Mühendislik yapılarının arazide inşa edilmesi sırasında
taşıma gücü düşük olan zeminlerin çoğunlukla stabilite edilmesi ekonomik olarak
tercih edilen bir yöntemdir.
Taşıma gücü zayıf ve oturma potansiyeli yüksek olan killi zeminlerin mekanik
özelliklerinin iyileştirilmesi özellikle geoteknik mühendisliğinin güncel
araştırma konularından birisidir. Problemli olan bu zeminlere farklı katkı
malzemeleri katılarak geoteknik parametrelerinin iyileştirilmesi konusunda
yapılan çalışmalar son yıllarda artarak devam etmektedir. Burada önemli bir
konu, zemin stabilizasyonunda kullanılacak bu katkı malzemelerinin hangi
oranlarda kullanılmasının daha uygun olacağı gerçeğidir. Bu çalışmada, Bartın
Üniversitesi Kutlubey-Yazıcılar yerleşkesinde bulunan ve mekanik özelliklerinden
dolayı zayıf zeminler olarak değerlendirilen killi zemin örneklerinin
iyileştirilmesi amacıyla kullanılacak optimum uçucu kül miktarı
araştırılmıştır. Killi zeminlerin iyileştirilmesinde Çatalağzı Termik
Santrallerinden atık malzeme olarak elde edilen uçucu küller kullanılmıştır.
Yapılan deneysel çalışmalarda ilk olarak, killi zeminlere %5 ila %25 arasında
değişen oranlarda uçucu kül katılarak elde edilen karışımların kıvam
limitlerindeki değişimler gözlemlenmiştir. Sonrasında, artan kül oranına bağlı
olarak elde edilen karışımların Standart Proktor deneyi ile optimum su
muhtevası ve maksimum kuru bicim hacim ağırlıkları belirlenmiştir. Optimum su
muhtevasında sıkıştırılan numuneler 1, 8, 16 ve 32 gün kür edildikten sonra CBR
ve serbest basınç dayanımının hangi oranlarda iyileştiği deneysel olarak
araştırılmıştır. Elde edilen sonuçlardan, uçucu kül katılan kil numunelerinin
mekanik özelliklerinin kayda değer oranlarda iyileşme sergilediği
belirlenmiştir.
Killi zeminler zemin stabilizasyonu CBR serbest basınç dayanımı deneysel araştırma
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Haziran 2019 |
Gönderilme Tarihi | 24 Ekim 2018 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 10 Sayı: 2 |