütüphaneciliği, 21(1):3-28.Arslan, A. (2006). Medyanın birey, toplum ve kültür üzerine etkileri. Journal of Human Sciences, 1(1):1-12.Balıkçıoğlu, B. ve Volkan, P. (2016). Sosyal medya, televizyon ve akran iletişiminin materyalizm ve gösteriş tüketimi üzerindeki etkisi: tüketici sosyalleşmesi perspektifi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(35):299-319.Bandura, A. (2002). Social cognitive theory of mass communication. Bryant J, Oliver MB editors. Media effects: advances in theory and research. New York: Routledge.Bandura, A. (2001). Social cognitive theory of mass communication. Media Psychology, 3(3):265-299.Bandura, A. (1997). Self-efficacy: the exercise of control. New York: Freeman.Bandura, A. (1986). Social foundations of thought and action: a social cognitive theory. Englewood Cliffs, N.J.: Prentice-Hall.Bandura, A. (1977). Self-efficacy: toward a unifying theory of behavioral change. Psychological Review, 84(2):191-215.Bandura, A., Ross, D. ve Ross, S. A. (1963). Imitation of film-mediated aggressive models. J.Abnorm. Soc. Psychol, 66:3-11.Bushman, B. J. ve Huesmann, L. R. (2006). Short-term and long-term effects of violent media on aggression in children and adults. Archives of Pediatrics & Adolescent Medicine, 160(4):348-352.Büyükbaykal, G. (2007). Televizyonun çocuklar üzerindeki etkileri. İletişim Fakültesi Dergisi, 28:31-44.Bussey, K. ve Bandura, A. (1999). Social cognitive theory of gender development and differentiation. Psychology Review, 106:676-713.Cesur, S. ve Paker, O. (2007). Televizyon ve çocuk: Çocukların TV programlarına ilişkin tercihleri. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 6(19):106-125.Cohen, J. ve Weimann, G. (2000). Cultivation revisited: some genres have some effects on some viewers. Communication Reports, 13(2):99-114.Erjem, Y. ve Çağlayandereli, M. (2006). Televizyon ve gençlik: Yerli dizilerin gençlerin model alma davranışı üzerindeki etkisi. Sosyal Bilimler Dergisi, 30(1):15-30.Communication Theory. (2012). Erişim 18 Ekim 2016, http://communicationtheory.org/cultivation-theory/DeMars, T. R. (2000). Modeling Behavior From Images of Reality in Television Narratives. USA: The Edwin Mellen Press, Ltd.Dominick, J. R. (1990). The dynamics of mass communication. New York: McGraw-Hill.Evra, J. V. (1990). Television and child development. Hillsdale, NJ: Lawrence Erlbaum.Gerbner, G., Gross, L., Morgan, M., Signorielli, N. ve Shanahan, J. (2002). Growing up with television: Cultivation processes. Bryant J, Zillmann D, editors. Media effects: Advances in theory and research. New York: Routledge Press.Gerbner, G. (1998). Cultivation analysis: An overview. Mass Communication and Society, 3(4):175-194.Gerbner, G. (1994). The politics of media violence: some reflections, in Mass Communication Research: On problems and policies. The art of asking the right questions. Halloran JD, Hamelink CJ, Linne O, editors. Norwood NJ: Ablex.Gerbner, G., Gross, L., Morgan, M. ve Signorielli, N. (1986). Living with television: The dynamics of the cultivation process. Perspectives on media effects. Bryant J, Zillman D, editors. Hilldale, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.Gerbner, G., Gross, L., Signorielli, N. ve Morgan, M. (1980a). Aging with television: Image on television drama and conceptions of social reality. Journal of Communication, 30:37-47.Gerbner, G., Gross, L., Morgan, M. ve Signorielli, N. (1980b). The mainstreaming of America: Violence profile no. 11. Journal of Communication, 30(3):10-29.Gerbner, G., Gross, L., Jackson-Beeck, M., Jeffries-Fox, S. ve Signorielli N. (1978). Cultural indicators violence profile no. 9. Journal of Communication, 28(3):176-207.Gerbner, G. ve Gross, L. (1972). Living with television: The violence profile. Journal of Communication, 26(2):172-194.Glanz, K., Rimer, B. K. ve Lewis, F. M. (2002). Health behavior and health education. theory, research and practice. San Fransisco: Wiley & Sons.Greenfield, P. M. (2014). Mind and media: The effects of television, video games, and computers. New York: Psychology Press.Griffin, E. (2012). Communication Communication Communication. 8th edition. New York: McGraw-Hill.Groebel, J. (1998). The UNESCO global study on media violence. Study for UNESCO. Paris.Hammermeister, J., Brock. B., Winterstein. D. ve Page, R. (2005). Life without TV? Cultivation theory and psychosocial health characteristics of television-free individuals and their television-viewing counterparts. Health Communication, 17(3):253-264.Hawkins, R.P., Pingree, S. ve Alter, I. (1987). Searching for cognitive processes in the cultivation effect: Adult and adolescent samples in the United States and Australia. Human Communication Research, 13(4):553-557.Hawkins, R. P. ve Pingree, S. (1983). Television's influence on social reality. Mass communication review yearbook, 5:53-76.Karaca, A. ve Turnagöl, H. H. (2007). Çalışan bireylerde üç farklı fiziksel aktivite anketinin güvenirliği ve geçerliği. Spor Bilimleri Dergisi, 18(2):68-84.Kottak, C. P. (2016). Prime-time society: An anthropological analysis of television and culture. Routledge.Mastro, D. E. ve Sink, A. C. (2016). Phenotypically Bias On Television? A Quantitative Content Analytic Examination Of Primetime Programming. Cepeda M, Casillas D, editors. The Routledge Companion to Latina/o Media. New York: Routledge Press. McQuail, D. ve Windahl, S. (1993). Communication models for the study of mass communication. London: Longman.Moon, K. ve Blaney, J. (2007). Cultivation theory definition. Final paper. Erişim 25 Aralık 2016, https://pdfs.semanticscholar.org/dfd4/ca391731cdd56871e4e6c9efc0d8d0786136.pdf Morgan, M. ve Shanahan, J. (2010). The State of cultivation. Journal of Broadcasting & Electronic Media, 54(2):337-355.Morgan, M. ve Shanahan, J. (1999). Television and its viewers: Cultivation theory and research. United Kingdom: Cambridge University Press.Morgan, M. (1995). A different road of taken. Lent JA editör. The Critical Contribution of George Gerbner. WestviewPress.Morgan, M. ve Shanahan, J. (1992). Comparative cultivation analysis television and adolescents in argentina and taiwan. Mass media effects across cultures. Korzenny F, Ting-Toomey S, editors. Newbury Park CA: Sage Publication.Özer, Ö. (2004). Yetiştirme kuramı: Televizyonun kültürel işlevlerinin incelenmesi. Yayınlanmamış doktora tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi.Pajares, F. ve Schunk, D. H. (2001). Self-beliefs and school success: Self-efficacy, self-concept, and school achievement. Self-perception. Riding R, Rayner S, editors. London: Ablex Publishing.Parraga, I. M. (1990). Determinants of food consumption. Journal of American Dietetic Association, 90:661-663.Perse, M. E. (1990). Cultivation Analysis: New Directions in Media Effects Research. Signorielli N, Morgan M, editors. Cultivation and ınvolvement with local television news. Sage Publication.Potter, W. J. (2014). A critical analysis of cultivation theory. Journal of Communication, 64(6):1015–1036.Potter, W. J. (1993). Cultivation theory and research. Human Communication Research, 19(4):564-601.Shrum, L. J. (2001). Processing strategy moderates the cultivation effect. Human Communication Research, 27(1):94-120.Weintraub Austin, E. ve Pinkleton, B. E. (2016). The viability of media literacy in reducing the ınfluence of misleading media messages on young people’s decision-making concerning alcohol, tobacco, and other substances. Current Addiction Reports, 3(2):175-181.West, R. ve Turner, L. H. (2014). Introducing Communication Theory: Analysis and Application. Fourth Edition. New York, NY: McGraw Hill Education.Wyer, R.S. ve Unverzagt, W. U. (1985). Effects of ınstructions to disregard ınformation on ıts subsequent recall and use in making judgments. Journal of Personality and Social Psychology, 48(3):533-549.Zorlu, Y. (2016). Medyadaki şiddet ve etkileri. Humanities Sciences, 11(1):13-32.
Toplam 1 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Bölüm Makaleler
Yazarlar

Alev Üstündağ

Yayımlanma Tarihi 29 Haziran 2019
Yayımlandığı Sayı Yıl 2019 Cilt: 9 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Üstündağ, A. (2019). Kuramsal Açıdan: Ekran. Birey Ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi, 9(1), 157-175. https://doi.org/10.20493/birtop.534286
AMA Üstündağ A. Kuramsal Açıdan: Ekran. Birey ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi. Haziran 2019;9(1):157-175. doi:10.20493/birtop.534286
Chicago Üstündağ, Alev. “Kuramsal Açıdan: Ekran”. Birey Ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi 9, sy. 1 (Haziran 2019): 157-75. https://doi.org/10.20493/birtop.534286.
EndNote Üstündağ A (01 Haziran 2019) Kuramsal Açıdan: Ekran. Birey ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi 9 1 157–175.
IEEE A. Üstündağ, “Kuramsal Açıdan: Ekran”, Birey ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi, c. 9, sy. 1, ss. 157–175, 2019, doi: 10.20493/birtop.534286.
ISNAD Üstündağ, Alev. “Kuramsal Açıdan: Ekran”. Birey ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi 9/1 (Haziran 2019), 157-175. https://doi.org/10.20493/birtop.534286.
JAMA Üstündağ A. Kuramsal Açıdan: Ekran. Birey ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi. 2019;9:157–175.
MLA Üstündağ, Alev. “Kuramsal Açıdan: Ekran”. Birey Ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi, c. 9, sy. 1, 2019, ss. 157-75, doi:10.20493/birtop.534286.
Vancouver Üstündağ A. Kuramsal Açıdan: Ekran. Birey ve Toplum Sosyal Bilimler Dergisi. 2019;9(1):157-75.

BİLSAM Yayıncılık Bu dergi açık erişim sağlama politikasını benimsemiştir.

Dergide yayınlanan yazıların ilmî, fikrî ve hukukî sorumluluğu yazarlarına aittir. Yayın kurulu gönderilen yazıların yayınlanıp yayınlanmaması konusunda serbesttir. Dergiye gönderilen yazılar iade edilmez. DERGİYE GÖNDERİLEN YAYINLAR İNTİHAL AÇISINDAN İNCELENİR.

Yayımlanmış yazıların her türlü yayın hakkı Birey ve Toplum Dergisi'ne aittir. Dergide yayımlanmış yazılardan kaynak gösterilmeden alıntı yapılamaz.