Mother’s Past, Child’s Future

Yıl 2019, Cilt: 2 Sayı: 3, 77 - 93, 01.01.2019

Bengü Torosluoğlu Küçük Gökçe Ağaoğlu

Öz

When working with children and parents in the
psychotherapy process, one of the most frequently encountered problems is that
the parent has difficulty assuming the ideal self-object task, even if it is
taught. When working with parents, the psychotherapist makes analyzes and
evaluations about the family dynamics. After applying various tests and
clinical interviews, therapist comes up with a formulation and the therapy
process is based on that. Initially the family is informed about the
therapist’s observations and a psycho-education program, which is designed for
the family’s specific needs, is started. Our clinical experience shows us that
in some cases psycho-education program by itself is not sufficient to resolve
the problem. Once we investigate deeper, we find out that the mother’s past and
her object relations are triggered through her relationship with her child.
Therefore becoming more educated via psycho-education is overshadowed by the
traces of the mother’s upbringing. In this paper we aim to show child related
problems are resolved better when working with the mother individually.
Pscho-education program becomes more effective when the mother starts her own
individual therapy and work on her own object relations and attachment history.
By providing case studies from our clinical experience, we aim to show how
working through with the mother’s past with an integrative psychotherapy
approach contributes to child recovery. When using an integrative approach we
use; Psychodynamic Theory (Freud, Erikson), Object Relations Theory (Klein,
Kernberg, Masterson), Attachment Theory (Bowlby, Ainsworth), Emotion Focused
Therapy (Greenberg), and Self Psychology (Kohut).

Anahtar Kelimeler

Family Counseling, Integrative Psychotherapy

Annenin Geçmişi, Çocuğun Geleceği

Öz

Psikoterapi sürecinde çocuk ve aile ile çalışırken,
sıklıkla karşılaşılan problemlerden biri, ebeveynin ideal kendilik nesnesi
görevini, kendisine öğretilse dahi üstlenmekte zorlanmasıdır. Uygulama alanında
psikoterapist, aile ile ilgili analiz ve değerlendirmeler yapar, çeşitli
testler ve klinik görüşme sonrası, aile ile ilgili formülasyonu oluşur. Bu
formülasyon çerçevesine göre bir süreç başlar. Aileyle gerekli paylaşımlar
yapılır, gerekli terapötik müdahaleler düzenlenir, planlanır, uygun görülen
psiko eğitimler verilir ve başvuru problemi, psikoterapistin diliyle yeniden
yorumlanarak izah edilir.  Çalışmalarımızda görüyoruz ve fark ediyoruz ki
tüm bu izahların, psiko eğitim bağlamında verilen bilginin yararı bazı
noktalarda tıkanmaktadır. Ve süreçte tekrar fark ediyoruz ki; annenin nesne
ilişkisi, çocuk ile ilişkisi üzerinden aktifleşmekte, bu nedenle verilen psiko
eğitim ya da bilgi, bu canlı ve güçlü kabul ettiğimiz nesne ilişkisinin
etkisinde kaybolmaktadır. Annenin nesne ilişkisinin, annelik etme şekline
yansımalarına; alanda çalışan terapistler olarak, gözlemlerimiz, vaka
örneklerimiz ve öznel yorumlarımız üzerinden, bütüncül bakış açısı temel
alınarak, daha yakından bakmaya çalıştık. Ağırlıklı olarak annenin nesne
ilişkisi ve bağlanma stilinin, çocuğu ile bağlanma stiline nasıl yansıdığını,
çocukla oluşan taze nesne ilişkisini nasıl oluşturduğunu, deneyime dayalı,
incelemeye çalıştık. Bu çalışmamızda, Annenin geçmişinin, çocuğun geleceğine
nasıl şekil verdiği üzerine düşünürken, anne ile, annenin nesne ilişkilerine
odaklı bireysel psikoterapi çalışmalarının sürece katkısını, bütüncül
psikoterapinin bakış açısı çerçevesinde anlamaya çalışmaktayız

Anahtar Kelimeler

Aile Danışmanlığı, Bütüncül Psikoterapi

Kaynakça

• Ainsworth, M. S., Blehar, M. C., Waters, E., ve Wall, S. (1978). Patterns of attachment: A psychological study of the strange situation. Hillsdale, NJ: Erlbaum.
• Bowlby, J. (2014). Güvenli bir Dayanak: Ebeveyn Çocuk Bağlanması ve Sağlıklı İnsan Gelişimi (S. Güneri, çev.). İstanbul: Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Yayınları.
• Erikson, E. H. (2014). İnsanın sekiz evresi (G. Akkaya, çev.) Okuyan Us Yayınları.
• Fonagy, A., Bateman, W.A., ve Allen, C. G. (2013). Klinik Uygulamada Zihinselleştirme (S. Yelkener, çev.). İstanbul: Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Yayınları.
• Freud, A. (2015). Ben ve savunma mekanizmaları (Y. Erim, çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
• Greenberg, L. S. (2012). Duygu odaklı terapi (S. Kızıltaş, çev.). İstanbul: Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Yayınları.
• Kernberg, O. (2000). Sapıklıklarda ve kişilik bozukluklarında saldırganlık (M. B. Büyükkal, çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
• Klein, M. (2016). Haset ve şükran (O. Koçak ve Y. Erten, çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
• Kohut, H (2012). Psikanaliz nasıl sağaltır? (F. B. Helvacıoğlu, çev.). İstanbul: Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Yayınları.
• Kohut, H. (2015). Kendiliğin çözümlenmesi (C. Atbaşoğlu, B. Büyükkal, C. İşcan, çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
• Marmarosh, C. L. ve Mann, S. (2014). Patients’ selfobject needs in psychodynamic psychotherapy: how they relate to client attachment, symptoms, and the therapy alliance. Psychoanalytic Psychology, 31(3), 297-313.
• Masterson. J. F. ve Liberman, A. R. (2012). Terapistler için Kişilik Bozulukları Rehberi. İstanbul: Psikoterapi Enstitüsü Eğitim Yayınları.
• Özakkaş, T. (2013). Bütüncül psikoterapi (5. baskı). İstanbul: Litera Yayıncılık.
• Schore, A. N. (2002). Advances in neuropsychoanalysis, attachment theory, and trauma research: Implications for self psychology. Psychoanalytic Inquiry, 22(3),433-484.
• Schore, A. N. (2016). Affect regulation and the origin of the self: the neurobiology of emotional development. Routledge.
• T. (2016, Şubat 18). Alfred ve gölgesi - duygular hakkında kısa bir film www.psikoterapi.com. Ağustos 27, 2017, Erişim adresi https://www.youtube.com/watch?v=AUv7XZtBW64&t=11s
• R. (2012, Aralık 31). Ainsworth Strange Situation. Ağustos 27, 2017, Erişim adresi: https://www.youtube.com/watch?v=s608077NtNI Secure, Insecure, Avoidant Ambivalent Attachment in Mothers Babies. (2013, Kasım 05). Ağustos 27, 2017, Erişim adresi: https://www.youtube.com/watch?v=DRejV6f-Y3c