Bilimsel Tefsirle İlgili Bazı Analizler

Yıl 2018, Sayı: 12, 31 - 44, 31.12.2018

Hayati Aydın

Öz

Kur’an varlıklardan, evrenden ve onların yaratılış ve oluşumlarından bahsetmektedir.

Ancak bilimde olduğu gibi geniş bir şekilde varlıkların yaratılışının bütün

ayrıntılarından bahsetmez. Kur’ân bir öğüt kitabı olduğundan onda hakikatler daha

ziyade ibret ve öğüt şeklinde dile getirilmekte, varlıkların nasıl yaratıldıklarından

daha çok niçin yaratıldıklarından ve yaradılış gayelerinden bahsedilmekte ve bunların

keyfiyetinin (nasıllığının) derinliğine inilmemektedir.

Kur’ân varlıklardan bahsederken asıl gayesi eserden müessire gitmektir. Basarımızı

varlıklara çivirirken gayesi basiretimizle Allah’a algılamaktır;“Gece ve gündüz,

güneş ve ay O’nun ayetlerindendir. Güneşe ve aya secde etmeyin Alah’a kulluk ediyorsanız,

onları yaratana secde ediniz”(Fussilet, 41/37) derken nazarımızı kozmik varlıklara değil

onları istihdam eden kuvvete çevirmektir. Bu gayeye hizmet ettiği için Kur’ân

“Göklerde ve yerde olanlara bakın!” (Yûnus, 10/101) “Görmediler mi Allah nasıl yaratmayı

başlatıyor, sonra onu iade ediyor (dönüp yeniden yaratıyor). Bu, Allah’a göre kolaydır.Yeryüzünde gezin, bakın yaratmağa nasıl başladı, sonra Allah, son yaratmayı da yapacaktır.

Çünkü Allah, her şeye kadirdir”(Ankebut, 29/19-20) diyerek bir nevi ilmî ve müşahedeye

dayalı delillerle iman etmemizi istemektedir. Bundan dolayı Kur’ân’ın bilimsel tefsiri,

inancın pekişmesi açısından büyük bir önem arzetmektedir. Makalemiz Kur’ân’ın

bilimsel tefsirinin konumunu bazı ayetleri ilmî gelişmeler ve ilmin sabiteleri ışığında

analizlere tabi tutarak irdelemeye çalışmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Kur’ân, Bilim, Sabite, Teori, Yöntem

Kaynakça

• Ahmed b. Hanbel. Müsned. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
• Alıce A. Baıley. The Consciousness of The Atom. New York: 1922, (Lucifer Publishing Company).
• Amit Goswami. Kendini Bilen Evren (Çev. Yasemin Tokatlı). İstanbul: Ruh ve Madde Yayınları, 2003.
• Asad, Muhammad. The Message of The Qur’ân. Yrs ve Ts.
• Âlusî, Şihâbuddin. Ruhü’l-Meânî fî Tefsiri’l-Kur’âni’l-Azîm ve Seb’i’l-Mesâni. Beyrut: Dâru İhyâ-i Türâsi’l-Arabî, 1987.
• Buharî, Ebu Abdillah Muhammed b. Ismail Sahîh, (İstanbul, Çağrı Yayınları,1992).
• Ebü’l-Berekât, Abdullah b. Ahmed b. Mahmûd Nesefî. Medâriku’t-Tenzîl ve Dekâiku’-Te’vîl. Beyrut:, Dâru İbn Kesîr, 2013.
• Fahreddin er-Razî. et-Tefsirü’l-Kebîr. Beyrut: Dârü İhyâi Türasi’l-Arabî. İbnü’l-Arabî, Muhyiddin. Futuhati Mekiyye. Kahire: El-Mektebetu el-Arabiyye,1988.
• Karaman, Hayrettin vd. Kur’ân Yolu. Ankara: Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, 2007.
• Kasımî, Muhammed Cemal. Mehâsinu’t-Te’vil. Kâhire: Dârü’l-Hadis, 2003.
• Mâturidî, Ebu Masûr Muhammed b. Muhammed. Te’vilâtü’l-Kur’ân. İstanbul: Dârü’l-Mizân, 2008.
• Max Tegmark. Conciousness as a State of Matter. Cambridge, Dep of Physics and Mıt, Kavli Institute, Massachusetts Institute of Tecnology, 2015.
• Muslim, Ebü’l-Hüseyn b. Haccac. Sahih. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
• Rağıb el-İsfehanî. Müfredat fî Ğaribi’l-Kur’ân. Beyrut: Dârü’l-Marife, ts.
• Roger Penrose ve Stuart Hameroff. Consciousness in Univers Quantum Space Time Geometry and Orc or Theory. Journal of Cosmology, 14/ 2. (2011).
• Salih, Subhi. Mebahis fî Ulumi’l-Kur’ân. Dârü’l-İlm li’l-Melâyîn, 1979.
• Senânî, Abdurrezzâk b. Hemmâm. Tefsirü’l-Kurân. (Thk. Mustafa Muslim Muhammed). Riyad: Mektebetü’r-Rüşd, ts.
• Şatibî, Ebu Ishâk., el-Muvâfâkât fî Usuli’ş-Şeria. Beyrut: Dârü’l-Ma’rife, 2004.
• Şevkanî, Muhammed b. Ali b. Muhammed. Fethü’l-Kadîr. Mısır: Mektebetü Mustafa el-Babi el-Halebî, 1964.
• Taberî. Camiü’l-Beyân an Te’vili Âyi’l-Kur’ân. Hecer: yrs. ve ts.
• Tirmizî. Ebu Isa Muhammed b. İsa b. Sevre Sünen. İstanbul: Çağrı Yayınları, 1992.
• T.L.S. Sprigge, Panpsychism, Routledge Encylopedia of Philosopy, ed.Edward Craig, Routledge, New York: 1998.
• Zamahşerî, Mahmûd b. Ömer. el-Keşşâf an Hakâki Ğavâmidi’t-Tenzîl. Dârü’l- Kitabi’l-Arabî, 1987.